Συντριπτική νίκη και εφαρμογή ριζοσπαστικών οικονομικών και κοινωνικών μέτρων
Ο Κάλαχαν συνάντησε άλλους Δυτικούς ηγέτες στη Γουαδελούπη τον Ιανουάριο του 1979 για να συζητήσει την κρίση στη Μέση Ανατολή. Επέστρεψε σε ένα παγωμένο Λονδίνο. Οταν ρωτήθηκε πώς θα αντιμετώπιζε την κατάσταση, έδωσε τη μάλλον φυσική απάντηση ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα, αλλά υπήρχαν υπερβολές στην εικόνα που έδινε ο Τύπος. Ο Τύπος, ιδίως η «Σαν», που είχε αποσύρει τη στήριξή της προς τους Εργατικούς και είχε στραφεί προς τους Συντηρητικούς, απέδωσε μια αλλοιωμένη
εικόνα του πρωθυπουργού να απαντά: «Crisis! What Crisis!». Ο Κάλαχαν δεν είπε αυτά τα λόγια ποτέ. Και όμως έγινε το σύνθημα της Θάτσερ, μαζί με το σλόγκαν της διαφημιστικής εταιρείας Saatchi and Saatchi, «Labour is not working», που είχε διττό νόημα: και «οι εργάτες δεν δουλεύουν» και «το Εργατικό Κόμμα δεν λειτουργεί». Ολα αυτά προσέφεραν στη Θάτσερ μια συντριπτική εκλογική νίκη.
Η Θάτσερ ήταν η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Βρετανίας και από τους πιο ασυμβίβαστους
ηγέτες της ιστορίας της. Σημάδεψε την εκλογική της νίκη παραφράζοντας τη ρήση του Αγίου Φραγκίσκου για την έλευση της αρμονίας εκεί που υπάρχει διχόνοια, αλλά δεν τήρησε την υπόσχεση αυτή ούτε μια φορά. Η πρωθυπουργία της ξεκίνησε με μια σειρά ριζοσπαστικών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών που άλλαξαν τη χώρα για πάντα. Πίστευε ότι μετά τη νίκη της είχε την εντολή να καταστρέψει τη δύναμη των συνδικάτων και να μετασχηματίσει τη χώρα.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, ως μια αντιδημοφιλής υπουργός Παιδείας, έως την εκλογή της στην ηγεσία των Συντηρητικών το 1975, η Θάτσερ προσπαθούσε να προετοιμάσει μια πλατφόρμα που θα της επέτρεπε να δώσει την εκλογική της μάχη στα θέματα του ελέγχου του πληθωρισμού, της μείωσης της επιρροής των συνδικάτων, της μείωσης του φόρου εισοδήματος και της κατάργησης της «εξάρτησης από το κράτος». Αποσκοπούσε να καταστρέψει το κοινωνικό δίχτυ
ασφαλείας που είχε δημιουργήσει η κυβέρνηση Ατλι (194551). Επέμεινε ότι τα εργατικά συνδικάτα επέτειναν τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Βρετανία. Βασισμένη σε μια έκθεση του Νοεμβρίου 1977 από το θατσερικό think tank Centre for Policy Studies, η Θάτσερ ίδρυσε μια ομάδα εργασίας για να σχεδιάσει μια πολιτική που θα απέβλεπε στην καταστροφή της δύναμης των συνδικάτων και στην προώθηση της στοχοθεσίας αυτής στην κοινή γνώμη. Για τούτο, ανέπτυξε
συνεργασία στο επίπεδο της επικοινωνίας με τους αδελφούς Σαάτσι και βασιζόταν πολύ στον σύμβουλό της επί της επικοινωνίας, Γκόρντον Ρις και στον Λάρι Λαμπ. Στα τέλη του 1978 το πρόγραμμα ήταν έτοιμο. Η συντηρητική κριτική προς τα συνδικάτα έγινε πλέον μια προεκλογική εκστρατεία με θέμα ακριβώς τον χειμώνα της δυσαρέσκειας.