Για όλα φταίνε (σταθερά) οι ξένοι...
Παρακολουθώντας τις τελευταίες εξελίξεις, τις συζητήσεις στη Βουλή και ειδικά αυτή για τα μέτρα - αντίμετρα, τις θέσεις των κομμάτων, τις ατάκες των πολιτικών, τις δικαιολογίες των Συρανελιτών, τις επικρίσεις των αντιπολιτευομένων και τους σχολιασμούς των δημοσιογράφων στον Τύπο και τα μίντια, ένα συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: ότι οι κύριοι εχθροί της Ελλάδας είναι η Ευρώπη, οι δανειστές και γενικά οι ξένοι, που επιβάλλουν πολιτικές για να «πιουν το αίμα του λαού της» και της ίδιας βεβαίως. Αυτή είναι η άποψη που καλλιεργείται συστηματικά, είτε ηθελημένα είτε όχι, αυτή βρίσκει απήχηση και αυτή κυριαρχεί. Αλλωστε έχει και στέρεες βάσεις η συγκεκριμένη συμπεριφορά, καθώς ανάλογη είναι η διαπαιδαγώγηση του ελληνικού λαού από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έως σήμερα.
Αυτές οι σκέψεις δεν έχουν την έννοια της άφεσης των αμαρτιών ή της αγνόησης των λαθών των ξένων στο παρελθόν και ακόμη περισσότερο στη σημερινή συγκυρία. Ούτε παραγνωρίζουν το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η πορεία της χώρας εξαρ- τιόταν πάντα σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις διαθέσεις τους απέναντί της. Από την άλλη πλευρά, όμως, επικρατεί συνεχώς και αδιάλειπτα η τάση, έως και η πεποίθηση, ότι για όλα τα δεινά ευθύνονται οι ξένοι, ενώ όλα τα καλά οφείλονται αποκλειστικά στις δικές μας «αρετές». Ακόμη περισσότερο, ποτέ στη νεότερη ελληνική Ιστορία δεν αναγνωρίζονται οι δικές μας ευθύνες για οποιαδήποτε άσχημη εξέλιξη και η συλλογική μνήμη είναι ιδιαίτερα ασθενική όταν πρόκειται για οφέλη που έχει αποκομίσει η χώρα με τη βοήθεια ξένων. Κλασικό παράδειγμα, τα 162 δισ. ευρώ που έχουν εισρεύσει στη χώρα από ευρωπαϊκούς πόρους από το 1981 έως σήμερα και πρόκειται να φτάσουν περίπου τα 200 δισ. έως το 2020! (Καθημερινή της περασμένης Κυριακής).
Πρόκειται για ζεστό χρήμα που δόθηκε στην Ελλάδα για πάσα χρήση (επιδοτήσεις, βελτίωση υποδομών, εκπαίδευση, οργάνωση κ.λπ.), που σημαίνει ότι η χώρα εισέπραττε κατά μέσον όρο περί τα 4,63 δισ. ευρώ τον χρόνο μέχρι σήμερα και θα ξεπεράσουν τα 5 δισ. έως το 2020, χωρίς υποχρέωση να δώσει τίποτα πίσω. Μιλάμε για ευρωπαϊκό, αλλά πολύ μεγαλύτερο, «σχέδιο Μάρσαλ», που ο Π. Καμμένος το επικαλείται με νοσταλγία όταν νιώθει ότι πρέπει να επιδείξει αντιευρωπαϊσμό... Και στο ευρωπαϊκό «σχέδιο Μάρσαλ», σε συνδυασμό με τον υπερδανεισμό του κράτους, οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό η απίστευτη ευημερία και ο υπερπλουτισμός των Ελλήνων, μέχρι που ξέσπασε η φοβερή κρίση που μας ταλανίζει. Με δική μας ευθύνη, όχι των ξένων.
Οπως με δική μας ευθύνη συνεχίζεται η κατολίσθηση, ή έστω το «σούρσιμο», αφού πολιτική τάξη, ιδιαίτερα η κυβέρνηση Συρανέλ, και κοινωνία αρνούνται μετά μανίας να αντικρίσουν την πραγματικότητα, να προσαρμοστούν στους καιρούς, να δουν το αύριο και να ανασύρουν τη χώρα από την παρακμή. Φροντίζουμε ακόμη να ρίχνουμε τις ευθύνες στους ξένους, ενώ οι ίδιοι αντιδρούμε απέναντι στον ορθολογισμό.