«Τα παιδιά πρέπει να εκπαιδευθούν στον ψηφιακό κόσμο»
Αγγλικά και γεωγραφία μόνο από το λεξικό και τον χάρτη ή και μέσω ενός διαδραστικού ταξιδιού; Προφανώς και το δεύτερο είναι πιο εντυπωσιακό. Τα παραδείγματα αυτά έφερε η καθηγήτρια Αγγλικών Μαρία Χατζή για να εξηγήσει, μιλώντας χθες στην «Κ», πώς μπορεί να αλλάξει την εκπαιδευτική καθημερινότητα ένας διαδραστικός πίνακας. «Σκεφτείτε ότι μπορώ να σχεδιάσω ένα μάθημα αγγλικών χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες εφαρμογές. Ας πούμε μπορώ να χωρίσω τους μαθητές σε ομάδες και καθεμία να επιλέξει έναν διαφορετικό προορισμό στον κόσμο. Κατόπιν θα πρέπει να φτιάξει μια διαδρομή από την Ελλάδα έως τη χώρα που έχει διαλέξει κάθε ομάδα, να κάνει ένα ταξιδιωτικό έγγραφο στα αγγλικά, να κλείσει δωμάτια, να παρουσιάσει τα αξιοθέατα», λέει η κ. Χατζή. «Ο καθηγητής σχεδιάζει και παίρνει τον ρόλο του καθοδηγητή μέσα στην τάξη, ενώ με τον ψηφιακό πίνακα αλλάζει τελείως η διδακτική μεθοδολογία», παρατηρεί η ίδια.
Το παράδειγμα της κ. Χατζή βοηθά να σκεφτούμε την αξία
ενός διαδραστικού πίνακα όχι μόνο στο μάθημά της, τα Αγγλικά, αλλά και στη Γεωγραφία, στην Ιστορία και στα Θρησκευτικά. Οπως έλεγε θεολόγος στην «Κ», «σε έναν ψηφιακό πίνακα οι μαθητές μπορούν να σχεδιάσουν τη διαδρομή του Αποστόλου Παύλου και να διδαχθούν και τα ιστορικά γεγονότα που συνθέτουν το σχετικό κεφάλαιο των Θρησκευτικών».
Επίσης, μέσω ενός ψηφιακού πίνακα οι μαθητές μπορούν να παρακολουθήσουν μία διάλεξη, να περιηγηθούν σε μουσεία ή να κάνουν κολάζ στο μάθημα της τέχνης.
«Τα παιδιά μεγαλώνοντας θα ένα παιδί μαθαίνει να σχεδιάζει, να προγραμματίζει και να χειρίζεται ένα ρομπότ. Αλλά, κυρίως, διδάσκεται μέσα από τη χρήση του με τον πιο συναρπαστικό και αποδοτικό τρόπο.
περιτριγυρίζονται από έναν ψηφιακό κόσμο. Θα πρέπει να εκπαιδευθούν να τον αξιοποιούν, και άρα τώρα οφείλουμε να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν τις ψηφιακές τους δεξιότητες», ανέφερε χθες στην «Κ» η κ. Μαρία
Σκιαδελή, η οποία διδάσκει πληροφορική στο 1ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου. «Με τη ρομποτική ένα παιδί μαθαίνει να σχεδιάζει, να προγραμματίζει και να χειρίζεται ένα ρομπότ. “Αλήθεια, τι αξία έχει αυτό”, θα
ρωτήσετε. Για να απαντήσουμε σωστά, ας σκεφτούμε τις ψηφιακές εφαρμογές που υπάρχουν σε ένα σύγχρονο σπίτι ή που μας βοηθούν σε όλα τα επαγγέλματα», λέει η κ. Σκιαδελή και δίνει ένα παράδειγμα για τους... ανυποψίαστους
γονείς και αναγνώστες. «Θέλουμε να μιλήσουμε στους μαθητές για την εξέλιξη του γυρίνου σε βάτραχο. Μπορούμε να το κάνουμε μέσα από ένα κείμενα. Μπορούμε, επίσης, να τους ζητήσουμε να κατασκευάσουν ένα ρομπότ γυρίνο και μετά, πάνω σε αυτό το ρομπότ, να κάνουν τις μεταβολές που πρέπει ώστε να προκύψει ένας βάτραχος. Φαντάζεστε για ένα παιδί πόσο πιο συναρπαστικός, και προφανώς αποδοτικός, είναι αυτός ο τρόπος μάθησης».
Η καλλιέργεια των ψηφιακών δεξιοτήτων κρίνεται απαραίτητη και επειδή διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά δυσκολεύονται σε αυτό το πεδίο. Οπως παρατηρεί το υπουργείο, «η εκπαιδευτική ρομποτική βοηθά στην απόκτηση της ικανότητας της οργάνωσης και της διαχείρισης έργου (διαχείριση χρόνου, κατανομή έργου και πόρων), και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων επικοινωνίας και πολύτιμων νοητικών δεξιοτήτων (αναλυτική και συνθετική σκέψη, δημιουργικότητα, κριτική σκέψη)».