Προάγγελος συμβιβασμού από τον Τσίπρα
Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να δεχθεί την πρόταση Σόιμπλε στο Eurogroup
Ελιγμός ή έλεγχος των αντανακλαστικών και των αντιδράσεων σε κυβέρνηση, κόμμα και κοινωνία και προετοιμασία του εδάφους για μια νέα υποχώρηση; Οποια και αν ήταν η πρόθεση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, η πιθανότητα λάθους ή εκ παραδρομής αναφοράς μπορεί με ασφάλεια να αποκλεισθεί. Στο σφιχτό και πιεστικό χρονοδιάγραμμα μιας ακόμη καταληκτικής(;) προσπάθειας για την επίτευξη συνολικής συμφωνίας με τους εταίρους, ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι οποιαδήποτε αναφορά του σχετική με τη διαπραγμάτευση αναλύεται λεπτομερώς και αξιολογείται αναλόγως. Αυτό συνέβη με τη δήλωσή του χθες, από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ότι «στρατηγικός στόχος είναι να μπορέσει η χώρα με το πέρας του τρίτου μνημονίου, δηλαδή τον Αύγουστο του 2018, να δανείζεται από τις αγορές και κάτι τέτοιο είναι κοντά». Και συνέχισε ο πρωθυπουργός δηλώνοντας ότι «αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια συμφωνία για το χρέος σαν αυτή που μας παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είτε με μια ακόμη καλύτερη που παλεύουμε να πάρουμε».
Ο κ. Τσίπρας διαφοροποίησε το κυβερνητικό αφήγημα σε δύο καίρια σημεία: οριοθετώντας ως πρωταρχικό στόχο την έξοδο στις αγορές έναντι της οριστικοποίησης των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, που προκρινόταν σταθερά το προηγούμενο διάστημα και είχε συνδεθεί άρρηκτα με την ψήφιση του νέου δύσκολου πακέτου μέτρων την περασμένη εβδομάδα. Κατά δεύτερον, εμφανιζόμενος να εγκαταλείπει τη μόλις προ διημέρου απόλυτη απόρριψη της πρότασης Σόιμπλε στη συνεδρίαση του Eurogroup και ανοίγοντας ορθάνοιχτα «παράθυρο» αποδοχής της. Μετατόπιση
Η πρωθυπουργική μετατόπιση κάθε άλλο παρά απαρατήρητη πέρασε και, ασφαλώς, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν τα όσα είπε ο κ. Τσίπρας. Εκτιμάται ότι η τοποθέτησή του συνδέεται με την ανησυχία της Αθήνας να βρεθεί στις 15 Ιουνίου ενώπιον ενός νέου αδιεξόδου, με ασυμφωνία, εκταμίευση μιας υποδόσης για κάλυψη των άμεσων δανειακών υποχρεώσεων και παράταση της συζήτησης για τα υπόλοιπα θέματα (συμμετοχή του ΔΝΤ, χρέος κ.λπ.) σε ένα αόριστο μέλλον, που πιθανότατα θα έφθανε μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Ενα τέτοιο σενάριο θα ήταν καταστροφικό για το κεντρικό κυβερνητικό αφήγημα της επιστροφής της οικονομίας στην κανονικότητα, της ένταξης στο QE, της ομαλής διαδικασίας εξόδου στις αγορές και, τέλος, της εξόδου της χώρας από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018. Για να εξελιχθούν όλα αυτά ομαλά, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια μετά τις 15 Ιουνίου. Ενδεχομένως αυτή η αγωνία να έκανε τον κ. Τσίπρα να βάλει στο τραπέζι μια νέα κυβερνητική υποχώρηση και αποδοχή ακόμη και της πρότασης που μόλις τη Δευτέρα η Αθήνα απέρριψε.
Πάντως, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκλήθηκαν και υπό την πίεση των αντιδράσεων, αλλά και της εντύπωσης ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά εγκα- ταλείπει την προσπάθεια διεκδίκησης μιας βελτιωμένης πρότασης, χθες βράδυ είχαμε ολική επαναφορά του κ. Τσίπρα στην αρχική κυβερνητική γραμμή. Αξιοποιώντας την ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, στον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, τόνισε ότι «προσδοκούμε από τους εταίρους να σεβαστούν επιτέλους τις θυσίες του ελληνικού λαού με μια συνολική συμφωνία που θα βγάζει τη χώρα από την ομηρία και την εκκρεμότητα». Και ειδικά για το χρέος, είπε ότι είναι καθήκον της Ευρώπης «ο προσδιορισμός των μεσοπρόθεσμων μέτρων που θα υλοποιηθούν μετά τη λήξη του προγράμματος», καθώς «δεν μπορεί να λέμε ναι στις μεταρρυθμίσεις και στα μέτρα και όχι στο χρέος. Δεν γίνεται να θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Περιέγραψε, δε, τη λύση που προτάθηκε στο Eurogroup της Δευτέρας ως «μια θολή λύση, μια λύση μετάθεσης του προβλήματος, μια λύση που δεν αντιστοιχούσε στο οικονομικό κλίμα, στα δημοσιονομικά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας αλλά ούτε και στις θυσίες του ελληνικού λαού».
O πρωθυπουργός έθεσε ως προτεραιότητα όχι το χρέος, αλλά να έχει η χώρα τη δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές.