Φοιτητές από 22 χώρες στην Ιατρική της Θεσσαλονίκης
ΑΛΕΞΙΑΣ ΚΑΛΑΪΤΖΗ Μπαίνοντας στο κτίριο της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, το γκρι και λευκό χρώμα στους τοίχους «διακόπτει» μια πολύχρωμη ταμπέλα που αναγράφει στα αγγλικά «Γραφείο Διεθνών Σπουδών». Ο Ατάρβα και η Ζακίρα, που έχουν μόλις δώσει εξετάσεις στη Βιολογία, περνούν από τον μοντέρνο χώρο του γραφείου για να χαιρετήσουν τον Δημήτρη και την υπόλοιπη διοικητική ομάδα που τους στηρίζει εδώ και ένα χρόνο, στη διάρκεια των σπουδών τους στη Θεσσαλονίκη. Οι δύο φοιτητές, με καταγωγή από τη Μεγάλη Βρετανία, έχουν έρθει στην Ελλάδα για να σπουδάσουν Ιατρική στο πρώτο αγγλόφωνο πρόγραμμα Ιατρικής στη χώρα που προσφέρει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και μέχρι σήμερα δηλώνουν δικαιωμένοι από την απόφασή τους αυτή.
«Εψαχνα στο Διαδίκτυο για σπουδές Ιατρικής στο εξωτερικό. Στην αρχή έκανα αίτηση σε μια σχολή στη Βουλγαρία. Οταν όμως είδα το ελληνικό πανεπιστήμιο ανάμεσα στις προσφερόμενες σχολές, είπα ότι πρέπει οπωσδήποτε να σπουδάσω στην Ελλάδα. Εκανα αίτηση, έδωσα εξετάσεις, πέρασα από τη συνέντευξη και έγινα δεκτός», περιγράφει ο 18χρονος Ατάρβα Βανέιτζ μιλώντας στην «Κ».
Ο πρόεδρος της σχολής Κυριάκος Αναστασιάδης γνώριζε την υψηλή ζήτηση όταν σχεδίασε με τους συναδέλφους του το πρώτο αγγλόφωνο πρόγραμμα Ιατρικής στην Ελλάδα. «Αρκεί να τολμήσεις να ελπίσεις κάτι περισσότερο για την Ελλάδα, και η εξαγωγή ελληνικών πτυχίων φαίνεται αμέσως καλή ιδέα». Ο ίδιος θυμάται ακόμη την παραίνεση ενός φίλου που του έλεγε ότι εφόσον έτσι κι αλλιώς ελληνική ιατρική ορολογία θα μάθουν όπου και να βρεθούν στον κόσμο, γιατί να μην έρχονται εδώ. «Μπορεί να ακούγεται απλουστευτικό, αλλά είναι αναντίρρητη αλήθεια. Προσθέστε τώρα στην ορολογία τους Ελληνες γιατρούς που διαπρέπουν διεθνώς, την τεράστια εμπειρία της σχολής μας, τους κορυφαίους επιστήμονες καθηγητές, τον φιλόξενο τρόπο ζωής και το χαμηλό κόστος διαβίωσης
στην Ελλάδα και έχετε όχι απλώς μια καλή ιδέα, αλλά μια πολύ ανταγωνιστική πρόταση», σημειώνει. Τα στοιχεία μέχρι σήμερα δεν τον διαψεύδουν. Στα δύο έτη του προγράμματος έχουν εγγραφεί 120 φοιτητές από 22 διαφορετικές χώρες του κόσμου. Στα έδρανα των αμφιθεάτρων κάθονται πλέον νέοι σπουδαστές από τη Γαλλία και τη Γερμανία μέχρι την Κίνα, το Βιετνάμ και την Αυστραλία.
Ο Ατάρβα θυμάται ακόμη όταν πέρυσι τέτοια εποχή προσγειωνόταν στην Ελλάδα και έμπαινε με το ταξί στη Θεσσαλονίκη, η οποία θα έμελλε να γίνει η δεύτερη πόλη - πατρίδα του. «Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν πως ενώ ήταν 2 τα ξημερώματα, οι κεντρικοί δρόμοι ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα και κόσμο». Αυτή θα ήταν η πρώτη έντονη πολιτισμική διαφορά που θα βίωνε στη διάρκεια των σπουδών του στην Ελλάδα. Οχι όμως και η μόνη. Η δεύτερη θα ερχόταν λίγο αργότερα. «Πρώτη φορά έβλεπα διαδηλώσεις τόσο κοντά σε πανεπιστήμιο». Αντίστοιχο σοκ βίωσε και η Βρετανή συμφοιτήτριά του Ζακίρα Μούγκαλ, που είδε να ρίχνουν δακρυγόνα πρώτη φορά όταν ήταν στην κεντρική βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. «Ηταν ένα σοκ. Δεν περίμενα δακρυγόνα [στο πανεπιστήμιο]. Αυτό δεν
συμβαίνει στην Αγγλία, αλλά το συνήθισα», αναφέρει η 19χρονη από το Μπέρμιγχαμ.
Εχοντας επισκεφθεί πανεπιστημιακά κτίρια της Αγγλίας, αναρωτιέμαι πώς φάνηκε στη Ζακίρα η πρώτη ημέρα που μπήκε στην Ιατρική του ΑΠΘ, όπου ακόμη ξεχωρίζουν σχισμένες αφίσες φοιτητικών κομμάτων και γκράφιτι. «Δεν είναι αυτό που περίμενα, αλλά βελτιώνεται. Οι σπουδές όμως δεν είναι θέμα αρχιτεκτονικής, αλλά θέμα ουσίας», λέει, προσθέτοντας πως η ποιότητα των σπουδών εδώ είναι πολύ υψηλή. Τη συζήτησή μας διακόπτει ο ήχος του κομπρεσέρ. Μια ομάδα τεχνικών ολοκληρώνει τις αλλαγές στο αναβαθμισμένο πλέον αμφιθέατρο της σχολής. Το κόστος για τα δύο αμφιθέατρα που ανακαινίζονται καλύπτεται από τα έσοδα του αγγλόφωνου προγράμματος.
Με 12.000 ευρώ δίδακτρα τον χρόνο ανά φοιτητή, τα ετήσια έσοδα του τμήματος ανέρχονται στις 720.000 ευρώ. Ο πρόεδρος της σχολής Κυριάκος Αναστασιάδης τονίζει πως τα έσοδα αυτά μεταφράζονται τόσο σε οικονομικά οφέλη για τη σχολή όσο και σε ακαδημαϊκά οφέλη για τους φοιτητές, Ελληνες και ξένους, με προσλήψεις επιπλέον προσωπικού, αγορά νέου εξοπλισμού και εισαγωγή υποτροφιών και βραβείων.
«Αρκεί να τολμήσεις να ελπίσεις κάτι περισσότερο για την Ελλάδα, και η εξαγωγή ελληνικών πτυχίων φαίνεται αμέσως καλή ιδέα».