Η απληστία σαν εργολάβος

Ο

σα καινούργια αποκαλύπτονται για την πυρκαγιά που κατέκαψε τον πύργο στο Γκρένφελ του Λονδίνου δείχνουν πόσο παλιός παραμένει ο κόσμος μας ως προς ορισμένες «αξίες» και «αρχές» του. Μπορεί να υψώνει αγέρωχος τους ορόφους του τον έναν πάνω στον άλλον, τα θεμέλιά του όμως τα υποσκάπτουν μονίμως προτεραιότητες που συνοψίζονται στο γνωστό μας δισύλλαβο: κέρδος. Κέρδος άνευ ορίων, όμως, άπληστο. Που σημαίνει ότι πρέπει να το κυνηγήσουμε δίχως ενδοιασμούς, νομιμοφροσύνη και ηθικές αναστολές. Γιατί όλα αυτά είναι αντιπαραγωγικά, όπως μάθαμε να λέμε, και ψυχοφθόρα. Το ότι ενδέχεται να αποβούν και ανθρωποκτόνα ή ανθρωποβόρα, δεν φαίνεται να συνυπολογίζεται κατά τη σύνταξη των πλάνων. Αλλωστε, το δόγμα «ο θάνατός σου, η ζωή μου» είναι παμπάλαιο. Και «φυσικό».

Η «κακιά ώρα», την οποία συνηθίζουμε να ενοχοποιούμε όταν συμβαίνει μια τραγωδία που μας φαίνεται ανερμήνευτη και ακατανόητη, δεν μπορεί να φορτωθεί τις ευθύνες των ανθρώπων ούτε στη μία από τις 10.000 φορές. Η εκατόμβη του Λονδίνου δεν προκλήθηκε από μια συρροή συμπτώσεων και τυχαίων γεγονότων, που τη σκηνοθέτησε κάποια κακόβουλη θεότητα, αλλά από μια ακολουθία συνειδητών (και τόσο ασυνείδητων) αποφάσεων και ηθελημένων πράξεων, στυγνά υπολογισμένων.

Κάποιοι, τα στελέχη των εργολαβικών εταιρειών που ανακαίνισαν το πανύψηλο κτίριο, συσκέφτηκαν, μέτρησαν βάζοντας στο ένα τάσι τη βουλιμία τους και στο άλλο τις ανάγκες των ενοίκων, και συναποφάσισαν ότι και το μικρό κέρδος, κέρδος είναι. Δέκα εκατομμύρια στερλίνες κόστισε το έργο, αλλά επειδή τελικά και η μύγα έχει ξίγκι, οι εργολάβοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν για τη μόνωση φτηνό εύφλεκτο υλικό (22 στερλίνες το μέτρο η αξία του) αντί για το πυρίμαχο ή άφλεκτο, το πανάκριβο δηλαδή: 24 στερλίνες το μέτρο. Η χρήση του υλικού αυτού απαγορεύεται στη Βρετανία, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις ΗΠΑ, αυτό όμως δεν ανέτρεψε τους σχεδιασμούς τους. Τους νόμους δεν τους καταπατούμε μόνο στην Ελλάδα, όπως ισχυρίζονται όσοι δηλώνουν Ευρωπαίοι πλην προτιμούν να μη βλέπουν τι όντως γίνεται στην πραγματική Ευρώπη, όχι την ιδεατή.

Αραγε πόσοι άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν είχαν εγκατασταθεί ψεκαστήρες, όπως επίμονα ζητούσαν οι ένοικοι; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Το τοπικό συμβούλιο του Κένσινγκτον, πάντως, έκρινε ότι οι αναγκαίες 200.000 στερλίνες ήταν τεράστιο ποσό για να το χορηγήσει. Εχει βέβαια πλεόνασμα 274 εκατομμυρίων το συμβούλιο. Και; Για παρίες θα το δαπανήσει;