Και δεν θα πάει κανείς...

Οι χίπις το προφήτευσαν νωρίς με τα συνθήματα στη δεκαετία του '60: «Κάποτε θα κάνουν πόλεμο και δεν θα πάει κανείς». Εννοούσαν τον επιθετικό πόλεμο, σαν αυτόν που διεξήγαγαν οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ και τώρα κάνει ο Πούτιν στην Ουκρανία. Στον αμυντικό πόλεμο δεν είναι ανάγκη να πάει κάποιος. Ερχεται ο πόλεμος σε αυτόν.

Αυτή η διαφορά εξηγεί την αντίθεση όσων βλέπαμε στην Ουκρανία όταν ξεκινούσε η εισβολή με τις σημερινές εικόνες στα ρωσικά σύνορα. Τον Φεβρουάριο νέοι Ουκρανοί απ' όλο τον κόσμο επέστρεφαν στην πατρίδα τους για να καταταχθούν στον στρατό. Τώρα χιλιάδες Ρώσοι φεύγουν από τη χώρα για να αποφύγουν το μέτωπο. Δεν φταίει μόνο το γεγονός ότι η Ουκρανία έχει Δημοκρατία

και η Ρωσία ημιδικτατορικό καθεστώς. Ξέρουμε πως υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους οι Ελληνες το 1940, παρ' όλο που ζούσαν σε δικτατορικό καθεστώς.

Φυσικά το «δεν θα πάει κανείς» είναι η υπερβολή της ουτοπικής αισιοδοξίας. Οι δεκάδες χιλιάδες που φεύγουν ή συνωστίζονται στα ρωσικά σύνορα δεν είναι παρά ένα μικρό κλάσμα της ρωσικής νεολαίας, που ο Ρώσος αυταρχικός ηγέτης στέλνει να γίνει τροφή για τα κανόνια. Το γεγονός όμως ότι τόσο πολλοί νέοι αψηφούν το μασκαρεμένο από τον Πούτιν «κάλεσμα της μητέρας πατρίδας» δεν μπορεί παρά να μας γεμίζει αισιοδοξία και να ελπίζουμε ότι «κάποτε κάποιος δικτάτορας θα κάνει επιθετικό πόλεμο και δεν θα πάει κανείς». Από την άλλη πλευρά, το Διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπονόμευσαν και την προπαγάνδα του καθεστώτος περί «πολέμου ενάντια στους ναζί» και «θανάσιμου κινδύνου της Ρωσίας». Σε ένα βίντεο ακούμε έναν Ρώσο να φωνάζει «το 1941 είχαμε πόλεμο, τώρα έχουμε πολιτική. Την πολιτική του Πούτιν».

Το Διαδίκτυο προσφέρει και ανατριχιαστικές επιλογές. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Newsweek (21/9/2022), η Google κατέγραψε μια περίεργη τάση στο ρωσικό Internet. Τα Google Trends παρακολουθούν τα ενδιαφέροντα των χρηστών με μια κλίμακα 0-100. Πριν από το διάγγελμα Πούτιν η αναζήτηση «πώς να σπάσω το χέρι μου στο σπίτι» ήταν μηδέν. Αμέσως μετά το διάγγελμα ανέβηκε στο 38!

Μέσα στη μαυρίλα των ημερών –εν πολλοίς αδικαιολόγητη για όσους, παρά τις όποιες δυσκολίες, ζούμε στη Δύση– τα μηνύματα από τη Ρωσία και το Ιράν προσφέρουν αισιοδοξία. Οι λαοί αντιστέκονται σε τυραννικά καθεστώτα, καταλαβαίνουν το συμφέρον της πατρίδας τους και γι' αυτό θέλουν να ζήσουν όπως ζούμε εμείς. Οι δε μεμψίμοιροι, που προβάλλουν τις δυσκολίες αντί των ευεργετημάτων της Δύσης, πρέπει να αναρωτηθούν: γιατί δεν υπάρχουν μεταναστευτικά ρεύματα προς άλλες περιοχές, πλην των δυτικών;