Οι ήττες έξω, ως νίκες μέσα

Μηδαμινές έως ελάχιστες είναι οι συνέπειες στην ελληνική οικονομία και καθημερινότητα του όποιου αποτελέσματος στο χθεσινό Eurogroup. Οσο δεν γίνονται ουσιαστικά βήματα στην εξάλειψη των στρεβλώσεων (μεταρρυθμίσεις, γραφειοκρατία, «κεκτημένα», δημόσια διοίκηση, διαφθορά), οι οποίες συνιστούν την «ελληνική πραγματικότητα», η χώρα δεν πρόκειται να βρει μία κανονικότητα στη λειτουργία της. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι μετέχουν σήμερα στη λήψη αποφάσεων που καθορίζουν την πορεία της, είτε το παραδέχονται ανοικτά, είτε το ομολογούν έμμεσα –όπως ο υφυπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Στ. Πιτσιόρλας σε πρόσφατο άρθρο του στα «Νέα»–, είτε το αποσιωπούν. Με αυτή την έννοια, οι χειρισμοί της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού τις τελευταίες εβδομάδες, όλο αυτό το θέατρο, η δραματοποίηση των πιθανών εξελίξεων, οι απειλές ρήξης με τους δανειστές και κυρίως με τους Γερμανούς, οι εναλλαγές μεταξύ «κρύου» και «ζεστού» στη στάση της Αθήνας, είχαν αποκλειστικό γνώμονα, πρώτον, την εξασφάλιση της στήριξης των κομματικών στελεχών και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, δεύτερον, τη δημιουργία εντυπώσεων στο εσωτερικό. Δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο ο καθορισμός της συμπεριφοράς μιας κυβέρνησης να λαμβάνει υπόψη τις εσωτερικές ισορροπίες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και οικονομίας. Το πολύ δυσάρεστο, όμως, είναι ότι η κυβέρνηση Συρανέλ συμπεριφέρεται στα συγκεκριμένα θέματα με μοναδικό στόχο να εξασφαλίσει κομματικά οφέλη, αδιαφορώντας χαρακτηριστικά, ή και πλήρως, για το συμφέρον της χώρας. Ο Αλ. Τσίπρας ενήργησε, άλλη μία φορά, έχοντας ως πρότυπο το καλοκαίρι του 2015. Προφανώς θεωρεί ότι αφού τότε η πανωλεθρία της τακτικής του, όχι μόνο δεν τον ζημίωσε στο δημοψήφισμα και στις εκλογές, αλλά τον βοήθησε να επανεκλεγεί, το ίδιο μπορεί να συμβεί πάλι. Κρίνει μάλλον ότι τα «νταηλίκια», οι αντιφατικές δηλώσεις, η στοχοποίηση του Β. Σόιμπλε και τα συμπαρομαρτούντα έχουν θετική απήχηση σε σχετικά μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης, που εκλαμβάνει την πραγματική ήττα ως «αντιστασιακή» νίκη. Φαίνεται ότι του είναι εύκολο άλλωστε να κατασκευάσει ένα ακόμη αφήγημα με το οποίο πιστεύει ότι θα ξεπεράσει, έστω πρόσκαιρα, τις δυσκολίες που ο ίδιος δημιούργησε με τις αστοχίες και τις νέες «αυταπάτες» του. Αν μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας λέει αλήθεια, ζήτησε και προθεσμία τριών εβδομάδων για να κατασκευάσει το νέο αφήγημα.