Χέλμουτ Κολ, ο «μαύρος γίγαντας» της Γερμανίας
Με την επανένωση και με το ευρώ, «άρπαξε» δύο φορές «το παλτό της Ιστορίας»
Πρέπει να είχαν περάσει 1-2 χρόνια από τη γερμανική επανένωση όταν πήγα στην Ερφούρτη της Θουριγγίας, ενός από τα φτωχά ανατολικογερμανικά κρατίδια, για να καλύψω μια κυριακάτικη ομιλία του Χέλμουτ Κολ. Θα προηγείτο λειτουργία. Οταν τέλειωσε η λειτουργία, ο Κολ βγήκε από την εκκλησία και άρχισε να χαιρετάει τον κόσμο. Τότε μια ομάδα αναρχικών τού έριξε αυγά θεωρώντας τον υπεύθυνο για το δράμα των Ανατολικογερμανών, των οποίων οι ζωές ακυρώνονταν με τη μαζική ανεργία και τη φτώχεια. Ο Κολ θύμωσε, παραμέρισε τους άνδρες της φρουράς του, έπιασε έναν από εκείνους που του πέταξαν τα αυγά, τον κοίταξε με εκείνο το βλέμμα του «μαύρου γίγαντα» που σου έκοβε την ανάσα όταν γινόταν αυστηρό και τον ρώτησε: «Γιατί το έκανες αυτό;». Οι άνδρες της ασφάλειάς του δεν τόλμησαν να του πουν το παραμικρό, καθώς θα «τα άκουγαν» για τα αυγά.
Πέντε χρόνια αργότερα, τον γνώρισα από κοντά ως πρόεδρος της Ενωσης Ξένων Ανταποκριτών στη Βόννη. Είχε ήδη κυβερνήσει 14 χρόνια και θα κυβερνούσε άλλα δύο, βρισκόταν στη δύση της διακυβέρνησής του. Συζητούσαμε για την Ευρώπη, για την Ελλάδα σπανιότερα και αρκετά για τη ζωή του ίδιου του Κολ. Ο αδελφός του είχε «πέσει» στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Κολ είχε σπουδάσει Ιστορία. Η πολιτική ολόκληρη ήταν για τον Κολ Ιστορία, όπως ήταν για τον Σόιμπλε νομικά ή για τον Τιτμάγερ (επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας ) νόμισμα και δημοσιονομικά. Αυτά τα τελευταία ενδιέφεραν λιγότερο τον Κολ, καθώς είχε ήδη «αρπάξει», όπως έλεγε, δύο φορές «το παλτό της Ιστορίας», τη μία φορά με τη γερμανική επανένωση και την άλλη φορά με την εισαγωγή του ευρώ.
Το δράμα του ήταν ότι το οικονομικό κόστος των μη μεταρρυθμίσεων οδήγησαν στην ήττα του κόμματός του, το 1998, με τον θρίαμβο του Γκέρχαρντ Σρέντερ και στη συνέχεια την αποκαθήλωσή του από το κόμμα με την υπόθεση των «μαύρων ταμείων», αρχικά από τον Β. Σόιμπλε και μετά από την Αγκ. Μέρκελ. Είχε ίσως ξεπερασθεί το λεγόμενο συστημα Κολ, μια παρέα ανδρών που κυβερνούσαν τη Γερμανία γύρω από τον «μαύρο γίγαντα» ελέγχοντας κόμμα και κράτος. Ο Κολ, όπως και άλλοι Γερμανοί καγκελάριοι μετά τον πόλεμο, δεν εμπιστευόταν σε μια χώρα όπως η Γερμανία τη «σοφία του λαού», πίστευε ότι πρέπει να τον οδηγεί.
Μία φορά η σύζυγος ενός κεντρικού τραπεζίτη της Μπούντεσμπανκ τον ρώτησε γιατί επέβαλε την εισαγωγή του ευρώ χωρίς να ρωτήσει τον γερμανικό λαό σε δημοψήφισμα. «Μα επειδή θα το έχανα», είπε κοφτά. «Και ήταν πολύ σημαντικό για να το χάσω», απάντησε ξεσπώντας στο βροντερό γέλιο του.
Ο Χέλμουτ Κολ «έφυγε» το πρωί της Παρασκευής, πλήρης ημερών στη ζωή και στην εξουσία.