Aλλο υγεία, άλλο επικοινωνία

Είναι μάχιμος γιατρός που μετράει πολλές δεκαετίες σε θέσεις ευθύνης στο δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν ανήκει σε κάποιον πολιτικό χώρο. Κάνει τη δουλειά του, 24 ώρες το 24ωρο, με αγωνία και ενδιαφέρον για όποιον προστρέχει σε αυτόν για συμβουλή ή βοήθεια.

Η σκιαγράφηση του προφίλ, απαραίτητη για να περάσουμε στην ομολογία του: «Οι εκτός ΜΕΘ διασωληνωμένοι, εξ ορισμού, έχουν ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Δεν χρειάζεται μελέτη για να στοιχειοθετηθεί αυτό. Oσο για τον τρόπο που οργανώθηκαν οι επιπλέον ΜΕΘ στη διάρκεια της πανδημίας, ήταν εξαιρετικά επισφαλής. Δεν υπήρχε επαρκής αριθμός μονάδων αλλά και όταν αποκτήθηκαν οι επιπλέον, δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν όπως έπρεπε. Δεν υπήρχε εξειδικευμένο προσωπικό για να στελεχωθούν μέσα σε ανύπαρκτα χρονικά περιθώρια. Σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης είμαστε σε χειρότερη μοίρα… Πώς θα στηριχθεί το ΕΣΥ όταν οι γιατροί δεν αντέχουν τις συνθήκες εργασίας τους; Oταν έχουμε 11 κενές θέσεις για παθολόγους (σ.σ. στο νοσοκομείο που εργάζεται) και δεν υπάρχει προσφορά;».

Η πραγματικότητα είναι κοντά στην έρευνα και μακριά από όποια επικοινωνιακή διαχείρισή της: Η θνητότητα από COVID-19 στη χώρα μας σχετίζεται άμεσα «με το πόσο “φορτωμένο” είναι το σύστημα Υγείας και από τις γεωγραφικές ανισότητες στο επίπεδο περίθαλψης». Η πρώτη μελέτη που συνυπέγραφαν ο Σωτήρης Τσιόδρας και ο Θεόδωρος Λύτρας είχε πρόσφατα και συνέχεια: όσοι νοσηλεύονταν διασωληνωμένοι σε νοσοκομεία της επαρχίας είχαν 64% μεγαλύτερη πιθανότητα να καταλήξουν σε σχέση με όσους νοσηλεύονταν, στην ίδια συνθήκη, σε νοσοκομεία της Αθήνας. Η διαφορά ανάμεσα στην Αθήνα και στην επαρχία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Απλώς με την πανδημία επιδεινώθηκε ανησυχητικά.

Εχει νόημα να μάχεται να αντιστρέψει την εικόνα ο υπουργός Υγείας παρουσιάζοντας στοιχεία ευρωπαϊκών και παγκόσμιων οργανισμών ότι η χώρα μας έχει από τις χαμηλότερες τιμές «υπερβάλλουσας θνησιμότητας» στην Ε.Ε.; Καθησυχάζουν αυτές οι αναφορές όταν οι γιατροί και οι συγγενείς των θανόντων από COVID έχουν άλλα «στοιχεία» στα χέρια τους; Και ο κ. Τσίπρας σε τι συμβάλλει επί του θέματος με το αντιπολιτευτικό του ρεπερτόριο; Προσφέρεται η θνησιμότητα στις ΜΕΘ για πολιτική εκμετάλλευση, ένθεν κακείθεν, ενόψει εκλογών;

Ούτε η επικοινωνία ούτε η ρητορεία (ανέξοδες και οι δύο) συμβάλλουν στη λύση του προβλήματος.