Το κίνημα της «Μαζικής παραίτησης» και η καινούργια τάση που εμφανίζεται στους νέους
Ή εφημερίδα Financial Times μιλάει για το κίνημα της «Μαζικής παραίτησης» αναφερόμενη στις ιστορίες ανθρώπων που εγκατέλειψαν τις θέσεις εργασίας τους εν μέσω της πανδημίας και, όπως τονίζει, πρόκειται για αρκετά συνήθεις ιστορίες.
Ανθρωποι απηυδισμένοι από την υπερβολική εργασία ή τις κακές συνθήκες, αποκαρδιωμένοι από την καθημερινή ρουτίνα, αναζητούν μια καλύτερη ζωή μέσα από μια νέα σταδιοδρομία.
Ανάμεσά τους η Λίζα Μακντόναφ, που μιλώντας στην εφημερίδα Santa FE New Mexican ανέφερε ότι άφησε τη δουλειά της ως υπεύθυνη γκαλερί για να ανοίξει κατάστημα παπουτσιών και επικαλείται ως κύρια αιτία «το υπερβολικό άγχος της δουλειάς» και την ανάγκη «να ικανοποιήσει την επιθυμία της για κάτι δημιουργικό».
Μια άλλη περίπτωση η Τζένιφερ Κίντσον, που μιλώντας στην Toronto Star δήλωσε πως εγκατέλειψε τον τομέα των τηλεπικοινωνιών και στράφηκε στην επιμέλεια ταινιών. Οπως τονίζει η ίδια, ανέβαλε επί χρόνια την αλλαγή, αλλά όταν ξέσπασε η πανδημία είπε «ή τώρα ή ποτέ». Ψυχολόγοι αναφέρονται στη νέα τάση επισημαίνοντας πως η πανδημία καλλιέργησε μια αντίδραση του τύπου «μπορώ να ζήσω και χωρίς ασφάλεια, αλλά χρειάζομαι λίγο νόημα στη ζωή μου».
Και βέβαια η νέα τάση έχει πολύ περισσότερους οπαδούς μεταξύ των νέων.
Από διεθνείς έρευνες μεταξύ φοιτητών προκύπτει πως είναι πολύ υψηλά τα ποσοστά των φοιτητών πανεπιστημίων που θέτουν σε προτεραιότητα τα ενδιαφέροντά τους, το πάθος τους και το μεράκι τους, πάνω από το εισόδημα και την επαγγελματική ασφάλεια. Και πάλι οι ψυχολόγοι υπογραμμίζουν πως συνήθως όσοι έχουν αυτή την αντίληψη για τα πράγματα έχουν ήδη μεγάλη οικονομική ασφάλεια, κοινωνικά προνόμια και ανήκουν στις τυχερές κατηγορίες ανθρώπων.
Η επιδίωξη για ικανοποίηση των ονείρων, της δημιουργικότητας και των φιλοδοξιών στο πλαίσιο της εργασίας εγκυμονεί κινδύνους. Η τάση επηρεάζει πάντως κατά κάποιον τρόπο την αγορά εργασίας. Ορισμένες τράπεζες της Γουόλ Στριτ αυτοματοποιούν τις πιο ανιαρές εργασίες και, όπως τονίζει στους FT στέλεχος της Goldman Sachs, «στόχος είναι να δοθεί στα νεότερα στελέχη των τραπεζών η δυνατότητα να κάνουν περισσότερα δημιουργικά πράγματα και να εμπλέκονται όσο γίνεται λιγότερο στις ανιαρές εργασίες ρουτίνας».
Εν ολίγοις, ο απλώς κοινότοπος παραδοσιακός στόχος της σταθερότητας, του σταθερού εισοδήματος και της κοινωνικής θέσης αρχίζει να υποβαθμίζεται στο σύστημα αξιών των νέων και να εκτοπίζεται από τη διάθεση για ενθουσιασμό.
Την ίδια στιγμή, πάντως, οι στατιστικές επαναφέρουν τον κόσμο στην πεζή πραγματικότητα, καθώς οι δημοσκοπήσεις που διε-* ξήχθησαν στα μέσα Σεπτεμβρίου φέρουν περίπου 4,65 εκατ. άτομα στις ΗΠΑ να αποφεύγουν την εργασία φοβούμενα είτε μη μολυνθούν τα ίδια είτε μη μολύνουν κάποιο από τα προσφιλή τους πρόσωπα με κορωνοϊό.
Πιθανώς υπάρχουν ακόμη πολλά διαφορετικά αίτια που παρουσιάζεται αυτό το σοκ στην παγκόσμια αγορά εργασίας. Η πανδημία επιδείνωσε άλλωστε και ορισμένες προϋπάρχουσες ελλείψεις, όπως, για παράδειγμα, σε νοσηλευτικό προσωπικό.
Μεγάλη μερίδα νοσηλευτών και νοσηλευτριών εγκατέλειψαν το επάγγελμα μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, έχοντας ζήσει τον τρόμο της πανδημίας.
Ανθρωποι απηυδισμένοι από την υπερβολική εργασία ή τις κακές συνθήκες αναζητούν μια καλύτερη ζωή μέσα από μια νέα σταδιοδρομία.