Το τουρκικό βέτο καθυστέρησε την επανένταξη

Μέχρι σήμερα το ζήτημα των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο δεν έχει λυθεί οριστικά.

τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ είδαν ευνοϊκά τη συμφωνία Ντάβου - Χέιγκ, εκτός φυσικά από την Τουρκία, η οποία, αφού εξέφρασε την ενόχλησή της που ο Χέιγκ διαπραγματεύτηκε χωρίς να συμβουλευτεί την Αγκυρα, διακήρυξε ότι θεωρούσε όλες τις ρυθμίσεις προ του 1974 άκυρες. Αυτό σήμαινε ότι τα όρια επιχειρησιακού ελέγχου έπρεπε να καθοριστούν πριν από την επανένταξη της Ελλάδας, κάτι που υπονόμευε τη βάση της ελληνο-ΝΑΤΟϊκής συμφωνίας. Οι σύμμαχοι προσπάθησαν να γεφυρώσουν το χάσμα αλλά δεν κατάφεραν να περιορίσουν την αδιαλλαξία της Αγκυρας. Ετσι, με τη συμφωνία Ντάβου - Χέιγκ να έχει ουσιαστικά απορριφθεί από τα όργανα της Συμμαχίας μετά

την παρέμβαση της Αγκυρας, το ζήτημα επέστρεψε στο τεχνικό επίπεδο, με τον Χέιγκ να αναλαμβάνει χρέη άτυπου διαμεσολαβητή για τα επόμενα δύο χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη τα τουρκικά στρατηγικά συμφέροντα, οι νέες προτάσεις Χέιγκ είχαν ως βάση τον κοινό επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου και δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές από την ελληνική πλευρά.

Το ζήτημα φαινόταν να έχει φτάσει σε τέλειο αδιέξοδο. Η συνδυασμένη πίεση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ουάσιγκτον και η διασύνδεση του ζητήματος με την παρουσία των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα δεν αποδείχθηκαν ικανές να κάμψουν τις τουρκικές αντιστάσεις. Θα ήταν τελικά η σπάνια διεθνής συγκυρία του φθινοπώρου του 1980 που θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να επιτύχει την επανένταξή της στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ σύμφωνα με τις βασικές γραμμές της συμφωνίας Ντάβου - Χέιγκ. Ευάλωτη σε εξωτερικές πιέσεις λόγω του πραξικοπήματος του 1980, η τουρκική κυβέρνηση θα δεχόταν την επιστροφή της Ελλάδας με τους όρους του 1974 και τη μετάθεση του προβλήματος των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο μέλλον. Μέχρι σήμερα το ζήτημα δεν έχει λυθεί οριστικά.