Θρίλερ κατασκοπείας με εμπλοκή Κινέζου
Η σύλληψη του μυστηριώδους Tiamin Wu από Aμερικανούς πράκτορες και η δίκη του
Ενα θρίλερ με πράκτορες εξελίχθηκε στην Αθήνα και επίκεντρο τη σύλληψη 52χρονου Κινέζου, του οποίου οι ΗΠΑ ζητούν την έκδοση για «ύποπτη» αγορά στρατιωτικού υλικού.
«Δεν είμαι κατάσκοπος. Μου ζήτησαν από την εταιρεία όπου εργαζόμουν να κάνω μια έρευνα για αυτό το προϊόν και βρέθηκα στις φυλακές του Κορυδαλλού», είπε ο Κινέζος Tiamin Wu, πριν από δέκα ημέρες, απευθυνόμενος στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών. «Σε κάθε περίπτωση είμαι εξιλαστήριο θύμα μιας τραγικής υπόθεσης», πρόσθεσε πριν ολοκληρώσει την κατάθεσή του. Ο 52χρονος ήταν αγχωμένος, αλλά προσπαθούσε να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Οι Ελληνες δικαστές θα αποφάσιζαν εάν θα εκδιδόταν ή όχι στην Αμερική για να δικαστεί εκεί για τέσσερα κακουργήματα.
Ο Wu συνελήφθη στις 10 Φεβρουαρίου στην είσοδο του ξενοδοχείου όπου έμενε, κοντά στην οδό Μιχαλακοπούλου. Λίγα λεπτά νωρίτερα, του είχαν δείξει το «προϊόν» (ένα εξειδικευμένο μόντεμ για στρατιωτική χρήση) και είχε συμφωνήσει να το αγοράσει, γνωρίζοντας όμως πως δεν υπήρχε η απαιτούμενη άδεια εξαγωγής από τις ΗΠΑ. Βγαίνοντας το ίδιο μεσημέρι για φαγητό, τον σταμάτησαν Αμερικανοί και Ελληνες αξιωματούχοι και οδηγήθηκε στην Ασφάλεια. Ηταν ο επίλογος μιας τετράχρονης επιχείρησης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, μια ακόμη ιστορία στον ακήρυχτο εμπορικό πόλεμο που, όπως φαίνεται, μαίνεται ανάμεσα στην Αμερική και την Κίνα.
Το ιστορικό
Ολα ξεκίνησαν στις 30 Μαΐου του 2013. Τότε, ο Wu επικοινώνησε για πρώτη φορά με μια αμερικανική εταιρεία και ζήτησε πληροφορίες για μια κεραία «μέγιστης εμβέλειας», που χρησιμοποιείται (και) σε στρατιωτικά αεροπλάνα για αποκωδικοποίηση δεδομένων. «Είμαστε μια εμπορική εταιρεία από την ηπειρωτική Κίνα. Μπορείτε να μας δώσετε μια τιμή;» έγραψε ο Wu υπογράφοντας ως Bob. Εντεκα ημέρες αργότερα, ήρθε απάντηση από κάποια Leah Kim: «Πείτε μου πόσες κεραίες θέλετε και ποιος θα είναι ο τελικός χρήστης». Η Kim, όμως, δεν ήταν συνεργάτις της εταιρείας, όπως του έγραψε, αλλά μυστική πράκτορας του τμήματος Εθνικής Ασφάλειας (Homeland Security Ιnvestigations). Εκτοτε, μια σειρά πρακτόρων της συγκεκριμένης υπηρεσίας ήταν σε συνεχή επικοινωνία με τον Wu. Μέσω email, skype, αλλά και διά ζώσης διαπραγματευόταν την πώληση τουλάχιστον επτά διαφορετικών προϊόντων, συστημάτων τελευταίας τεχνολογίας, με τίμημα γύρω στα 10.000 ευρώ το καθένα. Ο Wu για αυτό το «ευαίσθητο deal» είχε ήδη ταξιδέψει δύο φορές στην Μπανγκόκ πριν συμφωνήσει να έρθει στην Αθήνα.
Μηχανικός στο επάγγελμα, είχε εργαστεί στο παρελθόν για μεγάλες πολυεθνικές στο Πεκίνο, όπως η Siemens ή η Motorola. Στην επικοινωνία του με τους Αμερικανούς, αρχικά δήλωσε πως μεσολαβούσε για μια ναυτιλιακή εταιρεία, αλλά αργότερα – όταν τους συνάντησε– τους είπε πως δούλευε για την κυβέρνηση της Κίνας και συγκεκριμένα για το υπουργείο Καταπολέμησης της Τρομοκρατίας.
Οι Ελληνες δικαστές θα αποφάσιζαν εάν θα εκδιδόταν ή όχι στην Αμερική, για να δικαστεί εκεί για τέσσερα κακουργήματα.
Καυχήθηκε, μάλιστα, πως στο παρελθόν είχε μεταφέρει και άλλα παρόμοια ευαίσθητα αντικείμενα στην Κίνα από τη Γερμανία μέσω Σιγκαπούρης.
Οι προφυλάξεις
«Πρόκειται για μια ευαίσθητη συναλλαγή και πρέπει να βρεθούμε σε μια τρίτη χώρα», του είπαν κάποια στιγμή οι Αμερικανοί. Ο Wu ήταν σκεπτικός, αλλά τελικά συμφώνησε. Επέμεινε –παρ’ όλα αυτά– η τελική αποστολή των προϊόντων να γίνει σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση στο Πεκίνο, καθώς «δεν είναι κυβερνητική διεύθυνση, αλλά εκεί μένει ένα έμπιστο άτομο και θα με ειδοποιήσει όταν φτάσει το δέμα». Είναι σαφές πως ο Wu γνώριζε τους κινδύνους των αγοραπωλησιών. Γι’ αυτό άλλωστε και ελάμβανε διάφορες προφυλάξεις όπως ότι χρησιμοποιούσε διαφορετικά ονόματα (Bob, David, Graham ή Edward). Στις συνομιλίες τους δεν έκρυβε ότι ανησυχούσε: «Διάβασα πως δύο Κινέζοι συνελήφθησαν γιατί προσπαθούσαν να φέρουν ένα ευαίσθητο προϊόν στην Κίνα».
Ο Αμερικανός πράκτορας, όμως, τον είχε τότε καθησυχάσει: «Γι’ αυτό και είμαι προσεκτικός. Εχω όμως πολύ καλές επαφές στο αεροδρόμιο. Θα σου το δώσουμε στην πύλη επιβίβασης, αφού θα έχεις περάσει τον έλεγχο. Μπορούμε να το καμουφλάρουμε εύκολα ως μουσική ή ταινία» – το συγκεκριμένο προϊόν για το οποίο μιλούσαν ήταν λογισμικό σε cd.