Ιμια, πόσους συγκινούν;

Τα όσα γράφτηκαν στην «Καθημερινή» της Κυριακής, φύλλο 29/1, για αυτά που συνέβησαν στα Ιμια εκείνο το παγερό βράδυ της 30ής Ιανουαρίου 1996, ανέδειξαν τις δυσλειτουργίες των Ενόπλων Δυνάμεων και την ικανότητα της Τουρκίας να εκμεταλλεύεται το κενό εξουσίας όταν αυτό παρουσιάζεται στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Η κυβέρνηση Σημίτη δεν είχε πάρει καν ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή και κλήθηκε να διαχειριστεί μια κρίση που «σερνόταν» από τα Χριστούγεννα του 1995. Επιπροσθέτως, τη στρατιωτικοποίηση της κρίσης, που συνέβαλε στην κλιμάκωσή της, την αποφάσισαν εσωκομματικά κέντρα που δεν ήλεγχε ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός. Ετσι, την προσέγγισε και τη διαχειρίστηκε με τρόπο συντηρητικό, για να μην πω φοβικό.

Βέβαια, στην άποψη πως η Ελλάδα εκείνο το βράδυ διέθετε, επί του πεδίου, τακτικό πλεονέκτημα, υπάρχει αντίλογος: ποια θα ήταν τα επόμενα βήματα σε περίπτωση τοπικού πολεμικού επεισοδίου; Η Ελλάδα ήταν προετοιμασμένη γι' αυτά τα βήματα σε όλα τα επίπεδα; Προφανώς η τότε πολιτική ηγεσία που κλήθηκε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα έκρινε πως η πατρίδα μας θα ήταν λάθος να εμπλακεί σε μια πολεμική περιπέτεια με απρόβλεπτη έκταση και κατάληξη. Και έδειξε την πρόθεσή της εξαρχής να αποφύγει αυτήν την κατάσταση. Θεωρήθηκε –και πιθανόν να είναι και σωστό– πως αυτή η εξαρχής αποκάλυψη των προθέσεών της αδυνάτισε τη διαπραγματευτική της θέση. Οταν τόσο ο αντίπαλος όσο και ο διαμεσολαβητής γνωρίζουν ευθύς εξαρχής τι δεν θέλεις, καθορίζουν με άνεση τις τακτικές τους κινήσεις. Και αυτό συνέβη στα Ιμια.

Το ενδιαφέρον, σε πολιτικό επίπεδο, σημείο αυτής της κρίσης που ουσιαστικά επέφερε απώλεια εθνικού εδάφους, είναι πως ουδόλως επηρέασε την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών, αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα των εκλογών της 22ας Σεπτεμβρίου 1996. Σε αυτές το ΠΑΣΟΚ του κ. Κ. Σημίτη επικράτησε της Νέας Δημοκρατίας με διαφορά 3,5 μονάδων σχηματίζοντας αυτοδύναμη κυβέρνηση 162 εδρών. Προφανώς οι πολίτες δεν αξιολόγησαν τα όσα συνέβησαν στα Ιμια, πριν από μερικούς μήνες, ως γεγονότα που θα καθόριζαν αρνητικά την εκλογική τους συμπεριφορά. Η Οικονομία επιβεβαίωσε τον πρωτεύοντα ρόλο της στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.