Μια κουρελού για την Ακρόπολη

Μια κουρελού που κρέμεται στο νότιο τείχος της Ακρόπολης. «Oχι στον Πόλεμο. Καμιά συμμετοχή. Oχι στις βάσεις του θανάτου». Υπογραφή: ΚΚΕ. Σε απόσταση μερικών μέτρων, μια άλλη κουρελού με την αγγλική μετάφραση της προηγουμένης: «No to the bases of death». Η υπογραφή ΚΚΕ παραμένει αμετάφραστη. Το σφυροδρέπανο είναι αναγνωρίσιμο σε όλες τις γλώσσες. Το ενδιαφέρον, όμως, δεν σταματάει εδώ. Πίσω από τις κουρελούδες παρατεταγμένοι οι παραστάτες τους. Καμιά εκατοστή, κατά την εκτίμηση των Αρχών. Ο καθένας τους κρατάει και από μία κόκκινη σημαία. Κατά την ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, περί την εβδόμην πρωινήν της χθες ομάδα μελών του ΚΚΕ παρεβίασαν διά καταλλήλων ενεργειών την είσοδο του χώρου, η οποία την ώρα εκείνη ήταν κλειστή. Οι «κατάλληλες ενέργειες» περιλαμβάνουν λοστάρια και υποθέτω απειλές κατά των αρχαιοφυλάκων, όσων τουλάχιστον είχαν το θάρρος να ψελλίσουν: «Παιδιά, δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Παραβιάζετε το συνδικαλιστικό ωράριο». Η ανακοίνωση του υπουργείου είναι καθησυχαστική. Εμειναν για περίπου μία ώρα και αποχώρησαν συνοδευόμενοι από την αστυνομία, που είχε εν τω μεταξύ ειδοποιηθεί. Ο χώρος λειτούργησε κανονικά. Ουφ. Ευτυχώς, δεν έγινε και τίποτε. Απόδειξη ότι ο υπερευαίσθητος σύλλογος Ελλήνων αρχαιολόγων δεν βρήκε τίποτε περίεργο να επισημάνει.

Δεν είναι η πρώτη φορά θα μου πείτε. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και τα παλιά τα χρόνια των μνημονίων. Είχαν κρεμάσει κουρέλια και πάλι. Κάποτε οι ίδιοι οι αρχαιοφύλακες είχαν κάνει κατάληψη. Κρίνοντας δε από τις αντιδράσεις, από την απουσία αντιδράσεων για την ακρίβεια, δεν θα είναι και η τελευταία. Η Ακρόπολη προσφέρεται για επιδείξεις παντός τύπου. Η θέση της είναι περίοπτη και, βέβαια, κανείς δεν τολμάει να αναλάβει την ευθύνη τυχόν επεισοδίων με ΜΑΤ και χημικά. Οι καθοδηγητές του ΚΚΕ το ξέρουν αυτό και κανείς δεν μπορεί να μου βγάλει απ’ το μυαλό ότι αυτού του τύπου οι επιδείξεις γίνονται με την ανοχή όσων είναι υπεύθυνοι για τη φύλαξή της, αστυνομία και υπουργείο. «Αρκεί να μη σπάσετε κάνα κιονόκρανο, παιδιά, γιατί αυτά δεν τα βρίσκεις πια στην αγορά».

Το ίδιο το γεγονός μπορεί να μην έχει και τόση σημασία. Μια νότα καθημερινότητας στη χώρα όπου για να χτιστεί μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη απαιτείται η παρουσία της αστυνομίας. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν μπορώ να αφήσω ανεκμετάλλευτη την υπεραξία του γεγονότος. Εν είδει απορίας: Είναι δυνατόν εκατό τύποι να χρησιμοποιούν το σημαντικότερο μνημείο της χώρας για να κρεμούν τις κουρελούδες τους; Ναι, είναι δυνατόν. Πώς είναι δυνατόν; Αφού κανείς δεν τους εμποδίζει να το κάνουν, γιατί να μην το κάνουν;

ttheodoropoulos@kathimerini.gr