Υπερατλαντικό ταξίδι βοήθειας σε πρόσφυγες
Αμερικανοί και Καναδοί σπεύδουν εθελοντικά στην Ελλάδα για να βοηθήσουν το έργο σε κέντρα φιλοξενίας
Ηταν Μάρτιος του 2016 στο λιμάνι του Πειραιά, όπου έφταναν μαζικά χιλιάδες πρόσφυγες από τα νησιά. Ο «βαλκανικός δρόμος» έχει μόλις κλείσει και χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν τώρα Plan B. Μεταξύ των εθελοντών που βοηθούν στο λιμάνι βρίσκονται η Natalie, η Rita, η Lily, o James και η Haley, γαλουχημένοι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και «πρωτάρηδες» στο εν λόγω πεδίο. «Δεν γνωριζόμασταν, ο καθένας μας συνεργαζόταν με κάποια άλλη ΜΚΟ», θυμάται σήμερα η Natalie Fuelner από τις ΗΠΑ, μία από τους πέντε συνιδρυτές της οργάνωσης Allied Aid, που με τον εν λόγω συμβολικό τίτλο λειτουργεί σήμερα ως γέφυρα εθελοντισμού μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας.
«Δεν είχα ποτέ έως τότε ασχοληθεί με τον εθελοντισμό στην Ελλάδα», ομολογεί η κ. Ρίτα Κοντινάκη, η εκπρόσωπος της οργάνωσης στην Αθήνα, όπου μετακόμισε το 1987 από τον Καναδά. «Πρωτοπήγα στον Πειραιά το 2015 παρασυρμένη εν μέρει από τα παιδιά μου που είναι φοιτητές», λέει, «έβλεπα ανθρώπους να κουβαλούν όλη τους τη ζωή σε μια βαλίτσα και σκεφτόμουν πόσα πράγματα είχα κουβαλήσει εγώ κάποτε από τον Καναδά...». Εκτοτε, κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά της και όλα τα Σαββατοκύριακα η Ρίτα κατευθύνεται σε κάποιο κέντρο φιλοξενίας, συχνά μαζί με εθελοντές που έχουν μόλις έρθει από τις ΗΠΑ. «Δυοτρία άτομα κάθε βδομάδα εκφράζουν την επιθυμία να έρθουν στην Ελλάδα και να συμμετάσχουν στις δράσεις», αναφέρει η Ρίτα. «Είναι πολύ συγκινητικό, ωστόσο αν δεν μπορούν να μείνουν έστω μια εβδομάδα τους προτρέπω να βοηθήσουν από εκεί, να ηγηθούν μιας ενημερωτικής εκστρατείας ή μιας χορη- γίας». Και συμπληρώνει: «Η δράση μας αφορά τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας, μικρά οικοδομικά έργα (όπως ένας κήπος), δραστηριότητες και εκδρομές για τους πρόσφυγες, όπως και εκπλήρωση οποιασδήποτε άλλης ανάγκης. Στηριζόμαστε αποκλειστικά σε δωρεές από το εξωτερικό».
«Σύντομη, αλλά ουσιαστική»
«Μαθαίναμε λεπτομερώς για τις αφίξεις των προσφύγων στα νησιά, όπως και για τις ανθρώπινες απώλειες, αλλά έως εκεί», σημειώνει η Sarah Gostenik, που εργάζεται σε κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στο Κολοράντο και έχει ήδη έρθει δύο φορές στην Ελλάδα καλύπτοντας μόνη της τα έξοδα, ενώ σχεδιάζει να επανέλθει τον επόμενο Μάιο. «Μπορεί η παραμονή μου κάθε φορά να είναι σύντομη, αλλά προσπαθώ να την κάνω ουσιαστική», ισχυρίζεται η Αμερικανίδα εθελόντρια. Στο διάστημα από 5 έως 13 Μαΐου η ομάδα των Αμερικανών εθελοντών συνόδευσε προσφυγό- πουλα στο Πλανητάριο, στο Αττικό Πάρκο και στο λούνα παρκ. Φύτεψαν έναν κήπο στο προαύλιο ενός ξενώνα. Αγόρασαν μια κουζινούλα για τις γυναίκες στον Σκαραμαγκά χάρη σε δωρεά του Rotary Club του Κολοράντο. Πραγματοποίησαν ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ στον Σκαραμαγκά, διένειμαν είδη ρουχισμού στα Οινόφυτα... Επόμενος στόχος της οργάνωσης είναι η στελέχωση ενός κομμωτηρίου με κομμώτριες πρόσφυγες που γνωρίζουν την τέχνη από την πατρίδα τους και... επωφελούμενους τους φιλοξενούμενους στον Σκαραμαγκά.
«Μου έχει κάνει εντύπωση η δοτικότητα των Ελλήνων», λέει στην «Κ» η Natalie, «θυμάμαι γιαγιάδες που έφταναν ξαφνικά στον Πειραιά, άνοιγαν το αυτοκίνητό τους και έβγαζαν ολόκληρα καζάνια με ζεστό φαγητό». Η εμπειρία τους στα camps ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να αποδομήσουν ορισμένους σύγχρονους «μύθους». «Στη Δύση, όλοι φαντάζονται τον πρόσφυγα ως έναν νεαρό και δυνατό άνδρα, εμείς εδώ συναντάμε πολλές οικογένειες και μικρά παιδιά – ειδικά στον Σκαραμαγκά οι μισοί είναι ανήλικοι», σχολιάζει η Sarah. «Δεν έχω άποψη για τα νησιά, αλλά στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπου έχω επισκεφθεί πολλά κέντρα, διακρίνω μεγάλη βελτίωση των συνθηκών ζωής», καταλήγει με ικανοποίηση η Natalie. «Οταν πρωτοήρθα, οι άνθρωποι κοιμούνταν σε κουβέρτες στο λιμάνι ή σε μικρές σκηνές κάμπινγκ, εν συνεχεία σε σκηνές από μουσαμά, ενώ τώρα τους βρήκα σε κοντέινερ, ακόμα και σε κτίρια».
«Μου έχει κάνει εντύπωση η δοτικότητα των Ελλήνων», λέει στην «Κ» η Natalie, εθελόντρια από τις ΗΠΑ.