Πειρασμός και κίνδυνος του εύκολου δρόμου

ΔΩΡΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

« Ρυπαρό δίκτυο», «πολιτικός απατεώνας», «αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης», «πέμπτη φάλαγγα», «μαύρες σελίδες πολιτικής ιστορίας», «εκτροπή», «βούρκος», «συγκάλυψη», «δυσώδες καθεστώς»: καλώς ορίσατε στον ψύχραιμο, πολιτισμένο και με επιχειρήματα πολιτικό διάλογο. Αυτές είναι μερικές αποσπασματικές κουβέντες από τις τοποθετήσεις βουλευτών στη Βουλή, στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε κατά της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την Τετάρτη μέχρι σήμερα, ένα τριήμερο διανθισμένο με... πολιτικό πολιτισμό.

Η ακραία τοξικότητα δείχνει να έχει κατακαθίσει στην πολιτική σκηνή εδώ και καιρό, και να μην απειλείται η κυριαρχία της. Το κακό δεν είναι το τριήμερο σκληρών χαρακτηρισμών που ανταλλάσσονται στη Βουλή. Το τραγικό είναι πως από όλους προεξοφλείται ότι έτσι θα πορευτούμε μέχρι τις εκλογές.

Εχουμε λύσει τα προβλήματά μας; Εχουμε αφήσει πίσω μας τις πολλαπλές κρίσεις; Επαψαν να μας απασχολούν η ακρίβεια, το ενεργειακό, οι απειλές για την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, η υγειονομική κρίση, τα εργασιακά; Σε καμιά περίπτωση. Ολα είναι εδώ, παρούσες απειλές στην καθημερινότητα.

Μήπως είναι άλλα τα προβλήματα του πολιτικού κόσμου από αυτά των πολιτών; Δεν είναι οι πολιτικοί και η πολιτική που περιμένουμε να δώσουν απαντήσεις, να καταθέσουν προτάσεις, να ξεδιπλώσουν το σχέδιο με το οποίο θα διεκδικήσουν την ψήφο μας; Γιατί επιλέγεται ο δρόμος της τοξικότητας, των κραυγών, του σχεδόν υβριστικού λόγου από την ήπια

αντιπαράθεση και την ανταλλαγή επιχειρημάτων;

Ισως επειδή πρωτίστως τους πολιτικούς και την πολιτική εξυπηρετεί να καλλιεργείται και να συντηρείται αυτό το κλίμα. Είναι πολύ πιο εύκολο, αντί να επεξεργαστείς προτάσεις και σχέδιο, να πετάς ύβρεις, καταγγελίες και λάσπη. Είναι βολικό να καλύπτεις την ένδεια ή την αδυναμία συγκροτημένου πολιτικού λόγου με τοξικότητα.

Αφορούν αυτά τους πολίτες, τους ψηφοφόρους που θα κληθούν στις κάλπες; Μάλλον όχι, αν δει κανείς ποιες είναι οι προτεραιότητες που θέτουν, απαντώντας στις δημοσκοπήσεις. Ομως, αυτή δείχνει να είναι η επιλογή των πολιτικών.

Ο χρόνος που απομένει μέχρι τις εκλογές είναι πολύς. Οι ενδείξεις για το τι θα επικρατήσει στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο είναι, δυστυχώς, αποθαρρυντικές. Μια άνευ ορίων σύγκρουση, ένα ακραίας τοξικότητας και πόλωσης κλίμα μπορεί να φαντάζει πρόσκαιρα ελκυστικό για τη συσπείρωση των οπαδών. Είναι, όμως, εξαιρετικά αποκρουστικό για τους άλλους. Για τους πολίτες που προσδοκούν να ακούσουν, να συγκρίνουν, να πειστούν.

Το πολιτικό σύστημα δείχνει να μη μαθαίνει από το πολύ πρόσφατο παρελθόν. Οι φωνές, η τοξικότητα, ο ακραίος λαϊκισμός ευνοούν την αντισυστημικότητα και την αβεβαιότητα. Οι εξουθενωμένοι από τη δύσκολη καθημερινότητα πολίτες περιμένουν να ακούσουν απαντήσεις, πρόγραμμα και σχέδιο. Οι κραυγές και η βουτιά στο παρελθόν για, συχνά, ανιστόρητους και άτοπους παραλληλισμούς δύσκολα θα τους παρακινήσουν να φτάσουν στην κάλπη. Πιο πιθανό είναι να τους κάνουν να γυρίσουν την πλάτη.