Το «δηλητήριο» μιας συγγνώμης
Ηυπόθεση της πεντάχρονης που δήθεν πέθανε αβοήθητη από τσίμπημα σκορπιού σε νησίδα του Εβρου έχει πλέον ξεκαθαρίσει. Η «Μαρία του Εβρου», που προκάλεσε στο εσωτερικό σκληρή πολιτική αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση να την εργαλειοποιεί πολιτικά καταγγέλλοντας για απανθρωπιά την κυβέρνηση, αποδείχθηκε ότι δεν υπήρξε ποτέ – τουλάχιστον νεκρή. Ηταν ένα από τα πολλά τεχνάσματα που οι διακινητές επινοούν για να παραπλανήσουν τους φρουρούς και να περάσουν το «εμπόρευμα» στην από εδώ πλευρά, το οποίο έπιασε στην αρχή πυροδοτώντας αντιδράσεις στη δημόσια σφαίρα.
Ελα όμως που ο Θεός φυλάει τoν κλέφτη, αλλά φυλάει και τον νοικοκύρη. Οι ελληνικές αρχές με την πλάτη στον τοίχο λόγω πολιτικής πίεσης, αναγκάστηκαν να ψάξουν την «τραγωδία», κάτι που δεν συνήθιζαν, όπως και επί ΣΥΡΙΖΑ, σε άλλες περιπτώσεις πνιγμών ή και δολοφονιών, για να αποδειχθεί τελικά ότι επρόκειτο για fake news. Οπως ήταν φυσικό, η κυβέρνηση αντεπιτέθηκε εντός και εκτός, καταγγέλλοντας επιχείρηση διασυρμού της Ελλάδας διεθνώς με την εμπλοκή ύποπτων ΜΚΟ, του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων ΜΜΕ. Η ίδια η μη κυβερνητική οργάνωση που διακίνησε το δήθεν «εγκληματικό περιστατικό» ζήτησε συγγνώμη. Το κορυφαίο γερμανικό περιοδικό Spiegel κατόπιν περαιτέρω έρευνας, παραδέχθηκε, με κομψό δημοσιογραφικά τρόπο, ότι την πάτησε και απέσυρε τα σχετικά δημοσιεύματά του δεχόμενο
μάλιστα σφοδρότατη κριτική από άλλες, σοβαρές ευρωπαϊκές εφημερίδες. Το ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη στην «Κ» με την ομολογία ενός από τους 38 που βρέθηκαν στη νησίδα για το πώς σκηνοθετήθηκε ο ανύπαρκτος θάνατος της «Μαρίας», ήρθε να επιβεβαιώσει τα περί στημένης ιστορίας. Και μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να επιμένει ότι στη νησίδα πέθανε και ενταφιάστηκε ένα παιδάκι, το οποίο φυσικά χρεώνει (πού αλλού;) στον Μητσοτάκη. Παρακολουθώ στα τηλεπαράθυρα βουλευτές και κομματικά στελέχη του να πασχίζουν στριμωγμένοι και να τυρβάζουν περί άλλα για να υπερασπιστούν κάτι που δεν υπήρξε. Επρεπε στο κόμμα της αντιπολίτευσης να ήταν πιο υποψιασμένοι για τα σκοτεινά παιγνίδια διακινητών και κάποιων γκρίζων ΜΚΟ στον Εβρο και το βρώμικο χρήμα που ρέει στις όχθες του. Τουλάχιστον να μη σπεύδουν να τα υιοθετούν με τόση ευκολία. Τώρα προσπαθούν να το μαζέψουν, μάλλον ανεπιτυχώς. Μια δημόσια συγγνώμη, που για τους δικούς της λόγους βεβαίως, αξιώνει η κυβέρνηση, θα απάλλασσε τον ΣΥΡΙΖΑ από το πολιτικό σφυροκόπημα. Κυρίως, όμως, θα ήταν γενναία πολιτική πράξη την οποία το κόμμα του κ. Τσίπρα θα πιστωνόταν ως δείγμα υψηλού πολιτικού πολιτισμού, αντί τα στελέχη του να ιδροκοπούν για να υπερασπιστούν πράγματα που ξέρουν ότι δεν είναι αλήθεια. Και στα καθ' ημάς: εν προκειμένω έχουμε και οδυνηρή ήττα της δημοσιογραφίας. Αλλά επ' αυτού θα επανέλθουμε.