Παγάκια στους Εσκιμώους
ΤΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΜΨΙΑ ώρα που τελείωσε το... φεστιβάλ της ΔΕΘ και ακούσαμε τους πάντες, αντί να αισιοδοξούμε θα πρέπει να ανησυχήσουμε. Πρώτη και καλύτερη η κυβέρνηση: πλειοδότησε σε αρκετούς τομείς, μοίρασε αφειδώς επιδόματα για κάθε πρόβλημα που προκύπτει και ένας Θεός ξέρει πώς θα τα καταφέρει στο τέλος να μην καταστραφούμε. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι δαπανά δημόσιο χρήμα με μια άνεση που ξενίζει, αλλά κυρίως πως καλλιεργεί μια νοοτροπία του κράτους-πατερούλη από την οποία έπρεπε προ
πολλού να έχουμε πάρει διαζύγιο. Ουδείς ισχυρίζεται ότι δεν είναι σωστό να στηριχθούν κοινωνικές ομάδες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης ή να μην υπάρξει πρόβλεψη για την εγχώρια παραγωγή που κινδυνεύει με διάλυση λόγω της ενεργειακής κρίσης. Για κάποιο λόγο (προεκλογική περίοδος
γαρ) όλα μοιάζουν εύκολα και απλά, δημιουργώντας μια αίσθηση ραθυμίας σε επικίνδυνο βαθμό. Δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι η ανεργία κινείται ακόμη σε υψηλά επίπεδα, ενώ την ίδια στιγμή πολλοί κλάδοι δεν μπορούν να βρουν προσωπικό. Η επιδοματική γαλαντομία έχει και αυτού του τύπου τις παρενέργειες: αρκετοί επιλέγουν να εισπράττουν βοηθήματα από το κράτος παρά να εργαστούν με λίγα χρήματα περισσότερα, ενώ εκ παραλλήλου συμπληρώνουν το εισόδημά τους με αδήλωτη εργασία.
Αν η κυβέρνηση εξάντλησε τα όρια αντοχής της οικονομίας,
η αντιπολίτευση το απογείωσε. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας έταξε τον ουρανό με τ' άστρα χωρίς τσιγκουνιές. Το «λεφτά υπάρχουν» σε άλλη διάσταση. Οι υποσχέσεις αν αθροιστούν σε βάθος τετραετίας ξεπερνούν τα 45 δισ. (επιμένουν οι ειδικοί), ενώ οι υποθέσεις για τις εισπράξεις είναι απλώς φούμαρα. Ακόμη χειρότερες οι εξαγγελίες για την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ ή την κρατικοποίηση τράπεζας που ναι μεν είναι μια τουφεκιά στον αέρα ή αλλιώς ένα ξεδιάντροπο ψέμα, αλλά κάνουν ζημιά στην αξιολόγηση της χώρας. Εως και την αλήστου μνήμης Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή που θα οδηγούσε σε διάλυση την οικονομία έβαλαν στο τραπέζι και μετά προσπάθησαν να τη «μαζέψουν». Εν ολίγοις το θέμα δεν είναι αν κάνουν καλά τους λογαριασμούς ή αν έχουν τις σωστές ιδέες για την προοπτική της οικονομίας και της κοινωνίας. Το θέμα είναι ότι δεν διστάζουν να πλασάρουν το μεγαλύτερο ψέμα με άνεση, αδιαφορώντας αν προκαλεί θυμηδία, καθώς είναι πεπεισμένοι ότι ένα μέρος των πολιτών θα τους ακούσει ευχάριστα. Και πάνω σε αυτόν τον ανορθολογισμό συνεχίζουν
σε όλα τα πεδία της πολιτικής να οικοδομούν το προεκλογικό τους σχέδιο αδιαφορώντας για την πραγματικότητα. Αυτή η στάση της ψευδολογίας και του μηδενισμού μόνο και μόνο για να κάνουν αντιπολίτευση είναι επιλογή και όχι ένα σφάλμα. Το γεγονός ότι μια συντηρητική κυβέρνηση αποδείχθηκε περισσότερο γενναιόδωρη από τους ίδιους στην κοινωνική πολιτική τούς αποσταθεροποιεί, αν δεν τους τρελαίνει. Γι' αυτό είναι ικανοί να μοιράσουν ακόμη και παγάκια στους Εσκιμώους, καθώς το ζητούμενο γι' αυτούς είναι η εξουσία πάση θυσία.
Για κάποιο λόγο όλα μοιάζουν εύκολα και απλά , δημιουργώντας μια αίσθηση ραθυμίας σε επικίνδυνο βαθμό.