Οχι στο μίσος, όχι στη βία

Οι λογικοί και δημοκρατικοί πολίτες αυτού του τόπου οφείλουν να υψώσουν ένα τείχος απέναντι στο ανεξέλεγκτο μίσος και στη χρήση βίας. Και τα δύο, το μίσος και η βία, κυριαρχούν στον δημόσιο βίο. Η δολοφονική επίθεση εναντίον του πρώην πρωθυπουργού της χώρας ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Μια νέα γενιά τρομοκρατών δημιουργείται μέσα και έξω από τις φυλακές. Κλιμακώνει τη δράση της, συνεργάζεται με το οργανωμένο έγκλημα και στρατολογεί απελπισμένα παιδιά προσφύγων. Οργανωμένες ομάδες εισβάλλουν σε κρατικά κτίρια χωρίς συνέπειες και πολλαπλασιάζουν τα μέλη τους με ραγδαίο ρυθμό. Τα πανεπιστήμιά μας έχουν μετατραπεί σε ανεξέλεγκτα κέντρα χούλιγκαν, οι οποίοι καταστρέφουν και βιαιοπραγούν χωρίς καμία επίπτωση. Ξένοι έρχονται για «επαναστατικό τουρισμό» στην Ελλάδα. Το κράτος και οι κυβερνώντες αδιαφορούν. Η βία έχει γίνει κομμάτι της ρουτίνας μας. Οσοι γνωρίζουν τι εκκολάπτεται, ανησυχούν βαθύτατα γιατί αντιλαμβάνονται πόσο σημαντική μπορεί να είναι η ζημιά για τα συμφέροντα της χώρας. Τη βία τροφοδοτεί, όμως, το μίσος που καλλιεργείται συστηματικά από ορισμένους πολιτικούς, μέσα ενημέρωσης και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εχουμε όλοι ευθύνη για να μπει ένα τέλος σε αυτή την αρρώστια. Ο πρωθυπουργός οφείλει να «μαζέψει» τους υπουργούς και άλλους οι οποίοι χρησιμοποιούν σε κάθε ευκαιρία και απροκάλυπτα τη γλώσσα του μίσους. Φτάνει πια η απροσχημάτιστη χρήση διχαστικού λόγου! Ούτε είναι ο χουλιγκανισμός από την άλλη πλευρά απάντηση. Το μίσος που ξεχείλισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά τη δο- λοφονική απόπειρα κατά του κ. Παπαδήμου, είναι δείγμα βαθιάς παρακμής και κρίσης. Οι εγκληματικές κραυγές περί «χούντας» ή «Κουίσλινγκ» έφεραν ψήφους και τηλεθέαση, καθώς γοήτευσαν μια απελπισμένη, φτωχοποιημένη κοινωνία. Εδωσαν, όμως, και σε άρρωστα μυαλά τη δικαιολογία που έψαχναν για να απελευθερωθούν είτε με πράξεις βίας είτε με καλέσματα μίσους στο facebook και αλλού. Καιρός να υπάρξει μηδενική ανοχή στη βία και στα απροκάλυπτα κηρύγματα του μίσους. Τώρα, πριν να είναι αργά.