Κερδίζει έδαφος η ομαδική ασφάλιση

Οι εργαζόμενοι που είναι ασφαλισμένοι σε προγράμματα υγείας επιχειρήσεων φθάνουν τις 800.000

Σε μια περίοδο που η υψηλή ανεργία αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που καλύπτονται από ομαδικό ασφαλιστήριο πρόγραμμα, αποτελεί εκ πρώτης ένα παράδοξο φαινόμενο. Πρόκειται ωστόσο για μια σαφή ένδειξη της μεταστροφής που συντελείται στο ασφαλιστικό περιβάλλον, αλλά και στο εργασιακό περιβάλλον, με πολλαπλασιαστικά οφέλη όχι μόνο στις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων, αλλά και στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Σύμφωνα με στοιχεία της αγοράς, ο αριθμός των εργαζομένων που ασφαλίζονται με ομαδικό πρόγραμμα υγείας αυξάνεται με ρυθμό 10% τα τελευταία χρόνια. Η ερμηνεία είναι προφανής και δεν είναι άλλη από την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους τόσο στο επίπεδο των παροχών υγείας όσο και στο επίπεδο των συντάξεων, που ωθεί όχι μόνον όλο και περισσότερους εργαζομένους στην ασφάλιση μέσω ομαδικών προγραμμάτων, αλλά και στην ένταξη σε αυτά τα προγράμματα και των μελών της οικογένειας του εργα- ζομένου. Στοιχεία της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) δείχνουν ότι ο αριθμός των ασφαλισμένων σε ομαδικά προγράμματα υγείας προσεγγίζει πλέον τις 800.000 από 720.000 το 2012, παρά το γεγονός ότι την ίδια περίοδο η ανεργία αυξάνεται και ο αριθμός των επιχειρήσεων που βάζουν «λουκέτο» πληθαίνει.

Κόντρα στην κρίση

Η στροφή στα ομαδικά προγράμματα ασφάλισης με την ένταξη από τους εργαζομένους μιας επιχείρησης και των εξαρτώμενων μελών της οικογένειας συντελείται την ίδια στιγμή που ο αριθμός των ασφαλισμένων μέσω ατομικών προγραμμάτων υγείας μειώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με έρευνα της ΕΑΕΕ, οι ασφαλισμένοι με προγράμματα υγείας μειώθηκαν από 926.000 το 2012 σε 835.000 το 2016, καθώς ένας σημαντικός αριθμός νοικοκυριών αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στο κόστος ενός ατομικού ασφαλιστικού προγράμματος, παρά τη μείωση των τιμών που έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια στους συγκεκριμένους τύπους συμβολαίων.

Εκτιμήσεις της αγοράς ανεβάζουν τον αριθμό των επιχειρήσεων που προσφέρουν ομαδικά προγράμματα στους υπαλλήλους τους στις 3.000, περίπου, και παρά το γεγονός ότι αρκετές ήταν εκείνες που υποχρεώθηκαν εν μέσω κρίσης να διακόψουν αυτή την παροχή, ενδιαφέρον παρουσιάζει η τάση της αγοράς για διεύρυνση του είδους των εταιρειών που επιλέγουν αυτή τη δυνατότητα ως ένα είδος πρόσθετης αμοιβής. Ετσι η ανάγκη που υπάρχει για καλύτερη πρόσβαση των εργαζομένων σε παροχές υγείας και σύνταξης μέσα από παρόμοια προγράμματα, αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι σε ομαδικά προγράμματα καταφεύγουν πλέον όχι μόνον οι μεγάλες ή οι πολυεθνικές εταιρείες, αλλά και μεσαίου ή μικρού μεγέθους επιχειρήσεις, που αναγνωρίζουν τα οφέλη αυτής της παροχής. Τα προγράμματα άλλωστε που προωθούνται στην αγορά θέτουν ως κατώφλι τα δέκα άτομα προσωπικό, με αποτέλεσμα οι δυνατότητες ακόμη και της χειμαζόμενης ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας να είναι σημαντικές για την ανάπτυξη της αγοράς των ομαδικών συμβολαίων.

Το σημαντικότερο όφελος για τους εργοδότες είναι, φυσικά, η παροχή κινήτρων στους εργαζομένους τους σε μια περίοδο που οι δυνατότητες αυξήσεων στους μισθούς είναι περιορισμένες. Το πολλαπλασιαστικό όφελος άλλωστε που έχει μια τέτοια παροχή στους υπαλλήλους μιας επιχείρησης είναι στις περισσότερες περιπτώσεις κατά πολύ μεγαλύτερο από το αποτέλεσμα που θα είχε η αύξηση στον ονομαστικό μισθό. Με τον τρόπο αυτό, η επιχείρηση μεγιστοποιεί την αποτελεσματικότητα του κινήτρου που δίνει στο προσωπικό της, ενισχύοντας τους δεσμούς αφοσίωσης που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της. Φορολογικά κίνητρα Η φορολογική απαλλαγή αποτελεί ένα επιπλέον κίνητρο τόσο για την επιχείρηση όσο και τον εργαζόμενο, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε μια περίοδο που η επιβάρυνση από τους φόρους κατατρώγει το εισόδημα από την εργασία. Το κόστος που καταβάλλει η εταιρεία για την κάλυψη ενός νοσοκομειακού προγράμματος ανέρχεται στα 500 ευρώ περίπου τον χρόνο ανά εργαζόμενο και θεωρείται εξ ολοκλήρου έξοδο για την επιχείρηση, η οποία δεν φορολογείται γι’ αυτή την παροχή. Αντίστοιχα μηδενική είναι η επιβάρυνση για τον εργαζόμενο, καθώς το τεκμαρτό εισόδημα αυτής της παροχής είναι αφορολόγητο και αποτελεί ουσιαστικά από τις ελάχιστες παροχές που η σημερινή νομοθεσία αποδέχεται ως ουσιαστικό μέτρο προστασίας της εργασίας, εξαιρώντας την από τη φορολογία.

Στην περίπτωση των ομαδικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων, που υπολογίζεται ότι διαθέτουν περίπου περίπου 600 μεγάλες κυρίως επιχειρήσεις της χώρας, το κόστος για τον εργαζόμενο διαμορφώνεται μεταξύ 3% - 6% επί της μεικτής αμοιβής του, ενώ ισόποση είναι συνήθως η εισφορά της εργοδοσίας, ανάλογα πάντα με το είδος του προγράμματος και των παροχών στη λήξη.

Τα οφέλη είναι πολλαπλά για εργαζομένους και εργοδότες, ενώ ενισχύονται οι σχέσεις εμπιστοσύνης στο εσωτερικό των επιχειρήσεων.