Αποχαιρετισμός στον Ζάχο Χατζηφωτίου: «αντίο» σε έναν ευπατρίδη της Αθήνας

Ηταν μια ολόκληρη εποχή ο Ζάχος Χατζηφωτίου, που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών. Πηγαίος, αυθεντικός, πολυπράγμων, προβοκάτορας, φίλος του ωραίου και της καλής ζωής, αφοσιωμένος λάτρης της παλιάς Αθήνας και ταγμένος θεματοφύλακας των αστικών αξιών (όπως τουλάχιστον τις αναγνώριζε ο ίδιος, αναπόσπαστο μέρος ενός κόσμου που μεγαλούργησε και έσβησε στη διάρκεια του 20ού αιώνα), ο Χατζηφωτίου έγινε συνώνυμο του Κολωνακίου, που λάτρευε, περισσότερο ως «ιδέα», και την ίδια στιγμή τον καταρράκωνε (εξαιτίας της «παρακμής» του), αλλά και ενός απαράμιλλου στυλ που παρέπεμπε στους πιο αναγνωρίσιμους μπον βιβέρ της μεταπολεμικής Αθήνας. Μέσα από την αδιαπραγμάτευτη περσόνα του, όπως σφυρηλατήθηκε μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές, γραπτά, στήλες, ατάκες που έγραψαν ιστορία, πολύκροτους γάμους και συνεντεύξεις που συζητήθηκαν, ο Ζάχος Χατζηφωτίου, πολίτης με το Π κεφαλαίο (διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος επί σειρά ετών), μπορούσε να γίνει το ίδιο εύκολα συμπαθής και αντιπαθής, ανάλογα με το κατά πόσον έτοιμος ήσουν κάθε φορά για να κοιτάξεις πίσω από τη βιτρίνα. Για ένα μόνο πράγμα δεν μπορούσες να τον κατηγορήσεις: ότι δεν είχε το θάρρος της γνώμης του. Το αντίθετο: είχε επίγνωση της επιρροής του αλλά και του θορύβου που θα ξεσήκωναν οι πιο ακραίες θέσεις του, τις οποίες ξεστόμιζε με μια άνεση που θα σόκαρε έναν σημερινό 20άρη ή 30άρη. Η ζωή του υπήρξε μυθιστορηματική. Γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1923 στην Αθήνα. Η οικογένειά του καταγόταν από τα Ψαρά. Στην Κατοχή, σε ηλικία 17 ετών, απέδρασε στην Αίγυπτο, όπου έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, πρώτα ως στρατιώτης στους Ποντικούς της Ερήμου και μετά συμμετέχοντας στην 3η Ορεινή Ταξιαρχία - Ρίμινι, η οποία μπήκε πρώτη στο Ρίμινι, όπου και παρασημοφορήθηκε. Μετά το τέλος του πολέμου εργάστηκε στις οικογενειακές επιχειρήσεις (βιομηχανία και εμπόριο υφασμάτων), μέχρι το 1956. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι, όπου πήρε μια πρώτη γεύση από τις εκδοτικές επιχειρήσεις και τη δημοσιογραφία.

Τη δεκαετία του ’60 επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται στον χώρο της ναυτιλίας, πριν αφοσιωθεί στο γράψιμο, είτε ως συγγραφέας είτε ως δημοσιογράφος - χρονογράφος. Γίνεται ευρύτερα γνωστός μέσα από τις στήλες του σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά: «Η Καθημερινή», «Τα Νέα» και κυρίως στον «Ταχυδρόμο», όπου διατηρούσε μια από τις πιο δημοφιλείς στήλες, τον «Ιακχο». Θυελλώδης και η προσωπική του ζωή: είχε κάνει πέντε γάμους (ένας εκ των οποίων με την Τζένη Καρέζη) και είχε αποκτήσει μία κόρη, τη Ματίνα.

Με τον χαρακτηριστικό κοκάλινο σκελετό γυαλιών: ο Ζάχος Χατζηφωτίου φωτογραφημένος από τον Ενρί Τσενάι, για λογαριασμό της «Κ».

Το 2015, με τον τότε ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, ως επίτιμος πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Πολεμιστών Μέσης Ανατολής.

Ο γάμος του με την Τζένη Καρέζη, τον Μάιο του 1962, υπήρξε ένα μεγάλο κοσμικό γεγονός. Δεν κράτησε περισσότερο από πέντε χρόνια.