Οταν 15 φορτηγά εισέβαλαν σε ψαροχώρι της Πελοποννήσου
O Γιώργος Καράγιωργας, που αναλαμβάνει χρόνια τώρα (και) γάμους ξένων, πλέον αναζητάει στο εξωτερικό μόνο dj ή κάποια μπάντα και αυτό εάν οπωσδήποτε το επιθυμεί ο πελάτης. Για οτιδήποτε άλλο τους διαβεβαιώνει πως οι Ελληνες προμηθευτές μπορούν να αντεπεξέλθουν σε οποιαδήποτε απαίτησή τους. «Απλώς ακόμα παραμένουν λιγότερες οι επιλογές», διευκρινίζει στην «Κ». Για παράδειγμα υπάρχουν μόνο δύο προμηθευτές που κάνουν καταπληκτικά σκηνικά. Εξηγεί πως αυτή είναι η νέα μόδα, το να δημιουργείς φανταστικούς κόσμους (έδωσε το παράδειγμα ενός γάμου που ετοιμάζει φέτος στην Πελοπόννησο, όπου ο περιβάλλων χώρος ενός ξενοδοχείου θα μεταμορφωθεί σε ιαπωνικό κήπο).
Μέχρι στιγμής, το πιο «απαιτητικό» πάρτι που έχει κληθεί ο ίδιος να διοργανώσει ήταν στις Σποράδες. Οταν πρωτοπήγε στο σημείο με το ζευγάρι (εκείνος ξένος, εκείνη Ελληνίδα) ενθουσιάστηκε με το μαγικό τοπίο, αλλά στο μυαλό του άρχισαν να «τρέχουν» οι χιλιάδες δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε. Και αυτό γιατί η τοποθεσία ήταν ένα... ακατοίκητο ιδιωτικό νησί χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς ρεύμα, ούτε βέβαια λιμάνι για να φθάσουν οι προμήθειες για μια δεξίωση 500 ατόμων. Ενα μήνα πριν από τον γάμο συνειδητοποίησε πως υπήρχε ακόμη ένα πρόβλημα: το νησί ήταν γεμάτο έντομα και τρωκτικά (τελικά προμηθεύτηκαν ειδικό σύστημα που εξέπεμπε υπερηχητικά κύματα, εκατοντάδες κεριά σιτρονέλας και ψέκασαν παντού με ειδικά αιθέρια έλαια για τα κουνούπια).
Ο κ. Καράγιωργας έψαξε και νοίκιασε από την Κάλυμνο ένα πλοίο-παντόφλα, το οποίο ταξίδεψε στο Λαύριο και από εκεί στο ιδιωτικό νησί με όλες τις προμήθειες: ψυγεία, έπιπλα, πατώματα, αλλά και γεννήτριες, δεξαμενή με νερό, ακόμα και αποχετευτικά φορτηγά που θα έπαιρναν τα λύματα. Παράλληλα, εργάτες έφτιαχναν για ημέρες ένα υποτυπώδες «οδικό δίκτυο» στο νησί για να μπορέσουν να φθάσουν όλα αυτά τα φορτηγά στα διαφορετικά σημεία. Δύο εβδομάδες μετά όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχθούν το ζευγάρι και τους φίλους τους που είχαν ταξιδέψει απ' όλο τον κόσμο. Πολλοί από τους καλεσμένους δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως όλο αυτό το σκηνικό είχε στηθεί μόνο για το πάρτι και πως την επόμενη ημέρα απλώς θα εξαφανιζόταν.
Η διοργανώτρια γάμων Ιωάννα Βαμβακάρη είχε παντρευτεί πριν από χρόνια στη Μονεμβασιά και είχε δει τις περιορισμένες δυνατότητες, αλλά ταυτόχρονα και την προοπτική που είχε ο τόπος. Με τον τότε δήμαρχο έκαναν παρουσιάσεις στους ξενοδόχους και τους εστιάτορες, προσπαθώντας να τους πείσουν να επενδύσουν στον γαμήλιο τουρισμό. «Υπάρχουν εκατοντάδες Ελληνες μετανάστες σε Αμερική και Αυστραλία που διψούν να επιστρέψουν στον τόπο τους για τις χαρές τους», τους έλεγε. Εκείνοι δίσταζαν να επενδύσουν, αλλά σιγά σιγά το τόλμησαν και πλέον η Μονεμβασιά είναι δημοφιλής προορισμός (μόνο η ίδια κάνει εκεί 20 γάμους τον χρόνο). «Από τέτοιους γάμους επωφελείται η τοπική κοινωνία», τονίζει. Μόνο από ένα γάμο που έκανε πέρυσι στη Λακωνία, το 1/3 του συνολικού προϋπολογισμού (1,8 εκατ. ευρώ) υπολογίζει πως έμεινε στα ταμεία των ντόπιων. Οι γονείς του γαμπρού (Ελληνοαμερικανοί δεύτερης γενιάς) είχαν μια απαράβατη επιθυμία: οι τριήμεροι εορτασμοί να γίνουν στον τόπο καταγωγής τους, στο Κυπαρίσσι, και να χρησιμοποιηθούν στις προετοιμασίες τόσο οι άνθρωποι όσο και οι πρώτες ύλες της περιοχής. Οταν η ομάδα της Βαμβακάρη πρωτοπήγε στο μικροσκοπικό ψαροχώρι, η αντίδραση όλων ήταν η ίδια: «Δεν γίνονται αυτά εδώ. Πού νομίζετε πως είστε;», της έλεγαν. Πέρα από τους 680 καλεσμένους θα απασχολούσαν 200 άτομα προσωπικό και οι διαθέσιμες κλίνες δεν έφθαναν ούτε για τους μισούς. Τελικά τους έδωσαν και το τελευταίο δωμάτιο στην ευρύτερη περιοχή, ενώ ο δήμος τους παραχώρησε τον μώλο του λιμανιού για το γλέντι. Ο δρόμος βέβαια ήταν υπερβολικά στενός, οπότε μέτρησαν κάθε σημείο –κατά μήκος και ύψος– και χρειάστηκε να νοικιάσουν ειδικά φορτηγά που ρύθμιζαν τον αέρα στα λάστιχα για να περάσουν κάτω από μπαλκόνια ή δέντρα. Οταν τελικά έφθασαν τα φορτηγά (πάνω από 15), οι γιαγιάδες του χωριού βγήκαν στον δρόμο: «Αγόρι μου, ό,τι και να κάνεις δεν χωράς να περάσεις», φώναζαν. Και όμως είδαν το ένα μετά το άλλο να ξεφορτώνουν στο μικρό λιμάνι και να φεύγουν. Ολο το χωριό ήταν καλεσμένο. Γλέντησαν μέχρι το πρωί και όλοι ένιωθαν περήφανοι που έγινε ένας τέτοιος γάμος στον τόπο τους.