Σιντ Βίσιους, μια υπέροχη καταστροφή
Η ταινία του Αλεξ Κοξ επανακυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα στα αθηναϊκά θερινά
«O Σιντ Βίσιους είναι μια υπέροχη καταστροφή, ένα σύμβολο, μια μεταφορά για την παράνοια μιας μηδενιστικής γενιάς»: αυτά ακούγεται να λέει ο Μάλκολμ Μακλάρεν, μάνατζερ των Sex Pistols, σε μια σκηνή της ταινίας «Sid and Nancy» (1986), που επανακυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα στα αθηναϊκά θερινά. Εικαστικός καλλιτέχνης και σχεδιαστής μόδας, μεταξύ άλλων, ο Μακλάρεν είναι σε μεγάλο βαθμό ο άνθρωπος που διαμόρφωσε την εικόνα των θρυλικών Pistols, του πανκ κινήματος γενικότερα, και βέβαια του πιο ανοικονόμητου τέκνου του, του Σιντ Βίσιους. Το φιλμ του Αλεξ Κοξ βιογραφεί αυτή την τελευταία, αυτοκαταστροφική μορφή, δίνοντας έμφαση στη σχέση με τη φιλενάδα του, Νάνσι Σπάνγκεν· παράλληλα, προσφέρει ένα γνήσιο στιγμιότυπο της μουσικής και στυλιστικής έκρηξης που σημάδεψε (παραπάνω από) μια γενιά.
Είναι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και η Αμερικανίδα Νάνσι, έχοντας αποβληθεί από το κολέγιο, καταφθάνει στο Λονδίνο, το οποίο εκείνη την εποχή ζει στους φρενήρεις ρυθμούς του πανκ ροκ. Εκεί θα γνωρίσει τον Σιντ, ο οποίος πρόσφατα είχε αντικαταστήσει τον Γκλεν Μάτλοκ ως μπασίστας των Sex Pistols. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν μια ιλιγγιώδη σχέση, η οποία σύντομα μεταφέρεται στο περίφημο Chelsea Hotel της Νέας Υόρκης, χαμένοι σε έναν κυκεώνα σκληρών ναρκωτικών και συνεχώς αυξανόμενης παράνοιας.
Ο Αλεξ Κοξ, ο οποίος ολοφάνερα γνωρίζει από πρώτο χέρι τόσο τον κόσμο του πανκ όσο και των ουσιών –το δεύτερο το έχει αποδείξει ως σεναριογράφος και στο καλτ «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας»– δεν προσπαθεί εδώ να ηρωοποιήσει τον Βίσιους, ούτε να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο κανενός «καταραμένου» καλλιτέχνη. Αλλωστε, συνθετικά, εκείνος δεν ήταν σε κάτι συμμέτοχος όσον αφορά τις μεγάλες επιτυχίες των Pistols, ενώ σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται και για τις καταστροφικές τελευταίες εμφανίσεις της μπάντας στην αμερικανική τουρνέ του 1978. Αντιθέτως, κατασκευάζει ένα φιλμ βρώμικο, βίαιο και γρήγορο, ακριβώς δηλαδή όμοιο με το πνεύμα του αυθεντικού πανκ. Διαλέγει δε για πρωταγωνιστή του τον νεαρό τότε Γκάρι Ολντμαν, ο οποίος δείχνει την αξία του ενσαρκώνοντας πειστικά τον εμβληματικό μουσικό αντιήρωα.
Πλάι στον τελευταίο βρίσκονται οι υπόλοιποι ήρωες της σκηνής με πρώτο τον Μακλάρεν (Ντέιβιντ Χέιμαν) αλλά και τον αμίμητο leader των Sex Pistols Τζόνι «Ρότεν» Λίντον, τον οποίο ερμηνεύει ο Αντριου Σκόφιλντ. Οποιος, πάντως, θέλει να έχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τους Sex Pistols –ειδικά για πλευρές της μπάντας που λείπουν από τον δημοφιλή μύθο– μπορεί να αναζητήσει το πολύ καλό ντοκιμαντέρ «Η γοητεία της οργής» του Τζούλιεν Τεμπλ. Εκεί, για παράδειγμα, μπορεί κανείς να δει υλικό από την εμφάνισή τους σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση για παιδιά, ενώ υπάρχει και μια συγκινητική αφήγηση του Ρότεν, ο οποίος εξομολογείται τις ενοχές του επειδή απέτυχε να σώσει τον Βίσιους από την ηρωίνη.