Οι Πρέσπες του Αιγαίου
Οσοι μιλούν για «Πρέσπες του Αιγαίου» αναφέρονται σε μια συμφωνία που τη θεωρούν επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα. Η συμφωνία των Πρεσπών θεωρείται από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών μια κακή συμφωνία, γιατί πέραν όλων των άλλων δεν επιδέχεται ούτε βελτίωση, πολύ δε περισσότερο ακύρωση. Τη διεθνή κοινότητα δεν την ενδιαφέρει αν την Ελλάδα κυβερνά η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ. Απαιτεί το ελληνικό κράτος στις διεθνείς του υποχρεώσεις να έχει μια συνέχεια.
Τι σημαίνει όμως η έκφραση «Πρέσπες του Αιγαίου;». Σημαίνει πως η Ελλάδα αναθεωρεί την πάγια θέση της πως η μόνη διαφορά που υπάρχει με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Σημαίνει ότι αποδέχεται προς συζήτηση τις τουρκικές θέσεις για την αποστρατιωτικοποίηση νησιών, τον εναέριο χώρο, τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη και προχωρεί σε έναν συνολικό συμβιβασμό. Επειδή η Ελλάδα ουδέν διεκδικεί, ο συμβιβασμός ουσιαστικά αφορά μονομερείς παραχωρήσεις.
Στην πολιτική καλό είναι να μη σκιαμαχούμε, θυσιάζοντας άσκοπα χρόνο και φαιά ουσία. Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν, αν υπάρχει ελληνικό πολιτικό κόμμα που να πρεσβεύει και να προωθεί παρόμοιο συμβιβασμό. Εξ όσων γνωρίζω, όχι. Οτι υφέρπουν μέσα σε κάποια κόμματα και σε πανεπιστημιακούς κύκλους απόψεις που δεν θα ήταν αρνητικές σε «Πρέσπες του Αιγαίου», αυτό είναι γνωστό. Πρόκειται όμως για περιθωριακές φωνές, χωρίς απήχηση στην κοινωνία. Η κεντρική έκφραση όλων των κομμάτων –και αυτό μετρά– κινείται πάνω στην πάγια εθνική γραμμή. Ακόμα και αυτοί που υπέγραψαν τη συμφωνία των Πρεσπών δεν τη θεωρούν υπόδειγμα για τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Σε μια δημοκρατική κοινωνία ακούγονται όλες οι θέσεις και γίνεται μια διαπάλη ποια θα επικρατήσει. Στην ελληνική κοινωνία η συντριπτική πλειονότητα αντιτίθεται σε παραχωρήσεις προς την Τουρκία, ομονοώντας πάνω στις «κόκκινες γραμμές» της πατρίδας μας. Οπως ομονοούσε και ομονοεί γιατί η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή συμφωνία.
Ως εκ τούτου δεν θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση που θα προωθήσει και θα αποδεχθεί τις «Πρέσπες του Αιγαίου», όχι γιατί θα καταρρεύσει πάραυτα –αυτή την αιτιολογία τη θεωρώ προσβλητική για τους πολιτικούς μας– αλλά γιατί θα αντίκειται στον πατριωτισμό της.