Η ελευθερία στη χιτζάμπ
Ησε µια καµπάνια του Συµβουλίου της Ευρώπης, που προπαγάνδιζε τη µαντίλα ως µία από τις εναλλακτικές που χρησιµοποιεί η πολυπολιτισµική κοινωνία για τη σωτηρία της ψυχής της. Το σλόγκαν ξεσήκωσε πολλές αντιδράσεις, µε αποτέλεσµα να αποσυρθεί. Αυτό συνέβη πέρυσι τον Νοέµβριο. Τον Φεβρουάριο του 2022, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε χρησιµοποιήσει για τη δική της καµπάνια για το µέλλον της Ευρώπης, εκτός των άλλων, και την εικόνα µιας νέας γυναίκας. Φορούσε µαντίλα και η λεζάντα που τη συνόδευε ήταν: «Κρατάτε το µέλλον στα χέρια σας». Τίποτε παράδοξο σε µια Γαλλία όπου µεγάλοι οίκοι µόδας έχουν εντάξει µαντίλες στις συλλογές τους. Υποθέτω ότι θα τις προσαρµόσουν στις νέες προδιαγραφές της µαντίλας που ισχύει στο Ιράν από τον Ιούλιο. ∆εν αρκεί να καλύπτει το κεφάλι. Πρέπει να καλύπτει και τον λαιµό και τους ώµους. Υποθέτω, δε, ότι όλοι µαζί, Συµβούλιο της Ευρώπης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οίκοι µόδας και νεοφεµινίστριες που υποστηρίζουν το µπουργκίνι, θα οργανώσουν µιαν αποστολή για να διαφωτίσουν τις γυναίκες του Ιράν, οι οποίες δεν αντιλαµβάνονται ότι η µαντίλα σηµαίνει ελευθερία και το µέλλον τής ανήκει. Η πολιτισµένη ∆ύση αντιλαµβάνεται µεν την οργή τους για τη δολοφονία από την αστυνοµία ηθών της εικοσιδυάχρονης Μάχσα Αµινί, όµως οφείλει να τους εξηγήσει πως κανείς δεν µπορεί να τους στερήσει το δικαίωµα να φορούν µαντίλα, ακόµη κι αν δεν το επιθυµούν. Οσοι δεν αντιλαµβάνονται τη δύναµη της πολιτικής ορθότητας, δικαιούνται να θεωρούν παράλογη την ως άνω διατύπωση.
ταν το σλόγκαν
Μην ταλαιπωρείτε άλλο τη νοηµοσύνη µας µε τον παραλογισµό σας. Θεωρείτε τη µαντίλα δικαίωµα; Ή µήπως τη θεωρείτε στυλιστικό αξεσουάρ, κάτι σαν το τζιν της Ανατολής; Φτάνει πια µε την υποκρισία σας. Οι Ιρανοί που διακινδυνεύουν τη ζωή τους, γυναίκες και άνδρες, έρχονται να σας την τρίψουν στη µούρη. Αυτοί ξέρουν, αυτοί το ζουν στο πετσί τους, πως η µαντίλα είναι οµολογία πίστης. Πίστης θρησκευτικής, πίστης πολιτικής στο καθεστώς των αγιατολάδων, πίστης πολιτισµικής. Με τον νέο νόµο του Ιουλίου, όποια γυναίκα δεν φοράει µαντίλα ή δεν τη φοράει σωστά, θεωρείται συνεργάτις της ∆ύσης. Σίγουρα όχι της ∆ύσης που θεωρεί τη µαντίλα σύµβολο ελευθερίας. Αυτής της άλλης, της «σκοτεινής» ∆ύσης, της ανεξίθρησκης, αυτής που πιστεύει στη δηµοκρατία και επενδύει στην αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. ∆εν είµαι αισιόδοξος. Και δεν αναφέροµαι µόνο στο µέλλον της ιρανικής κοινωνίας, η οποία παλεύει να µας πει ότι αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που ζει. Αναφέροµαι στη δική µας, την «ευρωπαϊκή» αυτοσυνειδησία. Στη δυνατότητά µας να συνειδητοποιήσουµε το χάος που χωρίζει τον δικό µας τρόπο ζωής από τη µαντίλα. Χάος αιώνων.
ttheodoropoulos@kathimerini.gr