Από το σχέδιο του 1965, στο ενυδρείο και στο λιμάνι κρουαζιέρας
Το 2016 η έκταση παραχωρείται κατά χρήση στην Περιφέρεια Αττικής, η οποία αναλαμβάνει να ξεκινήσει την ανάπλαση και με δικούς της πόρους δημοπρατεί την πρώτη φάση των έργων.
Τα εξήντα χρόνια φθάνει το αίτημα για την ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των διαγωνισμών που πραγματοποιήθηκαν ανά τα έτη ήταν ότι... ποτέ δεν έφθαναν στην υλοποίηση. Μάλιστα η περιοχή «γλίτωσε» από τη μετατροπή της σε λιμάνι, κάτι που θα άλλαζε οριστικά τον χαρακτήρα της, μόλις πριν από μία δεκαετία.
Ο πρώτος διαγωνισμός για την πολεοδομική οργάνωση του Φαληρικού Ορμου πραγματοποιήθηκε το 1965, με επισπεύδουσα αρχή τον ΕΟΤ. Στόχος ήταν να οργανωθεί η τουριστική αξιοποίηση του φαληρικού μετώπου, αλλά και να αντιμετωπιστούν τα έντονα περιβαλλοντικά του προβλήματα, κυρίως η ρύπανση της ακτής από βιομηχανικά και αστικά λύματα. Μάλιστα, το σχέδιο περιελάμβανε και την κατασκευή δύο ξενοδοχείων δίπλα στη θάλασσα, τα οποία δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Αυτό που κατασκευάστηκε ως μέσο ανάδειξης του παραλιακού μετώπου της Αθήνας ήταν η νέα, υπερυψωμένη, παραλιακή λεωφόρος. Εκτοτε η λεωφόρος Ποσειδώνος λειτούργησε ως «φράγμα» ανάμεσα στις παρακείμενες περιοχές κατοικίας και στην ακτή, ενώ προκάλεσε οξύτατα προβλήματα με πλημμύρες, ιδίως στις Τζιτζιφιές, καθώς το νερό «εγκλωβιζόταν». Ακολούθησαν εκτεταμένες επιχωματώσεις κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, έργα που ξεκίνησαν το 1968 και ολοκληρώθηκαν το 1972 με την κατασκευή της τεχνητής κοίτης του Κηφισού.
Ατυπη χωματερή
Το 1981-1985, όταν κατασκευάστηκε το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η κατάσταση του παραλιακού μετώπου ήταν ήδη κακή λόγω των λυμάτων που «κατέβαζαν» ο Κηφισός και ο Ιλισός και της μετατροπής του χώρου σε «άτυπη» χωματερή. Η κατάσταση παρέμεινε αμετάβλητη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν η περιοχή εντάσσεται στον ολυμπιακό σχεδιασμό. Το 2002 ο σχεδιασμός οριστικοποιείται με ειδικό σχέδιο (ΕΣΟΑΠ), ωστόσο ελλείψει χρόνου το έργο χωρίζεται σε δύο φάσεις: στην κατασκευή των γηπέδων μπιτς βόλεϊ, χάντμπολ και τάε κβον ντο και σε... όσα δεν επρόκειτο ποτέ να υλοποιηθούν. Μάλιστα ένα χρόνο πριν από τους Αγώνες εγκρίθηκε (με τον 3105/2003) η ανέγερση ενυδρείου 17.000 τ.μ. και πέντε εστιατορίων των 300 τ.μ., που επίσης δεν κατασκευάστηκαν ποτέ.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες προωθείται σχέδιο δημιουργίας οικολογικού πάρκου στον όρμο, το οποίο μένει στα χαρτιά. Η περιοχή, επίσης, «αλλάζει χέρια»: από την «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.» στην ΕΤΑ, στην Παράκτιο Μέτωπο Α.Ε. και μετά ξανά στην ΕΤΑΔ. Η κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού από το Ιδρυμα Νιάρχου λειτουργεί σαν κινητήριος δύναμη – μάλιστα με παρέμβαση του ιδρύματος «μπλοκάρεται» σχέδιο μετατροπής του Φαληρικού Ορμου σε λιμένα κρουαζιέρας. Ο Ρέντσο Πιάνο αναλαμβάνει τον ανασχεδιασμό του όρμου, που εξειδικεύεται και οδηγεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος το 2013. Η υπόθεση όμως παρέμεινε νεκρή μέχρι το 2016, όταν η έκταση παραχωρείται κατά χρήση στην Περιφέρεια Αττικής, η οποία αναλαμβάνει να ξεκινήσει την ανάπλαση και με δικούς της πόρους δημοπρατεί την πρώτη φάση των έργων.