Ενας περισπασμός...

ΗΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ

ομιλία του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο συνέδριο της Ν.Δ. τάραξε τα λιμνάζοντα νερά σε ένα κόμμα που από πολιτικός φορέας του παραδοσιακού πολίτη, όπως αυτός διαμορφώθηκε σταδιακώς μετά την ίδρυση του ελληνικού ανεξαρτήτου κράτους –ενσωματώνοντας τα νεωτερικά στοιχεία τής κάθε εποχής στο στέρεο παραδοσιακό υπόβαθρό της–, έχει μεταβληθεί σε μηχανιστικό προαγωγό του «εκσυγχρονισμού», όπως τον εννοεί σήμερα η Ν.Δ.

Ο κ. Σαμαράς δεν είπε τίποτε το νέο εν σχέσει με τα ελληνοτουρκικά. Οι θέσεις του στα θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι απολύτως δεδομένες και ο ίδιος τις προέβαλε κατ' επανάληψιν στο παρελθόν και στο συνέδριο της Ν.Δ.

Εάν προεκλήθη, ως θρυλείται, εκνευρισμός στο Μαξίμου, είναι διότι ο κ. Σαμαράς εξέφρασε με την ομιλία του το αίσθημα της παραδοσιακής Δεξιάς, που υπερψήφισε τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στις τελευταίες εκλογές λόγω μιας βαθύτατης αποστροφής προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχει καμία σημασία εάν οι θέσεις του είναι «αντικειμενικώς», ούτως ειπείν, ορθές ή όχι, διότι ουδείς μπορεί να αποφανθεί περί αυτού με βεβαιότητα. Ούτε έχει σημασία καν εάν οι απόψεις του κ. Σαμαρά κινούνται εντός πλαισίου μιας συντηρητικής θεωρήσεως των πραγμάτων ή εάν αποτελούν απόηχο της ριψοκίνδυνης πολιτικής του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η ουσία έγκειται στο γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς επέλεξε να είναι ο εκφραστής της παραδοσιακής Δεξιάς, ό,τι και εάν σημαίνει η λέξη αυτή στη σημερινή Ελλάδα. Και είναι βέβαιο φυσικά ότι το απολαμβάνει. Να είναι πάντα καλά ο άνθρωπος. Σε αυτό το γκρίζο όντως πολιτικό τοπίο, καλό είναι να υπάρχει κάποιος που να ενεργεί έστω και με νεανική απερισκεψία, όπως πιστεύουν ορισμένοι.

Αλλά προς τι η όλη αναστάτωση; Προς τι η απόπειρα του

υπουργού επί των Εξωτερικών Νίκου Δένδια να επιχειρήσει αυτοσχέδιο προσδιορισμό της έννοιας του «πατριωτισμού» για να αντικρούσει τον κ. Σαμαρά, κατηγορώντας τον για «ιδιοτέλεια»;

Στο κάτω κάτω επρόκειτο για συνέδριο κομματικό, όχι για ψήφο εμπιστοσύνης προς τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Αλλά στη χώρα αυτή νοείται συνέδριο η αποθέωση του εκάστοτε προέδρου. Οχι η διατύπωση απόψεων –ενίοτε και ριζοσπαστικών–, από την επεξεργασία των οποίων προκύπτει νέα σύνθεση.

Αλλά αυτή είναι η Ελλάς και αυτή η Ν.Δ., που από κεντροδεξιά «παράταξη» έχει μετατραπεί σε πόλο συσπειρώσεως κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του,

Επί του Κων. Μητσοτάκη η Ν.Δ. προσέλαβε χαρακτηριστικά του αρχέγονου ΠΑΣΟΚ. Σήμερα ακολουθεί πορεία προσομοιώσεως με το ΠΑΣΟΚ της εποχής του κ. Κώστα Σημίτη.

Αλέξη Τσίπρα. Μεγάλη του τιμή τωόντι. Με αυτόν τον τρόπο επί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη η Ν.Δ. προσέλαβε χαρακτηριστικά του αρχέγονου ΠΑΣΟΚ. Σήμερα η Ν.Δ. ακολουθεί πορεία προσομοιώσεως με το ΠΑΣΟΚ της εποχής του κ. Κώστα Σημίτη. «Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον» της Ελλάδος, ιδιαίτερα στον χώρο της πολιτικής.

Ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία άλλα είναι τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ελλάδα, και τα κομματικά συνέδρια που διαδέχονται το ένα το άλλο ελάχιστα ενδιαφέρουν τον πολίτη, οι δε κομματικές διεργασίες αποτελούν περισπασμό, ενίοτε ευχάριστο.