Οι Συντηρητικοί στην Ευρώπη

Η παραίτηση Κουρτς ήρθε μετά τη δεινή ήττα του συντηρητικού στρατοπέδου στις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, όταν η Ενωση Χριστιανοδημοκρατών/Χριστιανοκοινωνιστών (CDU/CSU) κατέγραψε το χειρότερο ποσοστό της μεταπολεμικά και βυθίστηκε σε βαθιά κρίση εσωστρέφειας, με στόχο την προγραμματική και στελεχιακή ανανέωση. Υστερα από αυτές τις εξελίξεις, τo Eυρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που κυριαρχούσε στο ευρωπαϊκό συμβούλιο, διαθέτει πλέον μόνο εννέα από τους 27 αρχηγούς κρατών της Ε.Ε. στην ομάδα του. Στη Γερμανία πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι η Ενωση CDU/ CSU πρέπει να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της, που διέφυγαν είτε προς τα δεξιά –την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD)– λόγω της κεντρώας στροφής της Αγκελα Μέρκελ είτε προς τα αριστερά –τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD)– που ανακάλυψαν στο πρόσωπο του Ολαφ Σολτς τον ιδανικό διάδοχό της είτε προς τους Πράσινους, που έχουν μετεξελιχθεί σε ένα αστικό μετριοπαθές κόμμα χωρίς τις οικολογικές ακρότητες του παρελθόντος. Δύσκολα είναι τα πράγματα και για τους Ρεπουμπλικανούς που ακολουθούν την γκολική παράδοση στη Γαλλία ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2022, καθώς ο Εμανουέλ Μακρόν έχει διεισδύσει στην ατζέντα και το ακροατήριό τους. Παρά τις εκτιμήσεις περί αποσύνθεσης των κεντροδεξιών δυνάμεων, πολιτικοί αναλυτές επιμένουν ότι είναι πολύ νωρίς να εξαχθούν τέτοιου είδους γενικεύσεις, αποδίδοντάς τες στην τάση των δημοσιογράφων να απομονώνουν ορισμένες εκλογικές αποτυχίες και άλλες δυσμενείς συγκυρίες για το συντηρητικό στρατόπεδο, χωρίς να τις τοποθετούν σε ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο.