Δεν γονάτισαν
Ας δοκιμάσουμε μια εναλλακτική εκδοχή της Ιστορίας: η Ρωσία εισβάλλει στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Δύο-τρεις ημέρες αργότερα, το επικρατέστερο σενάριο επιβεβαιώνεται: οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις καταρρέουν, η κυβέρνησή της διαλύεται, ο πρόεδρος Ζελένσκι τρέπεται σε φυγή ή αιχμαλωτίζεται.
Η Δύση παρακολουθεί παθητικά. Δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα, πέρα από διαβήματα διαμαρτυρίας, εκκλήσεις του ΟΗΕ κτλ. κτλ.
Κάποιες κυρώσεις επιβάλλονται στη Ρωσία, αλλά τι νόημα έχουν πλέον; Ο Πούτιν έχει πετύχει τον σκοπό του. Δεν βάφτισε τόσο αστόχαστα την εισβολή «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Δεν ήταν μονάχα μια προκλητική χρήση ευφημισμού με προπαγανδιστικό χαρακτήρα, για να υποβαθμίσει στα μάτια των δυτικών το μέγεθος της εισβολής. Οντως, ειδικές και μόνο στρατιωτικές δυνάμεις ασφαλείας πραγματοποίησαν την εισβολή. Δεν υπήρξε γενική επιστράτευση, δεν κηρύχθηκε πόλεμος.
Συνεπώς, οι κυρώσεις είναι μισερές και χλιαρές, για συμβολικούς σκοπούς και μόνον. Γιατί να στερηθεί η Ευρώπη πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη στιγμή που η Ουκρανία γονάτισε και η Ρωσία επέβαλε την ισχύ της διά των όπλων τόσο αποτελεσματικά;
Ακόμα και οι Αμερικανοί: γιατί να στείλουν στρατιωτική βοήθεια; Ο,τι κάνουν το κάνουν για να ενισχύσουν τυχόν αντιστασιακές κινήσεις. Και ο Ελον Μασκ δεν έχει λόγο να εξασφαλίσει την παροχή Διαδικτύου σε μια Ουκρανία που τελεί υπό ρωσική κατοχή.
Η άκρως επιτυχημένη επιχείρηση στην Ουκρανία ανοίγει τώρα την όρεξη στον Πούτιν: Μολδαβία, χώρες της Βαλτικής, ακόμα και η Πολωνία – γιατί όχι; Στα μακρόστενα τραπέζια του Κρεμλίνου, ο Βλαδίμηρος χαμογελάει πλατιά ως νέος Στάλιν και τσάρος μαζί...
Μπορούμε τώρα να κατανοήσουμε τη σημασία της αντίστασης των Ουκρανών; Δύο μήνες μετά την εισβολή, οι Ρώσοι πελαγοδρομούν επειδή οι Ουκρανοί επιλέγουν την ελευθερία με κάθε κόστος και κάθε τίμημα.
Η στάση των Ουκρανών αφύπνισε Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Ο Ελον Μασκ (ένας ιδιώτης!) παρέχει Διαδίκτυο στην Ουκρανία. Αυτή είναι μία από τις πολλές απίστευτες πτυχές αυτού του πολέμου.
Οχι, δεν θα μπορούσαν μόνοι τους να τα βγάλουν πέρα οι Ουκρανοί. Αλλά η βοήθεια ήρθε ΑΦΟΥ είδαμε ότι ΔΕΝ γονάτισαν. Και συνεχίζουν να μη γονατίζουν.
Αυτό έχει εκνευρίσει πολύ κόσμο. «Γιατί δεν παραδίδονται επιτέλους, να πάψει η αιματοχυσία;» λένε, αστόχαστα. Η απάντηση, ίσως, είναι πως, σε αντίθεση με τη ρωσική προπαγάνδα, οι Ουκρανοί δεν είναι όπως οι Ρώσοι: επιλέγουν την ελευθερία, πάση θυσία. Και αυτό εκνευρίζει πολλούς οι οποίοι ονειρεύονται «πατερούληδες» που σου εξασφαλίζουν μια ήσυχη, στατική ζωή ανελευθερίας.