Η πολιτική του κουτσαβάκη
Ω
της υποκρισίας. Εξεπλάγημεν όλοι, σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μας και λοιπά φρικτά πάθαμε μετά τα προχθεσινά στη Βουλή. Τς τς τς, κανείς δεν περίμενε τέτοια συμπεριφορά στο άντρο της νηφαλιότητος και της ευγενείας. Υπήρχε βεβαίως κάτι το πρωτόγνωρον, διότι η Ελλάς δεν παύει να πρωτοτυπεί. Η επίθεση του Κασιδιάρη στον κ. Δένδια δεν έγινε στη διάρκεια πολιτικού καβγά, όταν τα πνεύματα οξύνονται και ο θυμός δεν χωράει σε λέξεις. Αυτά τα έχουμε δει στο δικό μας Κοινοβούλιο, το έχουμε δει και σε άλλα. Αυτό όμως που είδαμε προχθές δεν το έχουμε ξαναδεί. Μια γυμνή επίδειξη μαγκιάς από έναν κουτσαβάκη, ο οποίος είχε απλώσει το ζωνάρι του περιμένοντας καβγά. Δυστυχώς, σε αντίθεση με τον ιστορικό αστυνομικό Μπαϊρακτάρη, η «φρουρά» του Κοινοβουλίου δεν ήταν παρούσα για να του το κόψει.
Ο «κουτσαβάκης», ο «μάγκας», ο «νταής», ο «μόρτης» είναι θετικοί ήρωες στο κουκλοθέατρο του συλλογικού μας ασυνείδητου. Περιγράφουν τη συμπεριφορά του ατίθασου, αυτού που δεν μασάει, και δεν μπορείς να τον ρίξεις. Ισως αυτό να ισχύει για τα πιο βαθιά και ακαλλιέργητα στρώματα, όμως επειδή η έλλειψη κοινωνικής καλλιέργειας παρ’ ημίν θεωρείται δημοκρατική αρετή η επιρροή τοιούτων ηρώων είναι ευρέως διαδεδομένη. Τη βλέπουμε σε κάθε μας βήμα, απ’ τον αυτοκινητιστή ώς τον έφιππο του δίτροχου, την αναπνέουμε σαν την αφρικανική σκόνη.
Αυτό δεν είναι πολιτική βία. Αυτό είναι κουτσαβακισμός. Οπως το πιωμένο αριστερό ενεργούμενο καίει τρόλεϊ επειδή περνούν από μπροστά του, έτσι και ο ομόλογός του Κασιδιάρης καθύβρισε και χειροδίκησε στον κ. Δένδια επειδή πέρασε από μπροστά του. Η Ακροαριστερά και η φιλοναζιστική συμμορία απλώς υπάρχουν για να δώσουν κάποιο ιδεολογικό και πολιτικό ένδυμα στην καθαρή, πρωτόγονη μαγκιά. Οπως οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι προσφέρουν κάποια σημαία στον πρωτογονισμό των χουλιγκάνων, τους οποίους και αυτούς προσπαθούμε να τους εξωραΐσουμε μιλώντας για «βία στα γήπεδα».
Εκεί έγκειται και η σχετική επιτυχία της Χρυσής Αυγής. Εκεί φαίνονται και τα όριά της. Η φιλοναζιστική συμμορία, που πανάθεμά με αν έχει ιδέα για το τι υπήρξε ο ναζισμός και η φρίκη του, σε αντίθεση με την άκρα Αριστερά, δεν πρόκειται ποτέ να απειλήσει πραγματικά τη δημοκρατία. Οχι μόνον διότι δεν διαθέτει χαρισματικό ηγέτη, απαραίτητο συστατικό του ναζισμού και του φασισμού, αλλά δεν διαθέτει ούτε ιδεολογία ούτε πολιτικό πρόγραμμα. Ούτε καν την ιδεολογικοπολιτική κουρελού που έφερε την Αριστερά στην εξουσία. Το μόνο που προτείνει είναι η πολιτική του κουτσαβάκη.
Στον 19ο αιώνα τα κόμματα χρησιμοποιούσαν τους κουτσαβάκηδες ως τραμπούκους. Σήμερα τους έχουμε στη Βουλή. Η Ελλάς ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον.