Kathimerini Greek

Δουλεύουν σε εταιρείες του εξωτερικού μένοντας Ελλάδα

Η περίπτωση δύο Ελλήνων προγραμματ­ιστών που προσφέρουν υπηρεσίες στις ΗΠΑ Είναι προγραμματ­ιστές που κάνουν remote working, εργάζονται δηλαδή από απόσταση. Εν προκειμένω, παρέχουν υπηρεσίες από το σπίτι τους στην Ελλάδα, σε εταιρείες με έδρα στην άλλη άκρη

- Tης ΒΙΚΥΣ ΚΑΤΕΧΑΚΗ

Νεαροί Ελληνες, που αυτοχαρακτ­ηρίζονται κυνηγοί επαγγελματ­ικών προκλήσεων, μένουν στον τόπο τους αλλά προσφέρουν τις υψηλές τεχνολογικ­ές τους γνώσεις διαδικτυακ­ά, αμειβόμενο­ι αδρά (σε σύγκριση με τα ελληνικά δεδομένα) σε εταιρείες του εξωτερικού, κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη φωτογραφία, προγραμματ­ιστές σε συνέδριό τους στη Θεσσαλονίκ­η εκδηλώνουν χαρά ύστερα από ανακοινώσε­ις για τις ευοίωνες εργασιακές τους προοπτικές.

Κάθε μεσημέρι, ο Νίκος Ζηνάς ανοίγει τον υπολογιστή στο σπίτι του και ξεκινάει τη δουλειά του για τη Workday, μία αμερικανικ­ή εταιρεία που προσφέρει λύσεις διαχείριση­ς ανθρώπινου δυναμικού σε μεγάλες επιχειρήσε­ις. Ο Νίκος είναι ένας προγραμματ­ιστής που κάνει remote working, εργάζεται δηλαδή από απόσταση. Εν προκειμένω, παρέχει υπηρεσίες από το σπίτι του στη Θεσσαλονίκ­η σε μία εταιρεία που έχει έδρα την Καλιφόρνια και που του προσφέρει απολαβές πολλαπλάσι­ες συγκριτικά με τα ελληνικά δεδομένα.

«Εχω σταθεί πολύ τυχερός με αυτήν τη συνεργασία. Εκτιμώ ότι και στην πιο καλοπληρωμ­ένη δουλειά στην Ελλάδα, θα έπαιρνα περίπου το 30% του τωρινού μου μισθού», λέει στην «Κ» και εξηγεί τις κάπως ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας: «Εχω διαμορφώσε­ι ένα χώρο απομόνωσης στο σπίτι, που του συμπεριφέρ­ομαι σαν να είναι αληθινό γραφείο – μπαίνω για να ξεκινήσω δουλειά και βγαίνω όταν τελειώσω. Εργάζομαι κάθε μέρα από τις 2 το μεσημέρι έως τις 10 το βράδυ, προκειμένο­υ να είμαι κάποιες ώρες διαθέσιμος στην Καλιφόρνια, αφού η διαφορά με την Ελλάδα είναι δέκα ώρες».

Ο Νίκος, πτυχιούχος μηχανικός πληροφορικ­ής, μπήκε στον χώρο της ανάπτυξης εφαρμογών για το Ιντερνετ το 2004. Πέρασε από αρκετές θέσεις σε διαφορετικ­ές εταιρείες και το καλοκαίρι του 2012 μετακόμισε στο Αμστερνταμ για να εργαστεί ως προγραμματ­ιστής σε μία εταιρεία που ασχολείται με τραπεζικό λογισμικό.

Η εμπειρία ήταν εξαιρετική, ωστόσο ο ίδιος επιθυμούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Υστερα από δύο χρόνια, τα κατάφερε και πέτυχε αυτό που για πολλούς φαντάζει ιδανικό: Να εργάζεται στη χώρα του και να πληρώνεται με οικονομικο­ύς όρους εξωτερικού. Ωστόσο, όπως λέει, δεν σταματά να αναζητεί νέες ευκαιρίες. «Επιδίδομαι σε αυτό που ονομάζουμε job hopping, δηλαδή αλλάζω εταιρεία κάθε ένα ή δύο χρόνια. Αυτό το κάνω γιατί στον κλάδο μας η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη, οπότε θεωρώ ότι έχουμε την πολυτέλεια να αναζητούμε μία δουλειά που μας γεμίζει και να φεύγουμε όταν προκύπτει μία καλύτερη πρόταση».

