Τα στοιχειώδη προσχήματα

συχνότητα. Η επίδειξη εκ μέρους του οίκου Schiaparelli του πιο κραυγαλέου μέρους τους (όχι ενός απλού μοτίβου «animal print», αλλά του κατεξοχήν εμβλήματος καθυπόταξης, της κεφαλής) είναι άχαρη και ασύμβατη με την εποχή. Θα φαινόταν λιγότερο κακόγουστη μια λαμπερή επίδειξη όπλων, αν τα όπλα που χρησιμοποιούσε ήταν ψεύτικα;

Aραγε, τώρα που είδαμε το σόου του οίκου Schiaparelli θα αρχίσουμε να τρέχουμε στους δρόμους για να αποκεφαλίσουμε ανυπεράσπιστα ζώα; Αν δεν την είχαμε δει, θα γινόμασταν καλύτεροι απ' ό,τι είμαστε; Μάλλον ο οίκος μόδας –ο οποίος δεν ανήκει στους ιδιαίτερα εμπορικούς– δεν διαθέτει τόση επιδραστικότητα. Η κακοποίηση και η θανάτωση των ζώων για χάρη της ανθρώπινης ματαιοδοξίας δεν θα παύσουν μόλις σταματήσουν να κατασκευάζονται προκλητικές μορφές ζώων που θυμίζουν σατανικά τις αντίστοιχες ταριχευμένες, κατά τον ίδιο τρόπο που και η παιδική πορνογραφία δεν εξαφανίζεται διά παντός κάθε φορά που αποδοκιμάζεται μια δημόσια ενέργεια σαν εκείνη που εξώθησε πρόσφατα τον οίκο Balenciaga σε δακρύβρεχτες απολογίες και αποχή από τα κοινωνικά δίκτυα. Η δύναμη της εικόνας όμως έγκειται στο παράδειγμα που δίνει, στους συνειρμούς που δημιουργεί, στις συναισθηματικές αντιδράσεις που πυροδοτεί. Και οι αλλαγές, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, επέρχονται σταδιακά και ανεπαίσθητα, μέσα από την εξοικείωση ή την αποστασιοποίηση με ή από φαινόμενα και τις συνδηλώσεις τους. Αν η μόδα δεν σκοπεύει να εξορθολογίσει τον προβληματικό τρόπο λειτουργίας της, μπορεί τουλάχιστον να μην τον κανονικοποιεί επικοινωνιακά· μπορεί να μην καμαρώνει για ό,τι πηγαίνει στραβά στα χωράφια της, ενώ όλοι ξέρουμε τι κοπριά χρησιμοποιεί.