Νέοι απελπισμένοι και αποκλεισμένοι
Αγωνία και ανασφάλεια αποκαλύπτει η μεγάλη έρευνα In4Youth που πραγματοποιήθηκε στις ηλικίες 15-34 ετών σε όλη την Ελλάδα
Λένε ότι ο λαός που ξεχνά την ιστορία του πεθαίνει. Tι μέλλει γενέσθαι σε έναν τόπο όταν οι νέοι του βλέπουν το μέλλον σκοτεινό; Η μεγάλη πανελλαδική έρευνα που παρουσιάζει η «Κ» είναι, δυστυχώς, μια καταγραφή αγωνίας, απελπισίας αλλά και κατακραυγής για τη συνολική κατάσταση της χώρας. Οι νέοι δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς, έχουν πολύ αρνητική γνώμη για τη Βουλή, την εκπαίδευση, τη Δικαιοσύνη, υπάρχει γενικευμένη ανασφάλεια, ένα αίσθημα ακύρωσης κάθε προσπάθειάς τους. Αποκλεισμένοι από αγαθά, θεωρούν ότι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο φτώχειας.
«Μια κοινωνία καθορίζεται από τη δυνατότητα που έχει να γεννά νέες δημιουργικές και δυναμικές γενιές. Αυτή τη στιγμή, η ελληνική κοινωνία και η πολιτική και πνευματική ελίτ της δείχνουν να μη συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση», παρατηρεί στην «Κ» ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Παν. Αιγαίου Σωτήρης Χτούρης και κύριος συντονιστής της έρευνας.
Ειδικότερα, η έρευνα In4Youth, όπως ονομάζεται, πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 2.140 νέων ηλικίας 15-34, από όλη την Ελλάδα. Μεταξύ αυτών, μακροχρόνια άνεργοι, άτομα που έχουν τελειώσει σπουδές και ψάχνουν για δουλειά, νέοι με σταθερή εργασία, άλλοι με επισφαλή εργασία. Επίσης, παράλληλα πραγματοποιήθηκαν σε 24 εστιασμένες ομάδες πρόσθετες συνεντεύξεις με νέους και ειδικούς στα θέματα εκπαίδευσης και απασχόλησης. Η νέα γενιά σκιαγραφείται αδρά από τα ακόλουθα ευρήματα:
Τα ευρήματα
• Μόνο το 9,7% των νέων ηλικίας 25-29 είναι έγγαμοι, ενώ ακόμα και στις μεγαλύτερες ηλικίες 30-34 ετών το ποσοστό αυτό δεν υπερβαίνει το 36%. Οι περισσότεροι συγκατοικούν με την οικογένεια σε πολύ υψηλά ποσοστά.
• Η προστασία της οικογένειας είναι μεγάλη αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και τον εγκλωβισμό των νέων –όπως δείχνει η ποιοτική έρευνα– σε ένα περιβάλλον χαμηλής δικής τους πρωτοβουλίας και μικρής προσαρμογής στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Σε ποσοστό 73,7% οι νέοι ηλικίας 20-24 συγκατοικούν με την οικογένεια, ενώ στις ηλικίες 25-29 το ποσοστό παραμένει εξαιρετικά υψηλό, 57,6%. Αλλά και οι μεγαλύτερες ηλικίες δεν αποδεσμεύονται εύκολα από αυτή την προστασία, αφού το 23,8% των ηλικίας 30-34 συγκατοικεί με τους γονείς.
• Η κατάσταση αυτή θα επιβαρύνει το δημογραφικό πρόβλημα, αφού δυσχεραίνει την απόκτηση οικογένειας. Ετσι, από τα 2.077.234 νέους έως 29 ετών το 1990, ο αριθμός μειώθηκε στο 1.635.653 νέους το 2014 και θα περιοριστεί περαιτέρω.