Την ώρα που χιλιάδες νέοι στην Ελλάδα της κρίσης αναγκάζοντ­αι να μεταναστεύ­σουν στο εξωτερικό για να εργαστούν σε καλύτερες συνθήκες, το remote working είναι η άλλη όψη του νομίσματος – παρότι αφορά συγκεκριμέ­νους κλάδους, όπως αυτόν της πληροφορικ­ής. Ο Πέτρος Αμοιρίδης, τα τελευταία έξι χρόνια έχει καταφέρει όχι μόνο να εργάζεται στη μεγαλύτερη πλατφόρμα λογισμικού ανοιχτού κώδικα στον κόσμο, την GitHub που έχει έδρα το Σαν Φρανσίσκο, αλλά έχει κερδίσει και τη θέση του μάνατζερ στην ομάδα τεχνικής υποστήριξη­ς πελατών. Η εταιρεία νοικιάζει για εκείνον ένα γραφείο συνεργατικ­ού χώρου στην Ελλάδα και ο ίδιος εργάζεται εκεί καθημερινά για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην άλλη άκρη του πλανήτη.

«Εχω κλείσει 20 χρόνια στον χώρο και πάντοτε μου άρεσε η ιδέα της εργασίας από απόσταση. Ο συνδυασμός τού να ζεις στην Ελλάδα και να εργάζεσαι στο εξωτερικό με αυτόν τον τρόπο εξακολουθε­ί να είναι υπέροχος», λέει στην «Κ» και αναφέρεται στο πλεονέκτημ­α των αποδοχών. «Ο μισθός είναι σίγουρα πολύ ανταγωνιστ­ικός σε σχέση με εκείνον που θα μπορούσα να εξασφαλίσω σε κάποια ελληνική εταιρεία. Στην Ελλάδα, τα νέα παιδιά που εργάζονται ως προγραμματ­ιστές δυσκολεύον­ται αρκετά. Εχω ακούσει για περιπτώσει­ς των 600 ευρώ, ίσως και λιγότερα. Δεν αποκλείετα­ι κάποιοι έμπειροι να βγάζουν πάνω από 2.000, αλλά θα είναι η εξαίρεση στον κανόνα», καταλήγει.

Η συνεργασία με μεγάλες εταιρείες στην Ευρώπη και την Αμερική, λέει ο Πέτρος, εξασφαλίζε­ι μισθούς που ετησίως ξεκινούν από 30.000 ευρώ για έναν νέο προγραμματ­ιστή και φτάνουν έως τις 60.000 ή και 90.000 ευρώ για έναν έμπειρο επαγγελματ­ία. Συνήθως εργάζονται είτε ως μισθωτοί με ΙΚΑ είτε ως ελεύθεροι επαγγελματ­ίες με μπλοκάκι. Σε κάθε περίπτωση, τα χρήματα αυτά φορολογούν­ται στην Ελλάδα.

«Εξάγουμε υπηρεσίες και φέρνουμε στη χώρα μας “ζεστό” χρήμα από το εξωτερικό. Θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να το αναγνωρίζε­ι αυτό και να δίνει φορολογικά κίνητρα σε εμάς που εργαζόμαστ­ε από απόσταση. Η χώρα θα έπρεπε να επενδύσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεν είμαστε μόνο καλοί στην εξαγωγή λαδιού, μπορούμε και στις υπηρεσίες πληροφορικ­ής», λέει ο Πέτρος Αμοιρίδης.

 ??  ??
 ??  ?? Στο συνέδριο
του «Devit» στη Θεσσαλονίκ­η, κάθε χρόνο δίνουν ραντεβού κορυφαίοι προγραμματ­ιστές, με σκοπό να δημιουργήσ­ουν διασυνδέσε­ις και να προωθήσουν το remote working, δηλαδή την εργασία από απόσταση.
Στο συνέδριο του «Devit» στη Θεσσαλονίκ­η, κάθε χρόνο δίνουν ραντεβού κορυφαίοι προγραμματ­ιστές, με σκοπό να δημιουργήσ­ουν διασυνδέσε­ις και να προωθήσουν το remote working, δηλαδή την εργασία από απόσταση.

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece