Η κατάλυση της ελευθερίας του Τύπου
Το κλείσιμο εφημερίδων και ο έλεγχος της ενημέρωσης με τη λογοκρισία την περίοδο της δικτατορίας
Στοιχειώδες καθήκον και αναγκαία πρόνοια κάθε έμφρονος και νουνεχούς δικτάτορα είναι να άρει την ελευθερία του Τύπου. Να επιβάλει δε αυθωρεί και παραχρήμα μόλις καταλάβει την εξουσία, απόλυτη και καθολική λογοκρισία. Η χούντα των απριλιανών τηρεί δεόντως τα ανωτέρω. Ακολουθεί τους κανόνες του συνετού συνωμότη. Και μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση προτού καν επιχειρήσει να ενδυθεί τον έστω διάτρητο μανδύα σχετικής νομιμότητας: της κηρύξεως δηλ. της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας. Ηδη, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 20/21 Απριλίου ουλαμοί από στρατιώτες και υπαξιωματικούς εισβάλλουν στα τυπογραφεία των εφημερίδων. Κραδαίνουν περίστροφα. Διακόπτουν βιαίως την εκτύπωση των φύλλων. Μερικά από αυτά έχουν προλάβει και περιλαμβάνουν στην ύλη τους έστω μονόστηλα, τα οποία αναφέρουν πληροφορίες ότι σημειώνονται νυκτερινές κινήσεις αρμάτων και μονάδων. Διατυπώνουν φόβους περί εκτροπής. Ελάχιστα από αυτά τα φύλλα δεν καταστρέφονται. Και πάντως δεν κυκλοφορούν. Τα τυπογραφεία, μάλιστα, των δύο εφημερίδων της Αριστεράς, της «Αυγής» και της «Δημοκρατικής Αλλαγής» υφίστανται βανδαλισμούς. Τα αρχεία κατάσχονται. Οι υπεύθυνοι της έκδοσης συλλαμβάνονται.
Καταλύεται, όθεν, η ελευθερία του Τύπου, αφού η εκτύπωση και η κυκλοφορία, τουτέστιν η έκδοση των εφημερίδων, απαγορεύονται. Τα δε ήδη συντεταγμένα κείμενα δεν τίθενται στη διάθεση του κοινού, οπότε αυτό στερείται την πληροφόρησή του. Σύμφωνα με τα επιστημονικώς κρατούντα, δεν υφίσταται πλέον αυτή η ελευθερία. Επιπροσθέτως, από την αρχή του πραξικοπήματος, οι ραδιοθάλαμοι του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας στο Ζάππειο έχουν καταληφθεί. Μεταδίδονται δημώδη άσματα. Κατά διαστήματα γνωστοποιείται ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις έχουν αναλάβει «τας τύχας του Εθνους» άνευ άλλου τινός. Ερεβος στην ενημέρωση. Αρκετή ώρα αργότερα ανακοινώνεται ότι σύμφωνα με Βασιλικό Διάταγμα η χώρα κηρύσσεται σε κατάσταση πολιορκίας, ενώ αναστέλλεται η ισχύς των διατάξεων ένδεκα άρθρων του Συντάγματος. Χωρίς αυτά, το ατελές Σύνταγμα του 1952 παραλύει ολοσχερώς, οπότε και ο Τύπος παύει να προστατεύεται και να λειτουργεί ελεύθερα. Περιπίπτει σε καθεστώς λογοκρισίας και δη προληπτικής.