• Η πολιτική απάθεια και η κοινωνική αλλοτρίωση των νέων εμφανίζονται κυρίως ως μια στάση αδιαφορίας προ το πολιτικό γίγνεσθαι, τους πολιτικούς και πολιτισμικούς θεσμούς και την κοινωνία των πολιτών. Η οικογένεια (με 87,4%) και οι φίλοι (71,9%) είναι τα πιο σημαντικά για τους νέους 15-34 ετών. Η οικογένεια αποτελεί τον μοναδικό κοινωνικό θεσμό που το σύνολο των νέων εμπιστεύεται. Ακόμα και στο κρίσιμο θέμα της αναζήτησης εργασίας, οι δημόσιοι θεσμοί αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και απόσταση, ενώ η οικογένεια –παρά την έλλειψη σχετικής γνώσης και κατάλληλων δικτύων στην αγορά εργασίας– παραμένει ως το κύριο σημείο αναφοράς για τους νέους ως προς τη δυνατότητα εύρεσης και διατήρησης μιας εργασίας. Στον αντίποδα βρίσκεται η πολιτική (13%), η εθελοντική εργασία (16,1%) και η θρησκεία (21,8%).
• Οι νέοι πιστεύουν ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας τούς βλέπει μόνο ως μέσον για τη διατήρηση της ηγεμονίας του υπάρχοντος πολιτικού - κομματικού καθεστώτος, κάτι που προκαλεί δυσπιστία στους νέους και απαξιωτικές και αρνητικές αξιολογήσεις για την ίδια τη δημοκρατία. Η Βουλή συγκεντρώνει το υψηλότερο ποσοστό δυσφορίας των νέων – το 86,3% δηλώνει καθόλου ή λίγο ικανοποιημένο από τη λειτουργία της. Ακολουθούν, η πολιτική του κράτους για το δημόσιο χρέος και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Από τους άνεργους νέους το 41,7% του δείγματος δίνει μηδενική αξία στον τρόπο που ασκείται η δημοκρατία στην Ελλάδα, αλλά και το ανάλογο ποσοστό των εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων που δίνει την ίδια μηδενική αξία στη δημοκρατία είναι 35,4%.
«Η απουσία αποτελεσματικής πνευματικής και δυναμικής πολιτικής εκπροσώπησης των νέων και συμβολικών μορφών στον πολιτικό αγώνα περιορίζει τις ευκαιρίες για την υπεράσπιση των συμφερόντων της γενιάς τους. Αντίθετα, η γενιά που προηγήθηκε και που χαρακτηρίζεται ως Γενιά της Μεταπολίτευσης και του Πολυτεχνείου διατηρεί μέχρι σήμερα τον ηγεμονικό της ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας, επιβάλλοντας μονομερώς τα δικά της συμφέροντα και ενδιαφέροντα στην απασχόληση, στα επαγγελματικά προνόμια, στις συντάξεις και στην εκπαίδευση», παρατηρεί η έρευνα.
Ως ένα κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από τις αναλύσεις της έρευνας In4Youth είναι ότι το νέο φαινόμενο της κοινωνικής αποδόμησης της σημερινής γενιάς καθορίζει τη διαμόρφωση του κοινωνικού μέλλοντος των νέων αλλά και της χώρας. Χαρακτηριστικό είναι το αίσθημα ακύρωσης της ύπαρξής τους, που εκφράζουν έντονα πολλοί νέοι που συμμετείχαν στις Εστιασμένες Ομάδες και συνεντεύξεις της έρευνας, όπως ένα νέο ζευγάρι μηχανικών από τη Θεσσαλονίκη που ζει πλέον μια νομαδική επαγγελματική ζωή ανάμεσα σε Ελλάδα, Γερμανία και ΗΠΑ. «Δεν θα μας πείραζε καθόλου αν στην Ελλάδα μάς ενέγραφαν στο ληξιαρχείο ως “νεκρούς”. Δεν περιμένουμε τίποτα από αυτή τη χώρα. Το να είμαστε ζωντανοί γι’ αυτούς μάς δημιουργεί μόνο προβλήματα επιβίωσης», δήλωσαν.
Δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς, έχουν πολύ αρνητική γνώμη για τη Βουλή, την εκπαίδευση, τη Δικαιοσύνη.