«Δείγματα γραφής» έχει δώσει το Παρίσι
Τι άλλαξε η συμφωνία για το κλίμα
Την ανακούφιση με την οποία υποδέχθηκε η πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη τη συμφωνία στο Παρίσι για το κλίμα τον Δεκέμβριο του 2015 διαδέχεται σήμερα η ανησυχία, μετά την ανακοίνωση του Ντόναλντ Τραμπ περί απόσυρσης των ΗΠΑ. «Η 12η Δεκεμβρίου 2015 είχε καταγραφεί ως μια από τις καλύτερες στιγμές μας», λέει στην «Κ» ο σύμβουλος επί ενεργειακής πολιτικής της WWF, Μιχάλης Προδρόμου. Τα 148 κράτη που έχουν κυρώσει τη συμφωνία δήλωναν διατεθειμένα να αναλάβουν δραστικά μέτρα και να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ώστε η άνοδος της θερμοκρασίας να συγκρατηθεί κάτω από τον 1,5 βαθμό μέχρι το τέλος του αιώνα, δηλαδή το 2100.
Ταυτόχρονα, διατυπωνόταν έστω και ασαφώς η πρόθεση απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, όπως και η στήριξη των χωρών που πλήττονται περισσότερο από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Η συμφωνία, που τέθηκε επίσημα σε ισχύ τον περασμένο Nοέμβριο, είχε ήδη δώσει «δείγματα γραφής».
«Σημειώθηκε μια σημαντική αύξηση των επενδύσεων στις καθαρές μορφές ενέργειας και δη από τους μεγάλους ρυπαντές, Κίνα και ΗΠΑ», υπενθυμίζει ο κ. Προδρόμου, και «γνώμονας για τη στροφή δεν ήταν μόνο η οικολογική ευαισθησία, αλλά και το οικονομικό όφελος, ωστόσο το τελικό πρόσημο ήταν θετικό για όλους».
Σε ΗΠΑ και Κίνα
Οι λιγνιτικοί σταθμοί έκλειναν ο ένας μετά τον άλλον στις ΗΠΑ, ο ήλιος και ο αέρας «δημιουργούσαν» δώδεκα φορές πιο γρήγορα θέσεις εργασίας από άλλους τομείς της αμερικανικής οικονομίας. Ταυτόχρονα και η Κίνα πρωταγωνίστησε σε επενδύσεις σε ΑΠΕ. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πλέον παγκοσμίως προσελκύει η αποθήκευση της παραγόμενης από ΑΠΕ ενέρ- γειας, που ισοσκελίζει τις αδυναμίες που απορρέουν από τη διαλείπουσα απόδοσή τους. «Στην αιολική ενέργεια, για παράδειγμα, τις ημέρες που ο αέρας φυσάει, η ανεμογεννήτρια φτάνει στο ανώτατο επίπεδο απόδοσης, ενώ όταν ο αέρας παύει, πέφτει στο μηδέν», περιγράφει ο ίδιος. Εχοντας, όμως, πλέον τη δυνατότητα αποθήκευσης, εξασφαλίζουμε ενέργεια και για τις μέρες της άπνοιας.
Τα τελευταία χρόνια έτεινε να γίνει κοινώς αποδεκτό ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια ρεαλιστική απειλή και οι «αιρετικές» φωνές αραίωναν. «Ο αντίλογος προερχόταν πάντοτε από μια μικρή μειοψηφία επιστημόνων, που “αναδείκνυαν” στοχευμένα επιμέρους ποσοτικά στοιχεία για να στηρίξουν την άποψή τους», σημειώνει ο κ. Προδρόμου.
Τα τελευταία χρόνια έτεινε να γίνει κοινώς αποδεκτό ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια ρεαλιστική απειλή και οι «αιρετικές» φωνές αραίωναν.
«Για να εξαγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για την πορεία της κλιματικής αλλαγής, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε τη μέση θερμοκρασία του εδάφους, της ατμόσφαιρας και των ωκεανών επί τριάντα συναπτά έτη και να τη συγκρίνουμε με τα ανάλογα επίπεδα πριν από τη βιομηχανική επανάσταση».
Βέβαια, η αποδοχή της εν λόγω πραγματικότητας προκύπτει περισσότερο από την καθημερινή ζωή. Οι ψαράδες πιάνουν ψάρια που κάποτε δεν κολυμπούσαν στα ελληνικά νερά, όπως ο λαγοκέφαλος, οι μελισσοκόμοι παραπονιούνται για παρατεταμένη ξηρασία που επηρεάζει την απόδοση των μελισσιών και όλοι εσείς παρατηρείτε χρόνο με τον χρόνο παράδοξα μετεωρολογικά φαινόμενα...