Το πρώτο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας
Στη Χαλκιδική έγινε το καθοριστικό βήμα για τον μετασχηματισμό της από αρχηγικό κόμμα σε κόμμα αρχών
ΑΝΤΩΝΗ ΚΛΑΨΗ* Με την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας τον Οκτώβριο του 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν αποσκοπούσε απλώς στη δημιουργία ενός πρόσκαιρου κομματικού φορέα. Αντίθετα είχε στόχο τη θεμελίωση ενός κόμματος αρχών, το
οποίο δεν θα ήταν προσωποπαγές, αλλά θα βασιζόταν αφενός σε κοινές ιδεολογικές αντιλήψεις των μελών του, αφετέρου στην ύπαρξη σαφώς προσδιορισμένων συλλογικών διαδικασιών για τη λειτουργία του. «Η δύναμη ενός κόμματος», υπογράμμιζε ο Καραμανλής σε ομιλία που εκφώνησε στις 16 Μαρτίου 1977 ενώπιον της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας, «στηρίζεται περισσότερο στη συνοχή και την ποιότητά του, παρά στους αριθμούς του. [...] Για να υπάρξουν μακρόβια κόμματα δεν είναι αρκετοί οι οργανισμοί και τα καταστατικά. Πρέπει προπαντός
να αποκτήσωμε την νοοτροπία της συλλογικής προσπαθείας».
Οι απόψεις αυτές του Καραμανλή δεν διατυπώνονταν τυχαία την άνοιξη του 1977, καθώς την ίδια περίοδο είχαν ήδη τεθεί σε κίνηση οι διεργασίες για τη σύγκληση του Προσυνεδρίου
της Νέας Δημοκρατίας. Πράγματι, το Προσυνέδριο έλαβε χώρα στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής από τις 2 έως τις 4 Απριλίου. Η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή, καθώς πάνω από 2.000 άτομα έλαβαν μέρος στις εργασίες του. Στόχος ήταν η προετοιμασία του εδάφους για τη διεξαγωγή, σε ευθετότερο
χρόνο, του πρώτου Συνεδρίου του κόμματος, όπου θα αποκρυσταλλώνονταν τόσο οι ιδεολογικές του αρχές όσο και η εσωτερική του οργάνωση. Ετσι, το Προσυνέδριο επικεντρώθηκε πρωτίστως στην επεξεργασία του καταστατικού και των κανονισμών των κομματικών οργανώσεων.