Αμεσότητα, ειλικρίνεια, αυτοσαρκασμός
Στο σημείο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην αναφέραμε τον Louis C.K., ο οποίος θεωρείται και ο «πατέρας» αυτού του είδους κωμικής δραματουργίας. Στην σειρά «Louie», που άρχισε να προβάλλεται το 2010, υποδύεται μια πολύ κοντινή εκδοχή του εαυτού του: έναν χωρισμένο κωμικό γύρω στα 45, ο οποίος προσπαθεί να είναι καλός πατέρας για τις δύο ανήλικες κόρες του, ενώ την ίδια στιγμή αναζητεί ταίρι σε μια περίοδο που –όπως συχνά μας υπενθυμίζει– η εμφάνισή του βρίσκεται σε συνεχόμενη παρακμή. Η αχανής Νέα Υόρκη δεν αποδεικνύεται σύμμαχος σε αυτόν τον αγώνα, ούτε διευκολύνει την κοπιώδη καθημερινότητά του. Σε κάθε επεισόδιο της σειράς, παρότι τα πλάνα είναι πολλές φορές ονειρικά ή και υπερρεαλιστικά, υπάρχει διάχυτο ένα αίσθημα ειλικρίνειας που αποκομίζει ο θεατής από τον Louis C.K. και μια υποδόρια πίστη ότι αυτό που παρακολουθούμε στην οθόνη είναι η αποτύπωση ενός βιωμένου στιγμιότυπου. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και στα stand-up σόου του. Η αμεσότητα και η ειλικρίνεια σε συνδυασμό με τη διαρκή εκτόξευση αυτοσαρκαστικών αστείων καθιέρωσαν τον Louis C.K. ως την κορυφαία κωμική φωνή των τελευταίων ετών.
Ολοι οι προαναφερθέντες δημιουργοί χρησιμοποιούν για τις σειρές τους υλικό που έχει δοκιμαστεί στην πιο άμεση και «σκληρή» σκηνή ενός θεάτρου ή ενός comedy club. Πρόσφατο παράδειγμα ο μονόλογος του Aziz Ansari στο Saturday Night Live, μία ημέρα μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, όπου ανα- φέρθηκε στον νέο πρόεδρο και στον ρατσισμό, και το συγκλονιστικό «Hello, I have cancer» της Tig Notaro όπου ήταν η κύρια πηγή του «One Mississippi».
Η αποτύπωση της ζωής των δημιουργών στην οθόνη γεννά μια μετα-μυθοπλασία που έχει ως αποτέλεσμα σε αυτές τις σειρές να μην υπάρχουν αστεία που δεν προκαλούν ένα σφίξιμο, ούτε γέλιο χωρίς ένα παράλληλο κράτημα. Επίσης, αποτυπώνεται ξεκάθαρα πόσο άλλαξε το είδος τα τελευταία χρόνια. Στόχος αυτής της «νέας κωμωδίας» δεν είναι πάντα το γέλιο και πολλές φορές ούτε καν η ψυχαγωγία. Κάτω από τη στενή κατηγοριοποίηση της «κωμικής σειράς» οι δημιουργοί έρχονται αντιμέτωποι με μια διαθλασμένη εκδοχή της πραγματικότητας και του εαυτού τους, την οποία αντιμετωπίζουν με μια αναστοχαστική ματιά, που κάποιες φορές μπορεί να είναι αστεία, άλλες ιδιαίτερα θλιβερή, αλλά πάντα είναι ειλικρινής. Ενοχλητικά ειλικρινής.