Ο μοναδικός χειροπράκτης στην Ελλάδα που κάνει τα άλογα να... πετούν
Μια ανάταξη σπονδύλων σε ένα άλογο με σωματικό βάρος ακόμη και ενός τόνου απαιτεί ακρίβεια, δύναμη και ταχύτητα. «Χρησιμοποιώ τα χέρια μου σαν εργαλείο, για να επαναφέρω τους σπονδύλους στη φυσιολογική τους θέση. Οπως χρησιμοποιούμε το σφυρί για να καρφώσουμε το καρφί στον τοίχο», εξηγεί ο Σταύρος Σκαρπαθάκης, ο πρώτος και μοναδικός χειροπράκτης με εξειδίκευση στα ζώα στην Ελλάδα και από τους λίγους στην Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος, εξάλλου, που ταξιδεύει συχνά σε άλλες χώρες της Ευρώπης όταν δεν είναι στο γραφείο του για να θεραπεύσει δίποδα και τετράποδα.
«Οταν ένα ζώο νιώσει πως είσαι εκεί για να το βοηθήσεις και υπάρχει και επιστημονική κατάρτιση, αναπτύσσεται μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη επικοινωνία. Το νευρικό του σύστημα θα σου παραδοθεί ειρηνικά ώστε να γίνει η θεραπεία». Γιατί ασκεί χειροπρακτική και στα ζώα, εκτός από τους ανθρώπους; Αφενός, για τη μεγάλη αγάπη που τρέφει γι’ αυτά. Αφετέρου, διότι το αποτέλεσμα της χειροπρακτικής είναι ακόμη πιο ξεκάθαρο στα ζώα. Τον άνθρωπο τον διακατέχει ένας πολύπλοκος τρόπος σκέψης που πολλές φορές στέκεται εμπόδιο στην αναγνώριση της βελτίωσης της πορείας της υγείας του. Τα... θαύματα
«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με μητέρα χειροπράκτη, έχω σπουδάσει στο πρώτο και καλύτερο πανεπιστήμιο χειροπρακτικής στον κόσμο (σ.σ.: Palmer College of Chiropractic στις ΗΠΑ) και βλέπω τα θαύματα της επιστήμης από πολύ μικρό παιδί, όταν το γραφείο της μητέρας μου ήταν και το σπίτι μας».
Από τα πρώτα του βήματα παρακολουθούσε τη μεγάλη επίδραση της χειροπρακτικής στους ανθρώπους. Κατά κύριο λόγο, η χειροπρακτική εφαρμόζεται σε άτομα με σκελετικά και νευρολογικά προβλήματα, καθώς και με προβλήματα σπλαχνικής φύσεως. Επιπλέον, η χειροπρακτική εφαρμόζεται σε εγκύους, «διορθώνοντας τη θέση της λεκάνης και τις καμπύλες της σπονδυλικής στήλης για να διευκολυνθεί η γέννα» ή ακόμη και σε βρέφη, τα οποία μπορεί να έχουν δεχθεί κάποιο τραυματισμό κατά τη διάρκεια της κύησης ή του τοκετού.
Στην Ελλάδα, βέβαια, το επάγγελμα είναι απροστάτευτο, με αποτέλεσμα άτομα χωρίς επιστημονική κατάρτιση να δηλώνουν χειροπράκτες. Δεν υπάρχει κατάλληλη νομοθεσία, ούτε έδρα στα ελληνικά πανεπιστήμια, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και την υπόλοιπη Ευρώπη. Στις ΗΠΑ, η χειροπρακτική συγκαταλέγεται στον κλάδο της υγείας μαζί με την κλασική ιατρική και την οδοντιατρική και απαιτεί σπουδές οκτώ ετών. Περιλαμβάνεται στο πρωτοβάθμιο σύστημα περίθαλψης. Ενας χειροπράκτης στις ΗΠΑ μπορεί να κάνει πρόγνωση, διάγνωση και θεραπεία, όχι μόνον μυοσκελετικών παθήσεων, που είναι ο τομέας του, αλλά και σε σπλαχνικές/παθολογικές καταστάσεις. Η κτηνιατρική χειροπρακτική είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί συνεχή εκμάθηση. Η πιστοποίηση του χειροπράκτη με εξειδίκευση στην κτηνιατρική γίνεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Kτηνιάτρων Χειροπρακτικών (IVCA) και απαιτείται η συμπλήρωση κάποιων διδακτικών ωρών ανά τριετία. Για να ασκήσει κάποιος το επάγγελμα του χειροπράκτη στα ζώα πρέπει να είναι χειροπράκτης ή κτηνίατρος με ανάλογη μετεκπαίδευση.
Το «κλειδί» στη χειροπρακτική, κάτι που τονίζουν οι ακαδημαϊκοί στις ΗΠΑ, είναι η ακρίβεια των ανατάξεων στη σπονδυλική στήλη για τη βελτίωση της λειτουργίας όλου του οργανισμού. «Οι χειροπράκτες κάνουν συγκεκριμένες ανατάξεις για να επηρεάσουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Δεν είναι απλώς μια κινητοποίηση σπονδύλων ή οστών στον ανθρώπινο σκελετό». Σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα δίνεται ανακούφιση στα συμπτώματα που οφείλονται σε υπεξαρθρήματα ή μετατοπίσεις των σπονδύλων. Αλλά η χειροπρακτική δεν σταματάει εκεί. Επεκτείνεται στην πρόληψη και στη βελτίωση της υγείας σε ανθρώπους και ζώα. Ακόμη, σε ένα άλογο «μπορεί να διορθωθεί ένα πρόβλημα στα πόδια του. Μετά, όμως, θα πρέπει να εκγυμνάσει το μυϊκό του σύστημα, επιτρέποντας την ομαλή λειτουργία των αρθρώσεων».
Πάθος και ικανοποίηση
Ο Σταύρος Σκαρπαθάκης είναι από τους ανθρώπους οι οποίοι δεν λαμβάνουν μόνον μεγάλη ικανοποίηση για το επάγγελμά τους, αλλά τρέφουν μεγάλο πάθος γι’ αυτό. «Ως χειροπράκτης προσπαθώ να βοηθάω, μέσω της επιστήμης μου, τις ψυχές που φιλοξενούνται σε σώματα. Ιατρός υπάρχει μέσα στον καθένα. Εμείς απλώς πρέπει να επιτρέψουμε στο σώμα να λειτουργήσει ομαλά», καταλήγει.