Οι πολεμοκάπηλοι της Αγκυρας
Την εξαιρετικά προσεκτική ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον ΟΗΕ ακολούθησε μια σειρά από ανάμεικτες τουρκικές αντιδράσεις. Μια κεκαλυμμένη απειλή από τον Ιμπραήμ Καλίν για συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν μόνο αν ο πρωθυπουργός κάνει κάποια κίνηση καλής θέλησης, ένας ορυμαγδός απειλών αρχικά από τον Χουλουσί Ακάρ ότι η Τουρκία έχει δικαίωμα «αυτοάμυνας» λόγω των στρατιωτικοποιημένων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και διαρροές στον ελεγχόμενο από το Παλάτι Τύπο με αμφιβόλου αξιοπιστίας φωτογραφίες οχημάτων που μεταφέρονται στη Λέσβο, και με τον –γνωστό πια– συρφετό πολεμοκάπηλων «δημοσιογράφων» να ζητάει πόλεμο με την Ελλάδα. Μαζί με αυτά ακολούθησαν και υπερπτήσεις στην Κίναρο, που τις τελευταίες εβδομάδες έχει γίνει στόχος των τουρκικών UAV.
Αυτή η πρακτική σταδιακής κλιμάκωσης της ρητορικής έντασης σε συνδυασμό με τον φθηνό και συμβολικό (εγχώρια αμυντική βιομηχανία) τρόπο αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας έχει από καιρό ξεφύγει ακόμη και από τα συνήθως υπερβολικά όρια που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι πολιτικοί. Πράγματι η στάση της Ουάσιγκτον, κυρίως η ενίσχυση της Αλεξανδρούπολης, η στενή ελληνογαλλική συνεργασία, οι σχέσεις Ελλάδας με περιφερειακούς παράγοντες, όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ, ενοχλούν την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του συνεχιστή όχι της σύγχρονης
κεμαλικής παράδοσης, αλλά πρόσωπο που θα αναβιώσει την οθωμανική αυτοκρατορία.
Η συζήτηση για τα ελληνοτουρκικά περνάει και από τις σχέσεις της Αγκυρας με τους Δυτικούς. Κυρίως, όμως, όπως φαίνεται από την ανοιχτή και δημόσια συμπεριφορά του συνόλου του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας και του κρατικού μηχανισμού της, στην Αγκυρα αισθάνονται ότι έχει έλθει η ώρα να διεκδικήσουν νέα ρύθμιση για τον ρόλο της χώρας τους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Η ρύθμιση αυτή προβλέπει –πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον– τη μειωμένη κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και την υπό όρους διατήρηση των νησιών της. Δεν υπάρχει ούτε ένα κράτος στον πλανήτη Γη, όσο μικρό και αν είναι, που μπορεί έστω και να συζητήσει για οτιδήποτε περιορίζει τον πλήρη και απόλυτο χαρακτήρα της κυριαρχίας του πάνω σε εθνικό έδαφος.
Κάποιοι στην Αγκυρα, για λόγους πολιτικούς, ψυχολογικούς και (στο μυαλό τους) ιστορικούς, θεωρούν ότι έχει έλθει η ώρα της ρεβάνς. Και με τις δημόσιες διακηρύξεις τους προετοιμάζουν τον κόσμο για αυτήν. Στη λανθασμένη θεώρησή τους περί εκκρεμούς της Ιστορίας που πλέον γέρνει προς την πλευρά των αυταρχικών αυτοκρατοριών όπου αναπόφευκτα επιστρέφουν. Οι στιγμές είναι κρίσιμες και δεν σηκώνουν απολύτως καμία έκπτωση στην ανάλυση της κατάστασης. Η κλιμάκωση δεν τελείωσε ακόμη.