Αθήνα - Τεχεράνη σε λίγες λέξεις

ένα αντίστοιχο τραγικό συµβάν. Εν τούτοις, η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών που συλλαµβάνονται λόγω απρεπούς χετζάµπ υφίστανται εξουθενωτική λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση από τα µέλη των Φρουρών της Ηθικής. Απαξιώνονται µε βαρύτατους χαρακτηρισµούς και αυτοµάτως σχηµατίζεται ατοµικός φάκελος, που τις στιγµατίζει ολοκληρωτικά. Οι Αρχές επικοινωνούν µε τον χώρο εργασίας των γυναικών και παρεµβατικά ζητούν από την εργοδοσία την άµεση απόλυσή τους. Γυναίκες που φοιτούν σε πανεπιστήµια κινδυνεύουν να αποκοπούν από τη φοιτητική τους ιδιότητα, ενώ όσες εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελµατίες απειλούνται µε κυρώσεις και παύση λειτουργίας των επιχειρήσεών τους. Συγχρόνως, οι Αρχές µπορούν να τους

επιβάλουν από χρηµατικό πρόστιµο µέχρι και καταδίκη σε 70 βουρδουλιές».

Και γιατί τώρα αυτός ο ξεσηκωµός; «Οι Ιρανοί αισθάνονται ιστορικά προδοµένοι, όταν το ανταγωνιστικό βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας αγκοµαχά να αποκοπεί από το µεσαιωνικό παρελθόν, αναγνωρίζοντας στις γυναίκες το δικαίωµα να οδηγούν οχήµατα και σε ανεπίσηµα ζευγάρια να δειπνούν ελεύθερα σε χώρους εστίασης, ενώ το δικό τους καθεστώς φονεύει µια νεαρή κοπέλα για ένα ακάλυπτο τσουλούφι µαλλιών. Η καθίζηση στην οποία τους έχει καταδικάσει το θεοκρατικό καθεστώς έχει καταρρακώσει την εθνική τους υπερηφάνεια, συσσωρεύοντάς τους θυµό». Πριν ολοκληρώσουµε τη συνοµιλία µας, του ζητώ να µας µεταφέρει τα συναισθήµατα της µητέρας του. «Αποφεύγω να σχολιάζω µαζί της όσα συµβαίνουν στο Ιράν, γιατί ξέρω πως της προκαλούν τεράστια θλίψη και στενοχώρια. Μεταξύ µας έχουµε έναν βαθιά θεµελιωµένο και άτυπο κώδικα που µας υπενθυµίζει να µη χάσουµε ποτέ την ταυτότητα και τις ρίζες µας, όσο και αν µας πονάει η σύγχρονη εικόνα του Ιράν».