Una piccolissima serenata
Στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας χάσει και ξεχάσει το «ηθικό πλεονέκτηµα», προσπάθησε να σπιλώσει σύσσωµη την αντιπολίτευση µε την υπόθεση Novartis. Ηθελαν να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους τους, να τους εξαφανίσουν µια και καλή από την πολιτική ζωή. Ανέβασαν µια επιθεώρηση µε κακογραµµένα νούµερα και δευτεροκλασάτους ηθοποιούς. Μόλις τις προάλλες αποκαλύφθηκε για ποιον λόγο οι µάρτυρες φορούσαν κουκούλες. Για να µη δούµε το πρόσωπο του Μάξιµου Σαράφη, ο οποίος συνελήφθη ως µέλος σπείρας που εξαπατούσε επιχειρηµατίες µε ψεύτικα δάνεια. Τότε το σύνθηµα ήταν ότι η υπόθεση Novartis ήταν το µεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους. Την πάτησαν µεγαλοπρεπώς, µε τη µεγαλοπρέπεια που διακρίνει την πολιτική τους µικροπρέπεια. Τώρα εγκαινιάζουν την προεκλογική τους εκστρατεία µε τις «επισυνδέσεις». Πρόκειται για δηµοκρατική εκτροπή, λένε. «Εχουµε να κάνουµε µε µια κυβέρνηση που έχει καταργήσει το κράτος δικαίου». Εως και οι συνταγµατολόγοι ανησυχούν αν και κατά πόσον η παρακολούθηση του τηλεφώνου του κ. Χατζηδάκη αποµακρύνει την Ελλάδα από τους ευρωπαϊκούς θεσµούς. Το colpo grosso τους όµως ακούγεται περισσότερο σαν piccolissima serenata. Αυτήν που, όπως λέει το τραγούδι, απευθύνει ο κάθε ερωτευµένος στην καλή του.
στις λεπτοµέρειες. Ουσιαστικές µεν, αναρµόδιος δε. ∆εν πίστευα ποτέ ότι η ΕΥΠ θα δηµοσιοποιεί πληροφορίες για τις δραστηριότητές της σε δηµοσιογράφους για να τις διοχετεύουν σε πολιτικούς της αρεσκείας τους. Θα µου πείτε και η ΕΥΠ είναι τµήµα του ελληνικού ∆ηµοσίου, οπότε δεν είχα λόγο να την εξαιρέσω από τον θαυµασµό και τον σεβασµό που τρέφω για τις δηµόσιες υπηρεσίες. Οφείλω επίσης να πω ότι η τετραετία Μητσοτάκη, παρά τις επιτυχίες της στη διαχείριση των κρίσεων, δεν µε βοήθησε να µην αναφέροµαι ειρωνικά στο ελληνικό ∆ηµόσιο. Θυµάµαι φίλο που µου είχε πει πριν από χρόνια ότι υπήρξε αναφορά της ΕΥΠ για µακεδονική προπαγάνδα στην τηλεόραση της Αυστραλίας. Υψηλή κατασκοπεία. Θα τη ζήλευε και ο Βέγγος. ∆εν ξέρω αν έχει αλλάξει τίποτε από τότε. Εκείνο που ξέρω είναι ότι η λειτουργία της ΕΥΠ είναι παραπληρωµατική των Rafale. Και αν µάθαµε κάτι απ’ όλη αυτή την ιστορία είναι ότι η υπηρεσία είναι διάτρητη, και πάντως δεν ανταποκρίνεται στους στοιχειώδεις κανόνες της «µυστικής». Θα µου πείτε όλα αυτά δεν αφορούν τον κ. Τσίπρα. Ξέρει ότι µετά τις εκλογές δεν θα έχει να αντιµετωπίσει τα προβλήµατα του ελληνικού ∆ηµοσίου, ούτε της ΕΥΠ. Τον ενδιαφέρει να µη χάσει αυτό το ποσοστό που του δίνουν οι δηµοσκοπήσεις και του επιτρέπει να µείνει στη σκηνή. Οπότε κάνει αυτό που ξέρει. Τους τραγουδάει τρυφερά το Una piccolissima serenata.
Δεν θα μπω
ttheodoropoulos@kathimerini.gr
παλιά ιστορία. Τον Οκτώβριο του 2016, κι ενώ στο ΣτΕ εκκρεµούσε η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, η εφηµερίδα του τότε κυβερνώντος κόµµατος επικαλούνταν αλληλογραφία του αντιπροέδρου του δικαστηρίου µε αµιγώς προσωπικό περιεχόµενο, προκειµένου να προαναγγείλει τον πειθαρχικό του έλεγχο. Θύµα της παρακολούθησης ήταν ένας ανώτατος δικαστής. Το προϊόν της παρακολούθησης χρησιµοποιούνταν για να εκβιαστεί η δικανική του κρίση για µια κραυγαλέα παραβίαση του Συντάγµατος.
του δικαστηρίου τότε, ο Χρήστος Ράµµος είχε δηµοσίως αντισταθεί στις µεθοδεύσεις. Η στάση του αυτή συνιστά µια έµπρακτη απάντηση σε όσους επιχειρούν τώρα να τον σπιλώσουν ως εντολοδόχο του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί οι ενέργειες του προέδρου της Α∆ΑΕ να οδήγησαν σε de facto παραβίαση του απορρήτου από τον Τσίπρα· µπορεί να συντονίστηκαν µε τον προεκλογικό χρονισµό του ΣΥΡΙΖΑ· αλλά ο πρόεδρος της Αρχής, ακόµη κι αν µπορεί, δεν υποχρεούται να λαµβάνει υπ’ όψιν του το πολιτικό περιβάλλον. Αυτά είναι ερωτήµατα για τους πολιτικούς. Κι εκείνος είναι θεσµικός. ∆εν υποχρεούται να ενοχλείται όταν τον χρησιµοποιούν. Ούτε υποχρεούται να µην το απολαµβάνει.