Στα μαθήματα και στον αγώνα
« Το σχολικό και ακαδημαϊκό έτος πλησιάζει προς το τέλος του, εκατοντάδες χιλιάδες νεανικά κεφάλια σκύβουν εντατικά πάνω στα βιβλία αφοσιωμένα στη μελέτη για τις εξετάσεις που θα κλείσει τις επίμονες προσπάθειες της χρονιάς. Η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη πιστεύει ότι η καλλιέργεια στα σχολεία και στα πανεπιστήμια ενός πνεύματος άμιλλας, ενός πνεύματος συστηματικής και ακούραστης δουλειάς για το “άριστα”, για ανώτερες σπουδές, θα δημιουργήσει καλύτερους μαθητές που θα απαιτούν όλο και περισσότερα από τον εαυτό τους, μα και από την Παιδεία. Μαθητές και σπουδαστές, με τη θέληση να κατακτήσουν την επιστήμη και τον αληθινό ανθρωπισμό, που δίδει η γνώση και η μελέτη».
Αυτό το μικρό κείμενο, με αυτές τις απόψεις, δεν το συνέταξε κάποιος συντηρητικός καθηγητής ή δημοδιδάσκαλος, ούτε κάποιος άνθρωπος του κατηχητικού. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Η Γενιά μας», που ήταν το όργανο των «Λαμπράκηδων», στις 13 Ιουλίου 1966. Μάλιστα, το Κεντρικό Συμβούλιο της οργάνωσης καθιέρωσε σειρά βραβείων για όλους όσοι αρίστευσαν στα λύκεια και στις ανώτατες σχολές.
Αλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλοι άνθρωποι, άλλες συμπεριφορές. Τότε, πριν από μισόν αιώνα, η Αριστερά του Γιάννη Πασαλίδη και του Ηλία Ηλιού αγωνιζόταν για την αριστεία, για την πνευματική άμιλλα, για την εντατική μελέτη και τη γνώση.
Αλλά και στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, θυμούμαι τον Χαρίλαο Φλωράκη στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητή να ζητεί από τους νεολαίους να είναι «πρώτοι στα γράμματα, πρώτοι στον αγώνα». Αυτό ήταν τότε το υπόδειγμα για έναν νέο που ανήκε στην Αριστερά. Το να μιλήσω για το σήμερα και να το συγκρίνω με το χθες, είναι άκρως προσβλητικό για το χθες.
Η σημερινή κατάσταση είναι βασικά το αποτέλεσμα της αγραμματοσύνης που κυριαρχεί στις νεολαίες της Αριστεράς και των αναρχοαυτόνομων. Δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα θεωρητικό βιβλίο ούτε ένα πολιτικό δοκίμιο, υποθέτω πως δεν έχουν διαβάσει ούτε μία εφημερίδα, έστω αθλητική. Αυτό το κενό το έχουν γεμίσει με τη βία, τους φραστικούς προπηλακισμούς, τις απειλές και με έναν ανόητο ακτιβισμό. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν ούτε την ύπαρξη των Λαμπράκηδων.