«Γράφω γι’ αυτά που με φοβίζουν»

Ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας Ρίτσαρντ Φορντ μιλάει στην «Κ» για τη δυσλεξία, το παρελθόν, την ηλικία του, τον Τραμπ

Μεένα ποτήρι από το αγαπημένο του ουίσκι και φορώντας ακουστικά στα αυτιά του, καθισμένος στον άνετο καναπέ του σπιτιού του στο Μισισιπί, ο Ρίτσαρντ Φορντ πέρασε πολλές νύχτες τον χειμώνα του 1985 ακούγωντας μανιωδώς Μπρους Σπρίνγκστιν. Eίχε τελειώσει το γράψιμο του «Αθλητικογράφου» και η έκδοση του βιβλίου την επόμενη χρονιά θα του άνοιγε τον δρόμο προς την καθιέρωση και θα σύστηνε στους αναγνώστες τον ήρωά του, Φρανκ Μπάσκομπ.

Το περιοδικό Esquire τού είχε ζητήσει ένα κείμενο για τον Σπρίνγκστιν, γι’ αυτό και άκουγε επί ώρες τα τραγούδια του 38χρονου τότε μουσικού. Μέχρι που ένας στίχος δεν μπορούσε να του φύγει από το μυαλό. «Οταν έφτασα στον στίχο που λέει “Say goodbye it’s Independence Day” ένιωσα κάτι να ταράζεται μέσα μου επειδή υπήρχε μια ασυμφωνία στην ιδέα του “πες αντίο, είναι Ημέρα Ανεξαρτησίας”. Γιατί η ανεξαρτησία να συνδέεται με το αντίο; Γιατί όχι με κάτι άλλο; Υπήρχε κάτι σε αυτή την ασυμφωνία που βρήκα ενδιαφέρον. Δεν ξεκίνησα με αυτό ως θέση, αλλά άρχισα να γράφω με την αίσθηση που δημιούργησε το τραγούδι μέσα μου. Αργότερα, όταν άρχισα να γράφω ονόμασα το βιβλίο “Ημέρα Ανεξαρτησίας” επειδή ήθελα να έχει αυτή την αίσθηση», μου λέει ο Ρίτσαρντ Φορντ, ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή Αμερικανούς συγ- γραφείς για τις συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία του επικού μυθιστορήματος «Ημέρα Ανεξαρτησίας», που του χάρισε τα βραβεία Πούλιτζερ και PΕΝ και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη. Πριν από λίγο καιρό έγραψε μια κριτική για το βιβλίο του Σπρίνγκστιν «Born to run» για τους New York Times. «Πίστευα ότι θα ήταν η στιγμή που θα γνωριζόμασταν, θα μιλούσαμε, θα εκτιμούσαμε ο ένας τον άλλο και ίσως να γινόμασταν και φίλοι. Δεν έγινε ποτέ», λέει κοφτά.