Η Ελλάδα στα όριά της

Ελαχε δυστυχώς στον Λουκά Παπαδήμο να γίνει σύμβολο της κρίσης που μαστίζει τον δημόσιο διάλογο και τη δημόσια ζωή της χώρας μας. Η τυφλή οργή που προκάλεσε η επιλογή του πρώην αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως πρωθυπουργού στα τέλη του 2011, όταν η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου βρέθηκε σε αδιέξοδο, ήταν ίσως υπέρτατη τιμή για έναν άνθρωπο ο οποίος σε όλη του τη σταδιοδρομία έθετε και θέτει το εθνικό συμφέρον πάνω από το δικό του. Ο Λουκάς Παπαδήμος θα μπορούσε να βρεθεί στο κέντρο της πολιτικής σκηνής μόνο ως επικεφαλής πολυκομματικής κυβέρνησης, μόνο όταν η συγκυρία το απαιτούσε, και με μόνη αποστολή την προσπάθεια να σταθεροποιηθεί η χώρα σε μια στιγμή που κινδύνευε. Η θητεία του, μεταξύ Νοεμβρίου του 2011 και Μαΐου του 2012, το απέδειξε. Η αφοσίωση στο στενό πλαίσιο της αποστολής, η τυπικότητα του δημόσιου λειτουργού και ο ευγενής χαρακτήρας τον κράτησαν εκτός πολιτικών παιγνίων. Δεν χρησιμοποίησε την πρωθυπουργία του ως βήμα για περαιτέρω ανέλιξη. Ο Λουκάς Παπαδήμος δέχθηκε την πρόσκληση του πολιτικού κόσμου σε μια στιγμή επικίνδυνη, όταν μόνο πολυκομματική κυβέρνηση θα μπορούσε να πετύχει κάποια σταθερότητα και να κρατήσει τη χώρα εντός Ευρωζώνης. Ενώ πέτυχε, η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου είχε την ατυχία να υπονομεύεται εκ των έσω και να λοιδορείται από αντιπάλους. Ο ίδιος έγινε στόχος λυσσαλέων λεκτικών επιθέσεων από πολλούς που σήμερα βρίσκονται στα κυβερνητικά έδρανα. Συγκέντρωσε την οργή και το μίσος ακόμη περισσότερο απ’ ό,τι οι πολιτικοί που είχαν ευθύνη για το αδιέξοδο της Ελλάδας – ακριβώς επειδή εκπροσωπεί αυτό που οι επικριτές του δεν μπορούν να καταλάβουν: τον πραγματικό πατριώτη, τον άνθρωπο που δεν θα συναλλασσόταν μαζί τους, που στηρίζει τους θεσμούς και σέβεται τους νόμους, που μπορεί να διαπραγματευθεί με ξένους εταίρους χωρίς να αναλώνε- ται σε λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση. Τέτοιοι άνθρωποι, που βρίσκονται μακριά από μηχανισμούς και από συναλλαγές, είναι πάντα εκτεθειμένοι, ευάλωτοι και μόνοι στη χώρα μας. Η τρομοκρατία έχει τη δική της άρρωστη λογική. Ο δολοφόνος επιλέγει το θύμα για να φανεί ήρωας στα μάτια κάποιων. Γι’ αυτό, την εποχή που η ανομία είναι ανεκτή από αρκετούς και, σε πολλές περιπτώσεις επικροτείται κιόλας, ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε ο τέλειος στόχος. Οι λάτρεις της βίας, αυτοί που αναπτύσσονται στη σύγχυση και στο σκοτάδι, στην ανομία και στη συναλλαγή, δεν αντέχουν ένα τόσο ετερόκλητο σώμα. Και πιστεύουν ότι πολλοί συμφωνούν μαζί τους. Γι’ αυτό ο Λουκάς Παπαδήμος, εκτός από σεβαστός συμπολίτης και πρόεδρος της Ακαδημίας, είναι σύμβολο για τον καθένα μας. Ανεχόμαστε την επίθεση εναντίον του ως ένα αναμενόμενο βήμα προς το βαθύτερο σκοτάδι ή θα σταθούμε όρθιοι ως κοινωνία και θα αποφασίσουμε «ώς εδώ»;