«Συχνά, όταν δεν βγαίνει ένα τραγούδι, έχω σωματικούς πόνους»
«H σύνθεση μουσικής είναι η μεγαλύτερη απόλαυσή μου – και μια πραγματική ασθένεια», έλεγε ο Rufus Wainraight το 2014 σε μια εξομολογητική συνέντευξη στον Guardian. «Υπάρχουν στιγμές που, όταν δεν “βγαίνει” ένα τραγούδι, έχω σωματικούς πόνους». Για όσους δεν το είχαν ήδη μαντέψει ακούγοντας τα κομμάτια του, αυτές και άλλες δηλώσεις αποκαλύπτουν πως ο Αμερικανοκαναδός τραγουδοποιός είναι μια βασανισμένη ψυχή. Παιδί χωρισμένων γονιών, κακοποιήθηκε σεξουαλικά στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου σε ηλικία μόλις 14 ετών και αντιμετώπισε τις βίαιες αντιδράσεις της οικογένειάς του όταν, στα 18, τους ανακοίνωσε ότι είναι γκέι. Επίσης, έχει υπάρξει εξαρτημένος στην crystal meth, η οποία λίγο έλειψε να του στοιχίσει την όρασή του.
Φαίνεται, όμως, ότι ο σήμερα 43χρονος μουσικός κατάφερε να αποφύγει τις παγίδες που συνάντησε στον δρόμο του και να βρει καταφύγιο στη δημιουργία. Υστερα από επτά στούντιο άλμπουμ, δύο όπερες, ένα δίσκο με μελοποιημένα σονέτα του Σαίξπηρ, συνεργασίες με γνωστούς σκηνοθέτες και χο- ρογράφους και πολυάριθμες επιτυχημένες περιοδείες σε όλο τον κόσμο, δείχνει πιο ήρεμος και ισορροπημένος από ποτέ. Την επόμενη εβδομάδα, το αθηναϊκό κοινό θα έχει την ευκαιρία να το διαπιστώσει από κοντά στις δύο συναυλίες που θα δώσει στην κεντρική σκηνή του Gazarte. Αναγνωρισμένος τόσο για τα τραγούδια του όσο και για την υπνωτιστική φωνή τενόρου, ταυτισμένη με κομμάτια όπως το «Going to a Τown», το «Shadows» και τη διασκευή του «Hallelujah» του Λέοναρντ Κοέν, έχει αποσπάσει τρία βραβεία Juno και μία υποψηφιότητα για Γκράμι. Το 2009, δοκίμασε για πρώτη φορά τις δυνάμεις του στο λυρικό θέατρο, κερδίζοντας κοινό και κριτικούς με την «Prima Dona» (το έργο ανέβηκε στο Ηρώ- δειο το 2015), ενώ το 2018 αναμένεται η πρεμιέρα της δεύτερης όπεράς του, η οποία βασίζεται στην ιστορία του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού και αποτελεί παραγγελία της Canadian Opera Company. Ενας από τους κυριότερους εκπροσώπους της λεγόμενης μπαρόκ ποπ, συνηθίζει να μετακινείται ελεύθερα μεταξύ κιθάρας και πιάνου στις ζωντανές εμφανίσεις του και τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιεί συχνά συμφωνικές ορχήστρες στις ηχογραφήσεις του. Ισως σε αυτό οφείλεται εν μέρει το γεγονός πως είναι πιο αγαπητός στο ευρωπαϊκό κοινό από ό,τι στο αμερικανικό.
Γεννημένος στη Νέα Υόρκη και μεγαλωμένος στο Μόντρεαλ, άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία 6 ετών και έκανε την πρώτη του περιοδεία στα 13, με τη φολκ μπάντα The McGarrigle Sisters and Family, στην οποία συμμετείχαν η αδελφή, η μητέρα και η θεία του. «Είναι υπέροχο να μεγαλώνεις περικυκλωμένος από γυναίκες», θα αναγνώριζε χρόνια αργότερα. «Οι αδελφές, η μητέρα, οι θείες και η γιαγιά μου μου φαίνονταν εντυπωσιακές. Ως το μοναδικό αγόρι της οικογένειας, απολάμβανα την προσοχή τους».
Από το 2012 είναι παντρεμένος με τον Jörn Weisbrodt, τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Luminato του Τορόντο, ενώ έχει μία μικρή κόρη με τη φίλη του και κόρη του Λέοναρντ Κοέν, Λόρκα. «Η κόρη μου μού άλλαξε τη ζωή», έχει παραδεχτεί. «Τα παιδιά είναι πολύ πιο εξελιγμένα από εμάς τους βαρετούς μεγάλους, σαν να είναι συντονισμένα με ένα άλλο επίπεδο».
Ο «βασανισμένος» Ρούφους Γουέινραϊτ, κύριος εκπρόσωπος της μπαρόκ ποπ, εμφανίζεται στο Gazarte.