Ενα άγαλμα του Κράτους
Ον «άριστα
Τοργανωμένο Κρατικό Μηχανισμό» τον ξέρουμε όλοι, γιατί όλοι τον έχουμε υποστεί, άλλοι βαριά κι άλλοι ελαφρότερα, σε περίσταση πυρκαγιάς, πλημμύρας, σεισμού κ.ο.κ. Θα τον ξέρουν βέβαια και οι Ελληνες γλύπτες. Τι θα προέκυπτε, λοιπόν, αν δινόταν παραγγελία σε κάποιον από αυτούς, κι ακόμα καλύτερα σε μια ομάδα τους, να κατασκευάσει το άγαλμα του Κρατικού Μηχανισμού για να το τοποθετήσουμε στο κέντρο της Αθήνας και μικρότερα αντίγραφά του στο κέντρο κάθε πόλης; Τι θα έπρεπε να συνυπολογίσουν οι τεχνίτες ώστε το έργο των χειρών τους να αναπαριστάνει πειστικά την κοινή εμπειρία, την εικόνα του μηχανισμού αυτού έτσι όπως κυκλοφορεί στο μυαλό όλων;
Πιθανότατα οι τεχνίτες μας δεν θα μπορούσαν να βρουν καταλληλότερο οδηγό από την εισαγγελική πρόταση για την πυρκαγιά στο Μάτι, στις 23.7.2018· οι 102 νεκροί την κατατάσσουν δεύτερη παγκοσμίως τον 21ο αιώνα, μετά τις πυρκαγιές της Αυστραλίας, στις 7.2.2009, και τα 180 θύματά τους. Σε 680 σελίδες ο εισαγγελέας Γεώργιος Πολυκράτης αναδεικνύει ένα προς ένα τα απεχθή και καταστροφικά γνωρίσματα ενός Κρατικού Μηχανισμού που πάντα δοξολογείται σαν άψογα προετοιμασμένος από τους περιστασιακούς ηγήτορές του (που συνηθίζουν, όμως, να φέρονται σαν μόνιμοι ιδιοκτήτες του) και πάντα αποδεικνύεται δραματικά ανεπαρκής.
Ανυπαρξία πρόληψης, λοιπόν, ανετοιμότητα, αιφνιδιασμός, ανοργανωσιά και απόλυτη ασυνεννοησία των υπηρεσιών (πολύ συχνά η «συναρμοδιότητα» μεταφράζεται σε απεμπόληση αρμοδιότητας και ευθύνης), άστοχη αποτίμηση του μεγέθους του κινδύνου, απουσία σχεδιασμού, σύγχυση, ανεπάρκεια μέσων και λαθεμένη διαχείρισή τους, «καθυστέρηση στην κινητοποίηση όλων των υφιστάμενων δυνατοτήτων, αρχικά πρόληψης και ακολούθως περιστολής των τραγικών συνεπειών της φωτιάς (έγκαιρη εκκένωση οικισμών, απομάκρυνση και διάσωση πολιτών, άμεση κήρυξη της περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης)».
«Συνδυαζόμενες συγκλίνουσες αμελείς συμπεριφορές οδήγησαν στο τραγικό αποτέλεσμα», συμπεραίνει ο εισαγγελικός λειτουργός. Και πώς να αποτυπωθεί αυτή η βαριά αμέλεια, στην οποία πρέπει οπωσδήποτε να προστεθεί η ανεμελιά της κοινωνίας, έτσι όπως αυθεντικά την εξέφρασε ο κάτοικος της περιοχής, που έβαλε φωτιά για να κάψει τα ξερόχορτα σε περίοδο που απαγορευόταν και σε μέρα με δυνατούς ανέμους. Πώς αλλιώς παρά με δυο-τρία καθίσματα-θώκους και γύρω τους, και πάνω τους, κάρβουνα. Σαν μνημείο εύγλωττο της ψυχής του τόπου που καίει ο πάντα άψογα οργανωμένος Κρατικός Μηχανισμός.