Μπετόν αρμέ
Ο εισηγητής διαφήμιζε την άγνοιά του ως «ταξικό παράσημο».
Ο
ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε σωστά. Στη δυσκολότερη κοινοβουλευτική του δοκιμασία διάλεξε ως εισηγητή ένα βουλευτή που ενσαρκώνει αυτό που, χονδρικά, θα ορίζαμε ως «μέσο βουλευτή» του κόμματος. Με την προσγείωσή του στο κέντρο της σκηνής, ο Χρήστος Καραγιαννίδης έδειξε δύο βασικά χαρακτηριστικά της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτον, η πεποίθηση. Ο βουλευτής Δράμας υπερασπίστηκε την κυβερνητική γραμμή με ύφος που δεν επιτρέπει αμφιβολίες ως προς την ευλάβειά του. Ο εισηγητής πιστεύει πραγματικά ότι τα μέτρα που θα ψηφίσει θα εξισορροπηθούν από κάποια «αντίμετρα». Πιστεύει δηλαδή ότι οι περικοπές ισούνται με τις εξαγγελίες (γιατί τι άλλο από προπαγανδιστικά νομοθετούμενες εξαγγελίες είναι οι υπό αίρεση παροχές που υπερασπίζεται;). Πιστεύει ότι η επέκταση του μνημονίου χωρίς λεφτά συνιστά έξοδο από τα μνημόνια. Την ίδια πεποίθηση εκδήλωσαν και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του χθες στην Ολομέλεια. Κανείς τους δεν φάνηκε «ψεύτης». Κανείς τους δεν φάνηκε να παραπλανά περισσότερο απ’ ό,τι ο ίδιος πλανάται.
Θα μπορούσε κάποιος να αποδώσει αυτή την πεποίθηση στον μηχανισμό που ο Max Scheler είχε ονομάσει οργανική πλάνη – «οργανική», με την έννοια ότι έχει εγκατασταθεί σαν φίλτρο αντίληψης πριν από τη συνείδηση. Ο Καραγιαννίδης δεν χρειάζεται να διαστρεβλώσει συνειδητά την πραγματικότητα, γιατί την έχει ήδη αντιληφθεί διαστρεβλωμένη. Οποιος έχει ενσωματώσει το ψεύδος δεν χρειάζεται να λέει ψέματα.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό που καθιστά τον εισηγητή αντιπροσωπευτικό είναι ο πολυσυζητημένος τρόπος που αυτοσυστήθηκε ως ρέκτης των «μπακαλίστικων» οικονομικών. Στην επιθετική απολογία του την επομένη, ο Καραγιαννίδης δήλωσε ότι «μέχρι το 2012 εργαζόταν σε συνεργείο» και ποτέ δεν είπε ότι διαθέτει πτυχία. Ειρωνεύτηκε μάλιστα τους βουλευτές της αντιπολίτευσης που «πήγαιναν στα κολέγια», όπου τα «συσσίτια» τα έλεγαν «γεύματα».
Ο βουλευτής δεν δηλώνει την άγνοιά του από μετριοφροσύνη. Τη διαφημίζει ως προσόν, ως «ταξικό» παράσημο, γιατί μετέχει σε ένα ιδεολογικό ρεύμα που εκλαμβάνει την άγνοια ως λαϊκή καθαρότητα. Οι σπουδές είναι μια μορφή ελιτίστικης διαφθοράς – ένα είδος παραμόρφωσης. Αυθεντικός κι απαραμόρφωτος είναι μόνο ο αμόρφωτος. Πρόκειται για παραχάραξη της λαϊκότητας που είναι ρατσιστική πρωτίστως για εκείνους –και δεν είναι λίγοι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα– που ξεπέρασαν το «ταξικό» τους πεπρωμένο και κατέκτησαν τα πτυχία που ειρωνεύεται ο Καραγιαννίδης.
Αυτή η ανάγνωση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με μεγεθυντικό φακό τον εισηγητή της δεν έχει ενδιαφέρον μόνο θεωρητικό. Απαντά και στην ερώτηση γιατί η παρούσα συμπολίτευση επιδεικνύει αντοχές κατά πολύ ισχυρότερες από τις προηγούμενες που έλιωσαν στη μνημονιακή πίεση. Αντέχει και θα αντέξει, γιατί το σκυρόδεμά της είναι οπλισμένο με οργανική πλάνη· και με δογματική εξιδανίκευση της μπακαλικής μετριότητας.