Πυροτεχνήματα για αδαείς
Ειπώθηκαν πολλά προχθές στη Βουλή, κατά την κύρωση της αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ, την οποία εκτός από το ΚΚΕ καταψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας έκανε συνολική επίθεση στην κυβέρνηση, κάτι που ιστορικώς συνηθίζουν οι αρχηγοί της μείζονος αντιπολίτευσης. Οποιοσδήποτε στη θέση του θα έλεγε για τη ΔΕΗ και την ακρίβεια. Είναι σίγουρο επίσης ότι θα εκμεταλλευόταν την πάσα που έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Αντώνης Σαμαράς, αφού κατά τον κ. Τσίπρα ο πρώην πρωθυπουργός έκανε «μια αντιπολιτευτική ομιλία που θα τη ζήλευε και οποιοσδήποτε βουλευτής της αντιπολίτευσης» (12.5.2022). Το μόνο που διαφοροποιεί τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αντιπολιτεύεται και το ύφος του πρωθυπουργού: «Ανεβαίνετε στο Βήμα και σας βλέπει κανείς τόσο αμήχανο, τόσο στριμωγμένο».
Εντυπωσιακό, όμως, ήταν το σημείο της ομιλίας του κ. Τσίπρα, που αφορά την Τουρκία: «Η χώρα που κατέχει παρανόμως εδώ και 48 χρόνια το βόρειο τμήμα της Κύπρου παρουσιάζεται ως ειρηνοποιός, ως διαμεσολαβητής, ως δύναμη ειρήνης και ασφάλειας. Και ισχυρίζομαι ότι αυτές οι εξελίξεις δεν είναι αποτέλεσμα μιας κακής συγκυρίας ή ενός λάθους της στιγμής, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας αδιέξοδης στρατηγικής που έχετε υιοθετήσει στην εξωτερική πολιτική της χώρας».
Πράγματι, είναι παράδοξο να διαμεσολαβεί ένας εισβολέας για μια εισβολή, όμως αυτό αφορά τη Ρωσία και την Ουκρανία. Το μόνο που μπορεί να κάνει η Ελλάδα είναι να πει καμιά κουβέντα του στυλ «ρε, παιδιά, ντροπή! Βάζετε τον λύκο να χωρίσει τα πρόβατα». Αλλά μέχρις εκεί. Τα Μπαϊρακτάρ που πουλάει η Τουρκία στην Ουκρανία και οι S-400 που αγοράζει η Τουρκία από τη Ρωσία είναι πιο πειστικά επιχειρήματα από τα δεινά που υπέστησαν οι Κύπριοι.
Επομένως, η τουρκική διαμεσολάβηση με τη «στρατηγική που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση» έχει την ίδια σχέση του φάντη με το ρετσινόλαδο. Δεν είναι καν «θέμα κακής συγκυρίας ή ενός λάθους της στιγμής». Μεγάλα παιδιά είναι ο Ζελένσκι με τον Πούτιν και μπορούν να διαλέξουν τον μεσολαβητή της αρεσκείας τους, ό,τι κι αν τους ορμηνέψουμε εμείς. Μπορεί να επέλεξαν την Τουρκία επειδή έχει εμπειρία σε εισβολές, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως όποια και να ήταν η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν επηρεάζει αυτές τις αποφάσεις.
Υπάρχουν πολλά όπου μπορεί κάποιος να αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση. Λάθη, παραλείψεις, καθυστερήσεις, υπαναχωρήσεις κ.λπ. είναι στην καθημερινή ατζέντα. Προς τι, λοιπόν, η «ό,τι να 'ναι αντιπολίτευση»; Εντυπωσιάζει πιο πολύ τους αδαείς ή, απλώς, είναι πιο εύκολη και δημιουργεί ευκαιρίες για πυροτεχνήματα;