Ο κίνδυνος από τη σύσφιγξη της νομισματικής πολιτικής

Σύμφωνα με αναλυτές, το σημερινό σκηνικό θυμίζει έντονα τις μαύρες μέρες του 2010 όταν η επιβολή λιτότητας σε χώρες της Ευρωζώνης οδήγησε την περιοχή σε ύφεση. Τότε ήταν η δημοσιονομική πολιτική, τώρα η νομισματική.

«Είναι ξεκάθαρο ότι ένας από τους μοχλούς της ύφεσης εκείνης της περιόδου, που ήταν ισχυρότερη από ό,τι περίμεναν όλοι, ήταν το γεγονός ότι όλοι υποτιμήσαμε το μέγεθος των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών. Και αυτό συνέβη επειδή στις αρχές της δεκαετίας του 2010 οι συνθήκες ήταν ώριμες για μεγαλύτερο από τον συνηθισμένο αντίκτυπο της δημοσιονομικής σύσφιγξης

στη δραστηριότητα. Και, μεταξύ αυτών των συνθηκών, το γεγονός ότι όλες οι χώρες εφάρμοσαν τη σύσφιγξη ταυτόχρονα ήταν σημαντικό», όπως σχολιάζουν οι αναλυτές της Bank of America. «Εχοντας αυτό κατά νουν και μετά τις ταυτόχρονες και επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων των τελευταίων εβδομάδων παγκοσμίως, αναρωτιόμαστε αν βλέπουμε κάτι παρόμοιο με το 2010 αυτή τη στιγμή στην περίπτωση της νομισματικής πολιτικής».

Κάτι ανάλογο επισήμανε και ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Μορίς Ομπστφελντ σε άρθρο του στο Peterson Institute for International Economics. Εάν

ο πληθωρισμός είναι, τουλάχιστον εν μέρει, παγκόσμιο φαινόμενο χάρη στην παγκοσμιοποίηση και εάν κάθε κεντρική τράπεζα δεν λάβει δεόντως υπόψη τις ενέργειες των υπολοίπων κεντρικών τραπεζών, τότε υπάρχει

σημαντικός κίνδυνος να καταλήξουν όλες συλλογικά να κάνουν πάρα πολλά. «Οι ασυντόνιστες νομισματικές πολιτικές κινδυνεύουν να προκαλέσουν ιστορική ύφεση στην παγκόσμια οικονομία», όπως τονίζει.

Με άλλα λόγια, εάν όλες αγνοήσουν τις επιπτώσεις που προκαλεί η πολιτική τους, θα καταλήξουν όλοι μεμονωμένα να κάνουν πάρα πολλά. Οι κεντρικοί τραπεζίτες μπορεί να αγνοούν την πιο άμεση και βέβαιη επίπτωση της παγκοσμιοποίησης για την άσκηση της νομισματικής πολιτικής: ότι πρέπει να λάβουν υπόψη τους τι κάνουν οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες. Αυτό μπορεί εύκολα να έχει τεράστιο κόστος.

Θα πρέπει συνεπώς να λάβουν υπόψη τον τρόπο με τον οποίο οι δυναμικές ενέργειες άλλων κεντρικών τραπεζών είναι πιθανό να μειώσουν τις παγκόσμιες πληθωριστικές δυνάμεις που αντιμετωπίζουν από κοινού. Διαφορετικές οικονομίες θα χρειαστούν διαφορετικούς βαθμούς νομισματικής αυστηρότητας στο μέλλον. Εάν οι κεντρικές τράπεζες ακολουθήσουν συλλογικά μια πιο ήπια τροχιά σύσφιγξης, ωστόσο κοινοποιώντας με σαφήνεια τις συντονισμένες προθέσεις τους, θα αποφύγουν τις υπερβολικές θυσίες στην παραγωγή και στην απασχόληση πέρα από αυτό που απαιτείται για τη μείωση του πληθωρισμού.

Οι ασυντόνιστες κινήσεις των κεντρικών τραπεζών µπορεί να έχουν τεράστιο κόστος και να προκαλέσουν ιστορική ύφεση στην παγκόσµια οικονοµία.